Στην επαρχία, αδερφές μου, στην επαρχία!
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Mindfield
- Δημοσιεύθηκε : Παρασκευή, 09 Οκτωβρίου 2020 01:12
Χωρίς την παραμικρή διάθεση να προσβάλλω τον αγαπημένο μου Τσέχωφ, λόγω κάποιου ταξιδιού-αστραπή βρέθηκα στην επαρχία. Και παρατήρησα τη ζωή εκεί…
Βρέθηκα στο κέντρο της πόλης κάπου στις ένδεκα το πρωί, με τον καιρό να έχει ελαφρώς γκριζάρει από τη συννεφιά και τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα να χαϊδεύει απαλά αυτό το φθινοπωρινό πρωινό. Τα καφέ της πόλης ήταν ασφυκτικά γεμάτα. Σκέφτηκα «Δουλειές δεν έχουν»; Πέρασε και ένας τυφώνας από πάνω τους, βρε αδερφέ, δεν είναι σε κατάσταση αναταραχής;
Όχι, φίλες και φίλοι μου, ο κόσμος ήταν ήρεμος, ευδιάθετος, χωρίς να κοιτά το ρολόι του. Έπινε τον καφέ του, συζητούσε… Μα τον άγιο Dio, πίστεψα ότι ήταν Κυριακή. Δεν ήταν όμως. Μια φίλη μου είπε ότι εκεί η Γη γυρίζει πιο αργά. Δεν χρειάζεται να βιάζονται και να στοιβάζονται σαν τις σαρδέλες πουθενά. Κάνουν τις δουλειές τους μέσα στο χρόνο που έχουν και κάθονται και για ένα καφέ ή τσίπουρο. «Θα τους φαινόμαστε εξωγήινοι» σκέφτηκα. Που τρέχουμε όλη τη μέρα, που δεν προλαβαίνουμε ποτέ τίποτα. Που γκρινιάζουμε νυχθημερόν. Αναπνέουν καθαρό αέρα, κρατούν ισορροπίες. Εμείς… ζήτημα θα είναι αν μπορέσουμε έστω και μια φορά να κρατηθούμε όρθιοι. Φυσικά και δουλεύουν και φυσικά υπάρχουν και οι άνθρωποι που η φύση της εργασίας τους δεν τους θέλει συνέχεια εκεί. Μοχθούμε όλοι μας το ίδιο, αλλά εκείνοι έχουν την ουτοπική για μας ποιότητα ζωής.
Ποιότητα; Θυμήθηκα ένα ανέκδοτο αλλά δεν είναι της παρούσης. Η αλήθεια είναι ότι μπούχτισα να τρέχω να προλάβω τα μέσα για να φτάσω στη δουλειά μου. Να μην ανοίξω το στόμα μου για το θέμα των συγκοινωνιών, ξέρω ότι θα βρω άπειρους συμπαραστάτες και ειδικά τώρα με τα μέτρα λόγω του covid-19. Κύριε απαυτούλη μου, ναι, δεν το θυμάμαι το όνομα σου, βάλε μου απουσία! Όταν ανακοινώνεις το ένα βλακώδες μέτρο μετά το άλλο, έχε επίγνωση ότι δεν τρώμε κουτόχορτο. Φτιάξε πρώτα τις συγκοινωνίες σου, γιατί από εκεί θα κολλήσουμε και μετά τις εντολές για όχι στις συναυλίες, όχι στα θέατρα, πάνω από έξι άτομα θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση… εεε, μπερδεύτηκα. Κλείσιμο στα μπαρ και τα καφέ από τις δώδεκα το βράδυ. Τώρα και τα περίπτερα; Δεν ξέρω τι άλλο θα σκαρφιστείς, αλλά πριν τα πεις αυτά, κάνε μια σε παρακαλώ και φτιάξε πρώτα τη δική σου αυλή και μετά κοίτα του γείτονα. Κάνε ανθρώπινα τα δρομολόγια για να μην στοιβάζεται ο κόσμος σαν τις σαρδέλες. Φρόντισε να εκσυγχρονίσεις τις υπηρεσίες σου και σταμάτα να ταλαιπωρείς τον κοσμάκη με τη βλακώδη γραφειοκρατία σου. Και εκεί ουρές έχεις, εκεί δεν κολλάει;
Μετά μιλάς για οικονομία; Αφού τα έχεις όλα ακυρώσει, τόσος κόσμος έχει χάσει και θα χάνει τις δουλειές του. Ξέρεις τι έλεγε η γιαγιά μου, όταν τα φόρτωνα όλα στον κόκορα; Μάζεψε το κεφάλι σου και συντονίσου. Άντε, κύριε απαυτούλη μου. Σειρά σου τώρα!
Επανέρχομαι τώρα στο θέμα μου. Θα μπορούσε - πολύ άνετα - και μια πόλη να είναι σε καλύτερη μοίρα και με ποιότητα ζωής, αν οι παράμετροι ήταν σωστοί. Δεν δουλεύει το σύστημα, μου λένε. Κάντε το να δουλέψει λοιπόν, πόσα χρόνια θα το ερευνάτε το θέμα δηλαδή; Το ακούω από παιδί και έχω γεράσει. Τόσοι ανέβηκαν επάνω, ήθελαν εξουσία, έλεγαν θα κάνουν εκείνο και το άλλο. Εγώ τίποτα δεν είδα. Αν έκανε από κάτι ο καθένας δεν μπορεί, θα είχε στρώσει η κατάσταση. Αλλά κοιτάμε τα παρτέρια, τις βόλτες στο κέντρο με νέα διακόσμηση και άλλα τέτοια γλυκανάλατα και χάσαμε το δάσος, πατριώτη.
Σας έχω βαρεθεί ειλικρινά και μην αρχίσετε τα θα και τα πως όταν έρθουν εκλογές, γιατί μαύρο στο Μαυρογιαλούρο. Και οι τριακόσιοι για άλλη μια φορά έμειναν μετεξεταστέοι. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ;
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Βρέθηκα στο κέντρο της πόλης κάπου στις ένδεκα το πρωί, με τον καιρό να έχει ελαφρώς γκριζάρει από τη συννεφιά και τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα να χαϊδεύει απαλά αυτό το φθινοπωρινό πρωινό. Τα καφέ της πόλης ήταν ασφυκτικά γεμάτα. Σκέφτηκα «Δουλειές δεν έχουν»; Πέρασε και ένας τυφώνας από πάνω τους, βρε αδερφέ, δεν είναι σε κατάσταση αναταραχής;
Όχι, φίλες και φίλοι μου, ο κόσμος ήταν ήρεμος, ευδιάθετος, χωρίς να κοιτά το ρολόι του. Έπινε τον καφέ του, συζητούσε… Μα τον άγιο Dio, πίστεψα ότι ήταν Κυριακή. Δεν ήταν όμως. Μια φίλη μου είπε ότι εκεί η Γη γυρίζει πιο αργά. Δεν χρειάζεται να βιάζονται και να στοιβάζονται σαν τις σαρδέλες πουθενά. Κάνουν τις δουλειές τους μέσα στο χρόνο που έχουν και κάθονται και για ένα καφέ ή τσίπουρο. «Θα τους φαινόμαστε εξωγήινοι» σκέφτηκα. Που τρέχουμε όλη τη μέρα, που δεν προλαβαίνουμε ποτέ τίποτα. Που γκρινιάζουμε νυχθημερόν. Αναπνέουν καθαρό αέρα, κρατούν ισορροπίες. Εμείς… ζήτημα θα είναι αν μπορέσουμε έστω και μια φορά να κρατηθούμε όρθιοι. Φυσικά και δουλεύουν και φυσικά υπάρχουν και οι άνθρωποι που η φύση της εργασίας τους δεν τους θέλει συνέχεια εκεί. Μοχθούμε όλοι μας το ίδιο, αλλά εκείνοι έχουν την ουτοπική για μας ποιότητα ζωής.
Ποιότητα; Θυμήθηκα ένα ανέκδοτο αλλά δεν είναι της παρούσης. Η αλήθεια είναι ότι μπούχτισα να τρέχω να προλάβω τα μέσα για να φτάσω στη δουλειά μου. Να μην ανοίξω το στόμα μου για το θέμα των συγκοινωνιών, ξέρω ότι θα βρω άπειρους συμπαραστάτες και ειδικά τώρα με τα μέτρα λόγω του covid-19. Κύριε απαυτούλη μου, ναι, δεν το θυμάμαι το όνομα σου, βάλε μου απουσία! Όταν ανακοινώνεις το ένα βλακώδες μέτρο μετά το άλλο, έχε επίγνωση ότι δεν τρώμε κουτόχορτο. Φτιάξε πρώτα τις συγκοινωνίες σου, γιατί από εκεί θα κολλήσουμε και μετά τις εντολές για όχι στις συναυλίες, όχι στα θέατρα, πάνω από έξι άτομα θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση… εεε, μπερδεύτηκα. Κλείσιμο στα μπαρ και τα καφέ από τις δώδεκα το βράδυ. Τώρα και τα περίπτερα; Δεν ξέρω τι άλλο θα σκαρφιστείς, αλλά πριν τα πεις αυτά, κάνε μια σε παρακαλώ και φτιάξε πρώτα τη δική σου αυλή και μετά κοίτα του γείτονα. Κάνε ανθρώπινα τα δρομολόγια για να μην στοιβάζεται ο κόσμος σαν τις σαρδέλες. Φρόντισε να εκσυγχρονίσεις τις υπηρεσίες σου και σταμάτα να ταλαιπωρείς τον κοσμάκη με τη βλακώδη γραφειοκρατία σου. Και εκεί ουρές έχεις, εκεί δεν κολλάει;
Μετά μιλάς για οικονομία; Αφού τα έχεις όλα ακυρώσει, τόσος κόσμος έχει χάσει και θα χάνει τις δουλειές του. Ξέρεις τι έλεγε η γιαγιά μου, όταν τα φόρτωνα όλα στον κόκορα; Μάζεψε το κεφάλι σου και συντονίσου. Άντε, κύριε απαυτούλη μου. Σειρά σου τώρα!
Επανέρχομαι τώρα στο θέμα μου. Θα μπορούσε - πολύ άνετα - και μια πόλη να είναι σε καλύτερη μοίρα και με ποιότητα ζωής, αν οι παράμετροι ήταν σωστοί. Δεν δουλεύει το σύστημα, μου λένε. Κάντε το να δουλέψει λοιπόν, πόσα χρόνια θα το ερευνάτε το θέμα δηλαδή; Το ακούω από παιδί και έχω γεράσει. Τόσοι ανέβηκαν επάνω, ήθελαν εξουσία, έλεγαν θα κάνουν εκείνο και το άλλο. Εγώ τίποτα δεν είδα. Αν έκανε από κάτι ο καθένας δεν μπορεί, θα είχε στρώσει η κατάσταση. Αλλά κοιτάμε τα παρτέρια, τις βόλτες στο κέντρο με νέα διακόσμηση και άλλα τέτοια γλυκανάλατα και χάσαμε το δάσος, πατριώτη.
Σας έχω βαρεθεί ειλικρινά και μην αρχίσετε τα θα και τα πως όταν έρθουν εκλογές, γιατί μαύρο στο Μαυρογιαλούρο. Και οι τριακόσιοι για άλλη μια φορά έμειναν μετεξεταστέοι. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ;
Μαίρη Ζαρακοβίτη
