To 1965 προβάλλεται η ταινία «Ραντεβού στον αέρα» και το σινεφίλ κοινό της χώρας μας ακούει για πρώτη φορά το τραγούδι «Μένουμε πάντα παιδιά». Ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο σκηνοθέτης της ταινίας, υπογράφει το λιμπρέτο και οι μελωδίες γίνονται προσωπική υπόθεση του Μίμη Πλέσσα.
Πάντα με τραγούδι η ζωή μας ξεκινά διώξε κάθε λύπη και το κέφι αρχινά όσο έχουμε τα νιάτα, νιάτα, νιάτα μ’ ένα εύθυμο τραγούδι μένουμε πάντα παιδιά Μένουμε πάντα παιδιά!
Απλό το στιχάκι, ξέγνοιαστο και αφελές, δεν διεκδικεί δάφνες, δεν πάει για κανένα βραβείο… Μιλάει όμως κατευθείαν στην ψυχή όλων εκείνων που έχουν μάθει να λένε καλημέρα και να την εννοούν, στην ψυχή όλων εκείνων που χαμογελάνε γιατί έτσι γουστάρουν και όχι γιατί έτσι πρέπει. Όποιος κατάλαβε κατάλαβε και όποιος ψάχνεται ας μας το πει, να του δείξουμε την έξοδο.
Πενήντα και κάτι χρόνια μετά την «πρώτη μετάδοση» του εν λόγω κομματιού μέσω του σελιλόιντ, μια παρέα «παιδιών» αποφασίζει να κάνει πραγματικότητα το όνειρο και να γυρίσει πίσω στο χρόνο. Να βγάλει την πενταήμερη από το χρονοντούλαπο, να γυρίσει το κλειδί στη χρονοκάψουλα και να φορέσει περήφανα τον παλιμπαιδισμό της κορώνα στο κεφάλι της. Μονοήμερη στο Ναύπλιο και όχι μόνο. Μαθήματα κεραμοποιείας και όχι μόνο. Επίσκεψη σε οινοποιείο και όχι μόνο. Απότομο κλείσιμο στη μιζέρια και τα δήθεν κατάμουτρα και πολλά περισσότερα…
Σαράντα δύο παιδιά, πάνω από σαράντα δύο το καθένα, ετών, καρατίων, μεγατόνων και ό,τι βάνει ο νους, συγκεντρώθηκαν, ξαναγνωρίστηκαν, θυμήθηκαν και εφάρμοσαν. Από κει και πέρα… όποιον πήρε ο χάρος (τη μιζέρια και τα δήθεν που λέγαμε πιο πάνω)! Η ομάδα μετέβη στο Ανάπλι και – πολύ απλά – το μετακίνησε για λίγο από τη θέση του. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα σωρό τουρίστες σταματούσαν έξω από το μαγαζί, τσέκαραν τον πανικό και έμπαιναν μέσα να δουν από κοντά όλο αυτό που ακουγόταν σε ακτίνα αρκετών δεκάδων μέτρων. Τραγούδι, χορός, ατελείωτος χαβαλές και η μαγική υπόσχεση για φθαρτή αθανασία. Η παρέα λειτούργησε σαν κολεκτίβα. Μουσική και τραγούδια; Εμείς! Διασκέδαση και χορός; Πάλι εμείς! Τρελή εκπροσώπηση της χώρας μας στους ξένους επισκέπτες; Ναι, ναι… οι άγνωστοι άγνωστοι έκαναν τη διαφορά και προκάλεσαν τους Κινέζους, τους Ιάπωνες, τους Πολωνούς και τους Αμερικάνους να πατήσουν πολλές φορές το κουμπάκι πάνω και δεξιά στο μηχανάκι απαθανατισμού, όπως και να σύρουν το δάχτυλό τους κατά μήκος της οθόνης του σμαρτφονιού τους.
Πενήντα και βάλε χρόνια μετά το «Μένουμε πάντα παιδιά» μάθαμε ότι μπορούμε να μείνουμε και παιδιά και έφηβοι και τινέιντζερ και κούροι και κόρες και αγάλματα και στρατιωτάκια ακούνητα-αμίλητα και πρεσβευτές μιας άλλης εποχής. Τα νιάτα είναι θέμα τρέλας. Τα υπόλοιπα είναι οργάνωση και θέληση. Θα πάμε εκεί και θα κάνουμε αυτό. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Και εμείς προσήλθαμε…
Ένα τσούρμο μεσήλικες έκανε ένα ολόκληρο νησί να αναρωτιέται πώς γίνεται να παράγουν τόσο θόρυβο μερικές ντουζίνες φωνές. Η απάντηση φαντάζει εύκολη και είναι ευκολότερη. Δεν το σκέφτεσαι δυο φορές. Δεν κάθεσαι να αναλύσεις. Γίνεσαι ευγενής κάφρος και διασκεδάσεις σαρκάζοντας εαυτόν.
Τα συγχαρητήριά μου στην υπέροχη παρέα! Παίδες, δεν παίζεστε! Απόφοιτοι Λυκείου Σαλαμίνας 1988, Συμμαθητές 1970-71, γουί σαλούτ γιου!
Θα ξαναπάω στο μίνι μάρκετ. Θα ξαναπάω να πω δυο κουβέντες. Να ακούσω άλλες τόσες, ίσως και περισσότερες. Να μάθω αν τελικά ήλθε η «αμαρτωλή νούμερο ένα». Να πιστοποιήσω ότι δεν έχουμε ξεφύγει...
Με νοιάζει που κάθε καμένη ή και καμένος βέβαια, για να μην βγάλουμε και την ουρά των αρσενικών απέξω, μπορεί να πράττει ως δικαστής και σωφρονιστής. Τι πίνετε αλήθεια;
Ήμαστε συνηθισμένοι να βγαίνουμε, να βολτάρουμε στους όμορφα φωτισμένους δρόμους, να χαμογελάμε έστω κι αν ήταν ημί-αληθινό, καθώς τα προβλήματα δεν χάνονταν στις γιορτές, απλά η εορταστική αύρα μας...
Κάποιοι φοβούνται ότι θα πεθάνουν, κάποιοι ότι θα πεινάσουν, κάποιοι ότι θα τους ελέγχουν, κάποιοι ότι τους κοροϊδεύουν. Εγώ πάλι, ότι μπορεί να συμβαίνουν όλα ταυτόχρονα. Και το μόνο σίγουρο ...
Από το αν γουστάρουμε τη φέτα τη χωριάτικη, μέχρι τα πολιτικά μας πιστεύω, είναι τεράστιο το εύρος των συγκρούσεων. Ναι, συγκρούσεις γίνονται, ακόμη κι εσείς σίγουρα έχετε συμμετάσχει σε μια. ...
Συχνά τα τελευταία χρόνια ακούμε πως τα σημερινά παιδιά δεν έχουν όρια. Έχετε όμως αναρωτηθεί γιατί; Μήπως γιατί τα στερεότυπα μιας παλιάς κοινωνίας, που τα κληρονομούμε από γενιά σε γενιά, εί...
Βρέθηκα στο κέντρο της πόλης κάπου στις ένδεκα το πρωί, με τον καιρό να έχει ελαφρώς γκριζάρει από τη συννεφιά και τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα να χαϊδεύει απαλά αυτό το φθινοπωρινό πρωινό. Τα...
Τι γίνεται λοιπόν με τις παραστάσεις, τις συναυλίες, τα φεστιβάλ; Τόσος κόσμος είναι επί ξύλου κρεμάμενος. Δεν ξέρω για τα οικονομικά, αλλά σίγουρα τα ψυχολογικά αποθέματα όλων βρίσκονται σε ε...
Οδηγία (μία) προς ναυτιλομένους: πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το παρακάτω κείμενο, εστιάστε στην ετυμολογία της λέξεως, η οποία καταλαμβάνει ιδιαίτερα μεγάλο χώρο στην εν γένει αφήγηση ή/και περιγρα...
Πάντα είχα μία καλή δικαιολογία για όλες τις συμπεριφορές που έχω δεχτεί. Πάντα δικαιολόγησα τον άνθρωπο και την κακή συμπεριφορά του. Μέχρι που κατάλαβα πως στην πραγματικότητα δεν είναι ο άλλος πο...
Σιγά σιγά, η πραγματικότητα βάζει στην άκρη τους συναισθηματισμούς. Το «Πώς θα ζήσουμε;» ακούγεται ακόμη και στους φωταγωγούς. Θα πάρω το επίδομα, δεν θα το πάρω, θα βρω δουλειά, δεν θα βρω online π...
Δεν είμαι ειδήμων για να πω πότε θα τελειώσει όλο αυτό και θα επανέρθουμε στην καθημερινότητά μας. Εύχομαι μόνο να τελειώσει γρήγορα. Να βρεθούμε πάλι με τις οικογένειές μας. Με τους φίλους μας. Να ...
Γι’ αυτό σας λέω, η καραντίνα έληξε επί της ουσίας. Τουλάχιστον να έρθει η 4η Μαΐου, να ανοίξουν και τα κλειστά μαγαζιά, να φάει λίγο ψωμάκι ο κόσμος, να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα υγιειν...
Να θυμάστε ότι οι χειριστικές σχέσεις δηλητηριάζουν τη σχέση μας, όχι μόνο με τους άλλους, αλλά κυρίως με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η συστηματική επαφή με χειριστικούς νάρκισσους μπορεί να ...
Παραδέχομαι! Είναι “μαέστροι” κάποιοι. Ξέρουν τι θέλεις, πώς θα το σερβίρουν και πώς θα σε κάνουν να χάσεις τον εαυτό σου, σε τέτοιο βαθμό, που δε θα θέλεις καν να κοιτάξεις στον καθρέφτη, από...
Το αμέσως επόμενο και πιο «ικανοποιητικό» είναι να γίνουν όλα όπως πρέπει, να μείνουμε σπίτι όσο χρειάζεται και σιγά σιγά από Οκτώβριο να δούμε πόσοι έμειναν για να τραγουδήσουν. Η οικονομική ...
Ήρθε η ώρα να δω κατάματα τον εχθρό μου. Τον εαυτό μου. Να θυμηθώ ξανά αυτό που πάντα λέω. «Αν κάτι σε ενοχλεί στον άλλο, ψάξτο μέσα σου». Παύση, όλα σε παύση. Και όσο εξωτερικά παύουν όλα, τό...
Θέατρα και συναυλιακοί χώροι έκλεισαν με απόφαση του κράτους, έτσι θεατρικές παραγωγές και μεγάλα φεστιβάλ αναβλήθηκαν επ’ αόριστον, οι διοργανωτές τους αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα, κυρίως οικ...
Πάρτε δύο μπαλόνια και φουσκώστε τα λίγο. Στη συνέχεια σκεφτείτε νοερά ότι το μπαλόνι είναι το σώμα και ο αέρας που μπαίνει μέσα είναι ο θυμός. Φουσκώστε τα μπαλόνια μέχρι να μη χωράει άλλο αέρ...
Την… παράσταση μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα έχουν καταφέρει να «κλέψουν» με τις εμφανίσεις τους πάλι δύο ομάδες. Η μία είναι ο Παναθηναϊκός και η άλλη ο Άρης.
Ποιος νοιάζεται για την υστεροφημία του; Τι σημασία έχει το μετά, αν δεν μπορείς να χαρείς το τώρα; Εμπρός λοιπόν, ελάτε μαζί μου και χαμογελώντας ζήστε το τώρα, χωρίς γρίνια!
Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και με τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα να επηρεάζουν και το χώρο της εκπαίδευσης, ας θυμηθούμε τι σημαίνει η παιδεία ως αξία…
Μου αρέσει το κύμα... Με κάνει να αισθάνομαι δυνατός, μου θυμίζει πράγματα στη ζωή που συνηθίζουμε να τα ξεχνάμε, πράγματα τα οποία μας φαίνονται βουνό...
Στην οθόνη, τα ζόμπι τραβούσαν τα άντερα μίας κατά τα άλλα περιποιημένης ξανθιάς, η οποία κατάφερνε να ουρλιάξει πολύ χαριτωμένα, δεδομένης της κατάστασής της...
Το θέμα είναι τι γίνεται σήμερα. Υπάρχει πραγματικά κάποιος που πιστεύει πως τα όσα ζει ο μέσος νέος μεταξύ δεκαπέντε και εικοσιπέντε δεν είναι αρκετά;
Η πραγματοποίηση των πνευματικών, ψυχικών και σωματικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, καθώς και η αίσθηση της πληρότητας-εσωτερική ισορροπία-που αυτή συνεπαγέται.
Πολιτικό μανιφέστο, πολιτική φιλοσοφία, φιλοσοφία της ιστορίας ή ουμανιστικό προσκλητήριο. Το έργο «Ηγεμόνας» κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία των ιδεών της δυτικής κουλτούρας.
Σε αυτή τη χώρα δεν έχουν απομείνει πια πολλά, οι πηγές λιγοστεύουν και ο κόσμος πληρώνει το υψηλότατο τίμημα της κακής διαχείρισης, των λαθών.Η πρώτη σκέψη είναι ότι είμαστε ολομόναχοι!
Την διατύπωση την γνωρίζεις πολύ καλά. Όπως είχε πει κάποια κάποτε: «Τα αρχίδια στους άντρες είναι ό,τι είναι οι τσάντες για τις γυναίκες». Προφανώς απαραίτητα.
Είναι ο Vladimir Franz ο πιο διαφορετικός υποψήφιος για Πρόεδρος της Τσεχίας; Όλα τα διεθνή ΜΜΕ απαντούν ναι, από την στιγμή που ο άνδρας με τα πολλά τατουάζ...
Είναι να αναρωτιέται κανείς αν η Ελλάδα στην Eυρωζώνη είναι ένα νέο whipping boy ή ένας φαρμακός που λειτουργεί ως γιατρικό για την κοινότητα αφού απομακρύνει το κακό ...
Η ανάληψη ευθυνών είναι αναγκαία, δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό, αλλά δεν θα πρέπει να γίνεται σε καμία περίπτωση με γνώμονα εκλογικά συμφέροντα και ψηφοθηρία. Γιατί τότε είναι απλά προκλητική ...
...
Ο μουσικός συντάκτης είναι ένας τσαμπατζής περιωπής, τον οποίο γλύφουν οι διοργανωτές συναυλιών και οι εταιρείες δίσκων, προκειμένου να γράψει καλά λόγια.
Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες από την δημόσια επιστολή του κου Κωστόπουλου, με την οποία ο άλλοτε αυτοκράτορας των περιοδικών, ομολογεί την αποτυχία του ...