Βρέχει, κι οι σκέψεις που κάνω είναι λίγο μουντές. Κάτι τα σύννεφα, κάτι οι ψιχάλες, έρχεται και κατακάθεται μέσα σου όλο το γκρίζο, πάνω από το κεφάλι σου σχεδόν… Άντε τώρα να στεγνώσεις τα σωθικά σου από την καταιγίδα της μελαγχολίας. Καμία σωτηρία….. Γι’ αυτό αξίζει να το απολαύσεις!
Κι όλα συντρέχουν για κάποιο λόγο…άλλοι να είναι τόσο μακριά σου και να μη μπορείς να τους αγγίξεις, άλλοι να είναι κοντά σου και να θέλουν να σε αγγίξουν, άλλων το χάδι να αναζητάς εσύ κι άλλο να σου προσφέρεται και να το απορρίπτεις… Σύμπαν πρέπει να συντονιστείς, δεν έχω πολύ απόθεμα αντοχής ακόμα.
Σίγουρα έχετε νιώσει λίγη ζήλια, καλοπροαίρετα, για μια εικόνα που είδατε μπροστά στα μάτια σας να ξετυλίγεται, για μια ομορφιά που απλώθηκε μπροστά σας κι έγραφε «μην αγγίζετε», για μια στιγμή που φυλάκισαν κάποιοι άλλοι ενώ λείπατε. Κι όλα αυτά γιατί το σύμπαν δε μας ακούει…;;; Κανείς δε μας ακούει; Θεέ μου, το ταβάνι φταίει και δε μ’ ακούς;;; ‘Όχι!!!! Μόνοι μας κάνουμε τις επιλογές μας και μόνοι περνάμε στα επόμενα βήματα μας.
Πάντα όταν βρέχει σκέφτομαι, κοιτώντας έξω, πως θα ήθελα να εκτυλιχτεί η ιδανική βροχερή μέρα! Για μένα, αυτή θα ξεκινούσε μ’ ένα λουκούλλειο πρωινό στο πατρικό μου, για ένα πρωινό που μόνο η γλυκιά Ελληνίδα και υπερβολική μάνα ξέρει να φτιάχνει. Στη συνέχεια θα έπαιρνα το βιβλίο που διαβάζω και θα άκουγα αγαπημένη μουσική, καπνίζοντας ταυτόχρονα το στριφτό μου τσιγαράκι με μια κούπα καφέ!! Όλα αυτά όμως μέχρι το μεσημέρι. Χα…τι καλύτερο από ένα βροχερό μεσημεριάτικο συναπάντημα καλών φίλων, μετά συνοδείας ζωντανής μουσικής και άφθονου τσίπουρου!!! Να ρέει στις καρδιές και στα λαρύγγια μας. Να καίει κατεβαίνοντας στα σωθικά μας, όλα όσα μας πληγώνουν και μας στερούν αγαπημένες πράξεις και συνήθειες.
Ξέρετε γιατί οι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα απολαμβάνουν τόσο πολύ το μάζεμα γύρω από ένα τραπέζι; Νομίζω ότι έχει να κάνει με την παραδοσιακή ψυχή μας, με τον παλιό κυκλικό χορό, όπου οι άνθρωποι κρατώντας ο ένας τα χέρια του άλλου με τη συνοδεία μουσικής, δε μοιράζονταν μόνο κοινά βήματα χορευτικής δεινότητας, αλλά και συναισθήματα και ανάσες, που περνούσαν σα ρεύμα μέσα από τις παλάμες τους που σφιχτακουμπούσαν το διπλανό. Έτσι κι εμείς σήμερα, μπορεί να μην αγγίζουμε συχνά τον άνθρωπο που κάθεται πλάι μας, είτε φίλος είτε σύντροφος, αλλά έχουμε ανάγκη να μοιραστούμε ένα ποτηράκι, ένα φαγάκι, δυο κουβέντες επικαιρότητας κι άλλες δέκα παρηγοριάς. Γιατί κι ο πόνος λύνει τους κόμπους του όταν τον μοιράζεσαι και μικραίνει.
Για το σβήσιμο, μετά από ένα τέτοιο τσιμπούσι, θα λαχταρούσα πραγματικά έναν καφέ με θέα την πόλη, από ψηλά, να τη βλέπω συννεφιασμένη και τη θάλασσα ανταριασμένη για να μην αισθάνομαι μονάχη! Θα ανέβαινα ψηλά στα Κάστρα, στο Γεντί Κουλέ, και θα καθόμουν εκεί που θα μπορούσα να μετράω τα τακ-τακ από τις σταγόνες της βροχής που προσγειώνονται στο έδαφος. Σε ένα τέτοιο μέρος, που μπορεί και συγκεντρώνεται πυκνή η ομίχλη, κάτι τέτοιες υγρές μέρες, θαρρείς πως ξεκολλάει η ιστορία του τόπου από τα ντουβάρια κι έρχεται να σ’ ανταμώσει. Να σου εξιστορήσει το πώς στέκεται εκεί για πάνω από 1700 χρόνια και σε παρατηρεί πότε να την κακομεταχειρίζεσαι και να τη φτύνεις και πότε να την αγαπάς και να υπερηφανεύεσαι μέσα στην ημιμάθεια σου. Γιατί την ιστορία σε αυτή την πόλη….μισή τη μαθαίνουμε!! Ακόμα δεν έσβησαν οι πληγές των περασμένων δεκαετιών από πάνω τις, παραμένουν ακόμα σα χαρακιές μελλοθανάτων στους τοίχους του Γεντί Κουλέ.
Και το γλυκό βραδάκι….θα πέθαινα για ένα ζεστό μπάνιο σ’ έναν πέτρινο ξενώνα, μακριά από την πόλη τώρα, να ζήσω τον έρωτα, να κοιμηθώ στην αγκαλιά του, που χωρίς την ύπαρξη του, η μελαγχολία κι η χαρά μου θα μένανε κενά γράμματα, άδεια κουτιά που δεν έχουν τίποτα πολύτιμο να φυλάξουν…
Ε και μη σκάτε, αν δεν τα ‘χω όλα αυτά, μπορώ να τα ονειρεύομαι! Κι αφού τα ονειρεύομαι τόσο τακτοποιημένα μέσα στο μυαλό μου, μπορώ σίγουρα να τα αποκτήσω κιόλας! Αν όχι σήμερα που βρέχει…τότε από αύριο, από την επόμενη φορά. Να γεμίσει η ζωή μου από σχέδια και πλάνα. Ολόκληρο τσουβάλι με ευχές να αδειάσω, πάλι στα παραπάνω θα καταλήξω, με μία μόνο διαφορά! Τη βροχή, ίσως να την έκανα χειμωνιάτικη λιακάδα…. Αλλά είμαστε ακόμη στα μισά του χειμώνα, αργεί αυτή η περιγραφή της απόλυτης συναισθηματικής αφθονίας…
Γι’ αυτό μαζί με τις ψιχάλες που κοιμούνται στη γη απόψε, εγώ θα κοιμίσω κι αυτά τα όνειρα. Να τα πάρει η φύση και να τα κάνει σπόρους κι ύστερα φυτά...που τα φύλλα τους και τα άνθη θα βγουν την κατάλληλη ώρα για να με προστατέψουν από τον ήλιο της χειμωνιάτικης λιακάδας που λέγαμε….για να τα κόψω και να τα μυρίσω μ’ αυτόν που θα κρατά το χέρι μου στη βόλτα ρε γαμώτο.
Βρέξε λοιπόν «πλύστρα του ουρανού» , όπως τραγουδά και το Γιαννιώ μας….. «ξέπλυνε τα κρίματα μου…»
Θα ξαναπάω στο μίνι μάρκετ. Θα ξαναπάω να πω δυο κουβέντες. Να ακούσω άλλες τόσες, ίσως και περισσότερες. Να μάθω αν τελικά ήλθε η «αμαρτωλή νούμερο ένα». Να πιστοποιήσω ότι δεν έχουμε ξεφύγει...
Με νοιάζει που κάθε καμένη ή και καμένος βέβαια, για να μην βγάλουμε και την ουρά των αρσενικών απέξω, μπορεί να πράττει ως δικαστής και σωφρονιστής. Τι πίνετε αλήθεια;
Ήμαστε συνηθισμένοι να βγαίνουμε, να βολτάρουμε στους όμορφα φωτισμένους δρόμους, να χαμογελάμε έστω κι αν ήταν ημί-αληθινό, καθώς τα προβλήματα δεν χάνονταν στις γιορτές, απλά η εορταστική αύρα μας...
Κάποιοι φοβούνται ότι θα πεθάνουν, κάποιοι ότι θα πεινάσουν, κάποιοι ότι θα τους ελέγχουν, κάποιοι ότι τους κοροϊδεύουν. Εγώ πάλι, ότι μπορεί να συμβαίνουν όλα ταυτόχρονα. Και το μόνο σίγουρο ...
Από το αν γουστάρουμε τη φέτα τη χωριάτικη, μέχρι τα πολιτικά μας πιστεύω, είναι τεράστιο το εύρος των συγκρούσεων. Ναι, συγκρούσεις γίνονται, ακόμη κι εσείς σίγουρα έχετε συμμετάσχει σε μια. ...
Συχνά τα τελευταία χρόνια ακούμε πως τα σημερινά παιδιά δεν έχουν όρια. Έχετε όμως αναρωτηθεί γιατί; Μήπως γιατί τα στερεότυπα μιας παλιάς κοινωνίας, που τα κληρονομούμε από γενιά σε γενιά, εί...
Βρέθηκα στο κέντρο της πόλης κάπου στις ένδεκα το πρωί, με τον καιρό να έχει ελαφρώς γκριζάρει από τη συννεφιά και τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα να χαϊδεύει απαλά αυτό το φθινοπωρινό πρωινό. Τα...
Τι γίνεται λοιπόν με τις παραστάσεις, τις συναυλίες, τα φεστιβάλ; Τόσος κόσμος είναι επί ξύλου κρεμάμενος. Δεν ξέρω για τα οικονομικά, αλλά σίγουρα τα ψυχολογικά αποθέματα όλων βρίσκονται σε ε...
Οδηγία (μία) προς ναυτιλομένους: πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το παρακάτω κείμενο, εστιάστε στην ετυμολογία της λέξεως, η οποία καταλαμβάνει ιδιαίτερα μεγάλο χώρο στην εν γένει αφήγηση ή/και περιγρα...
Πάντα είχα μία καλή δικαιολογία για όλες τις συμπεριφορές που έχω δεχτεί. Πάντα δικαιολόγησα τον άνθρωπο και την κακή συμπεριφορά του. Μέχρι που κατάλαβα πως στην πραγματικότητα δεν είναι ο άλλος πο...
Σιγά σιγά, η πραγματικότητα βάζει στην άκρη τους συναισθηματισμούς. Το «Πώς θα ζήσουμε;» ακούγεται ακόμη και στους φωταγωγούς. Θα πάρω το επίδομα, δεν θα το πάρω, θα βρω δουλειά, δεν θα βρω online π...
Δεν είμαι ειδήμων για να πω πότε θα τελειώσει όλο αυτό και θα επανέρθουμε στην καθημερινότητά μας. Εύχομαι μόνο να τελειώσει γρήγορα. Να βρεθούμε πάλι με τις οικογένειές μας. Με τους φίλους μας. Να ...
Γι’ αυτό σας λέω, η καραντίνα έληξε επί της ουσίας. Τουλάχιστον να έρθει η 4η Μαΐου, να ανοίξουν και τα κλειστά μαγαζιά, να φάει λίγο ψωμάκι ο κόσμος, να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα υγιειν...
Να θυμάστε ότι οι χειριστικές σχέσεις δηλητηριάζουν τη σχέση μας, όχι μόνο με τους άλλους, αλλά κυρίως με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η συστηματική επαφή με χειριστικούς νάρκισσους μπορεί να ...
Παραδέχομαι! Είναι “μαέστροι” κάποιοι. Ξέρουν τι θέλεις, πώς θα το σερβίρουν και πώς θα σε κάνουν να χάσεις τον εαυτό σου, σε τέτοιο βαθμό, που δε θα θέλεις καν να κοιτάξεις στον καθρέφτη, από...
Το αμέσως επόμενο και πιο «ικανοποιητικό» είναι να γίνουν όλα όπως πρέπει, να μείνουμε σπίτι όσο χρειάζεται και σιγά σιγά από Οκτώβριο να δούμε πόσοι έμειναν για να τραγουδήσουν. Η οικονομική ...
Ήρθε η ώρα να δω κατάματα τον εχθρό μου. Τον εαυτό μου. Να θυμηθώ ξανά αυτό που πάντα λέω. «Αν κάτι σε ενοχλεί στον άλλο, ψάξτο μέσα σου». Παύση, όλα σε παύση. Και όσο εξωτερικά παύουν όλα, τό...
Θέατρα και συναυλιακοί χώροι έκλεισαν με απόφαση του κράτους, έτσι θεατρικές παραγωγές και μεγάλα φεστιβάλ αναβλήθηκαν επ’ αόριστον, οι διοργανωτές τους αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα, κυρίως οικ...
Πάρτε δύο μπαλόνια και φουσκώστε τα λίγο. Στη συνέχεια σκεφτείτε νοερά ότι το μπαλόνι είναι το σώμα και ο αέρας που μπαίνει μέσα είναι ο θυμός. Φουσκώστε τα μπαλόνια μέχρι να μη χωράει άλλο αέρ...
Την… παράσταση μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα έχουν καταφέρει να «κλέψουν» με τις εμφανίσεις τους πάλι δύο ομάδες. Η μία είναι ο Παναθηναϊκός και η άλλη ο Άρης.
Ποιος νοιάζεται για την υστεροφημία του; Τι σημασία έχει το μετά, αν δεν μπορείς να χαρείς το τώρα; Εμπρός λοιπόν, ελάτε μαζί μου και χαμογελώντας ζήστε το τώρα, χωρίς γρίνια!
Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και με τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα να επηρεάζουν και το χώρο της εκπαίδευσης, ας θυμηθούμε τι σημαίνει η παιδεία ως αξία…
Μου αρέσει το κύμα... Με κάνει να αισθάνομαι δυνατός, μου θυμίζει πράγματα στη ζωή που συνηθίζουμε να τα ξεχνάμε, πράγματα τα οποία μας φαίνονται βουνό...
Στην οθόνη, τα ζόμπι τραβούσαν τα άντερα μίας κατά τα άλλα περιποιημένης ξανθιάς, η οποία κατάφερνε να ουρλιάξει πολύ χαριτωμένα, δεδομένης της κατάστασής της...
Το θέμα είναι τι γίνεται σήμερα. Υπάρχει πραγματικά κάποιος που πιστεύει πως τα όσα ζει ο μέσος νέος μεταξύ δεκαπέντε και εικοσιπέντε δεν είναι αρκετά;
Η πραγματοποίηση των πνευματικών, ψυχικών και σωματικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, καθώς και η αίσθηση της πληρότητας-εσωτερική ισορροπία-που αυτή συνεπαγέται.
Πολιτικό μανιφέστο, πολιτική φιλοσοφία, φιλοσοφία της ιστορίας ή ουμανιστικό προσκλητήριο. Το έργο «Ηγεμόνας» κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία των ιδεών της δυτικής κουλτούρας.
Σε αυτή τη χώρα δεν έχουν απομείνει πια πολλά, οι πηγές λιγοστεύουν και ο κόσμος πληρώνει το υψηλότατο τίμημα της κακής διαχείρισης, των λαθών.Η πρώτη σκέψη είναι ότι είμαστε ολομόναχοι!
Την διατύπωση την γνωρίζεις πολύ καλά. Όπως είχε πει κάποια κάποτε: «Τα αρχίδια στους άντρες είναι ό,τι είναι οι τσάντες για τις γυναίκες». Προφανώς απαραίτητα.
Είναι ο Vladimir Franz ο πιο διαφορετικός υποψήφιος για Πρόεδρος της Τσεχίας; Όλα τα διεθνή ΜΜΕ απαντούν ναι, από την στιγμή που ο άνδρας με τα πολλά τατουάζ...
Είναι να αναρωτιέται κανείς αν η Ελλάδα στην Eυρωζώνη είναι ένα νέο whipping boy ή ένας φαρμακός που λειτουργεί ως γιατρικό για την κοινότητα αφού απομακρύνει το κακό ...
Η ανάληψη ευθυνών είναι αναγκαία, δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό, αλλά δεν θα πρέπει να γίνεται σε καμία περίπτωση με γνώμονα εκλογικά συμφέροντα και ψηφοθηρία. Γιατί τότε είναι απλά προκλητική ...
...
Ο μουσικός συντάκτης είναι ένας τσαμπατζής περιωπής, τον οποίο γλύφουν οι διοργανωτές συναυλιών και οι εταιρείες δίσκων, προκειμένου να γράψει καλά λόγια.
Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες από την δημόσια επιστολή του κου Κωστόπουλου, με την οποία ο άλλοτε αυτοκράτορας των περιοδικών, ομολογεί την αποτυχία του ...