Πανδημία - Μια Διαφορετική Ματιά
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Mindfield
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 07 Απριλίου 2020 01:19
Καταστροφή Ή Ξεκαθάρισμα Του Τοπίου;
Μια Διαφορετική Ματιά Στην Πανδημία Και Τα Επακόλουθά Της
Οι τέχνες ήταν κομμάτι της ζωής μου από μικρό παιδί. Κιθαρωδός και τροβαδούρος στις παρέες της εφηβείας και εν συνεχεία ημί-επαγγελματίας, ο θείος ροκάς παλιάς κοπής, η μάνα ζωγράφος, η σύζυγος συγγραφέας. Ακόμα και σήμερα συνεχίζω να υποκρίνομαι το συνθέτη – στιχουργό, κυρίως όμως τον ανταποκριτή τέχνης σε ιντερνετικό περιοδικό (ναι, τούτο δω, καλά καταλάβατε), ούτε και ξέρω με πόση επιτυχία. Λόγω της συζύγου βέβαια, ήρθα σε επαφή και με κόσμο από το συγγραφικό γίγνεσθαι της χώρας. Συγγραφείς, εκδότες, διευθυντές σελίδων, διαχειριστές ομάδων ανάγνωσης και/η ανταλλαγών, όλοι είχαν κάτι να μου πουν για το πώς ακριβώς λειτουργεί το σύστημα. Τα «κακώς κείμενα», οι «αριβίστες», οι «τυχάρπαστοι» που χαλάνε την πιάτσα, όλοι εμφανίστηκαν μπροστά μου.
Είχα βέβαια τη δική μου εμπειρία – γνώση από το χώρο της μουσικής. Μουσικός μπορεί να μην είμαι, αλλά μουσικούς φίλους επαγγελματίες είχα αρκετούς. Έμαθα για το κυνήγι για το νυχτοκάμματο, την ελληνική δισκογραφία, τα μαγαζιά, το status που επικρατεί, τους νόμους της νύχτας, τα αδιέξοδα από «τους πιτσιρικάδες που παίρνουν ένα εικοσάρικο και κάνουν μάγκες τους μαγαζάτορες». Τον τελευταίο χρόνο άρχισα το ταξίδι μου και στο χώρο του θεάτρου. Μαγεία, ιδρώτας και χαμόγελα αντιστάθμιζαν τις άδειες καρέκλες που συναντούσα στα περισσότερα. «Η χειρότερη χρονιά που θυμάμαι» έλεγαν οι περισσότεροι θιασάρχες. Κάτι οι προσκλήσεις, κάτι η μεγάλη διαφήμιση που είχαν κάποια σε αντίθεση με τα περισσότερα «μικρά» θέατρα, κάτι το κυνήγι των «ονομάτων» κάτι η συνεχιζόμενη οικονομική ένδεια, κάτι η πληθώρα παραστάσεων, όλα είχαν οδηγήσει σε μια κατάσταση την οποία και δεν θα έλεγες και ιδανική. Κάθε άλλο!
Σε κάθε χώρο λοιπόν άκουγα τις ίδιες κουβέντες. «Αργά ή γρήγορα ο χώρος θα καθαρίσει. Θα φύγουν όσοι δεν κάνουν, όσοι είναι τυχοδιώκτες, όσοι δεν αγαπάνε το χώρο και θα μείνουμε αυτοί που πρέπει»! Βάλτε το αυτό σε κάθε χώρο, σε κάθε επίπεδο, σε κάθε ειδικότητα. Οι περισσότεροι το συζητούσαν και βεβαίως τοποθετούσαν τον εαυτό τους στους εναπομείναντες. Και προτού αλέκτωρ λαλήσει τρις, η «επιθυμία» τους έγινε πραγματικότητα. Συνήθως βέβαια αυτό γίνεται με το σκληρότερο τρόπο. Είναι το κλασσικό «Προσέχετε τι εύχεστε διότι μπορεί να σας συμβεί»! Και συνέβη το χειρότερο σενάριο. Θα μπορούσες να το πεις και Χολιγουντιανής υπερπαραγωγής, άλλωστε ένα παρόμοιο έπαιξε και στην τηλεόραση πρόσφατα, για όσους είχαν τα κότσια να το παρακολουθήσουν. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θέατρα και συναυλιακοί χώροι έκλεισαν, παραστάσεις και συναυλίες αναβλήθηκαν επ’ αόριστον, η αγορά του βιβλίου βάλτωσε. Όλος ο μηχανισμός παραγωγής τέχνης της χώρας μπήκε στο ψυγείο. Θιασάρχες, ηθοποιοί, μουσικοί, συγγραφείς, σκηνοθέτες, υπεύθυνοι επικοινωνίας, είναι ελάχιστα από τα πάρα πολλά κομμάτια ενός παζλ που διαλύθηκε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Ναι, διαλύθηκε! Η σεζόν έχει ουσιαστικά τελειώσει κι ας με πείτε Κασσάνδρα. Η επανεκκίνηση είναι άγνωστο πότε θα λάβει χώρα, αφού πρωτίστως θα πρέπει οι «καμπύλες» που αναφέρουν οι ειδικοί να φτάσουν σε τέτοιο σημείο ώστε να λήξει η καραντίνα, ακολούθως και σιγά σιγά να αρχίσει να αποκαθίσταται η κυκλοφορία των πολιτών, να ανοίξουν δειλά δειλά τα εμπορικά, τα καφέ και οι λοιποί χώροι μαζικής συγκέντρωσης. Και όταν όλα αυτά συμβούν, θα πρέπει να ξεπεράσουμε το φόβο!
Η όλη υπόθεση είναι πολύ δύσκολη. Αν δεν γίνουν όλα όπως πρέπει, μιλάμε για ολική καταστροφή κάθε οικονομικής δραστηριότητας. Και σίγουρα ένα από τα πρώτα θύματα θα είναι η παραγωγή τέχνης. Προτεραιότητα θα είναι η επιβίωση του καθενός με κάθε τρόπο. Και αυτό θα φέρει ηθική εξαθλίωση, άρα μηδέν χώρο στην κάθε μορφή τέχνης. Όλοι ελπίζουμε να μην υλοποιηθεί αυτό το σενάριο.
Το αμέσως επόμενο και πιο «ικανοποιητικό» είναι να γίνουν όλα όπως πρέπει, να μείνουμε σπίτι όσο χρειάζεται και σιγά σιγά από Οκτώβριο να δούμε πόσοι έμειναν για να τραγουδήσουν. Η οικονομική λαίλαπα σίγουρα θα έχει αφήσει ερείπια στο διάβα της. Χώροι θα κλείσουν, παραγωγές που ακυρώθηκαν δεν θα μπορέσουν να ξανανέβουν, τα χρήματα θα δίνονται πολύ προσεκτικά, ακόμα και οι επιδοτήσεις. Κυρίως όμως οι ευκαιρίες! Εκεί λοιπόν θα φανεί το πόσα απίδια πιάνει ο σάκος του καθενός, ποιος μπορεί να κάνει κάτι αξιόλογο, κάτι που θα αρέσει στον κόσμο. Η πανδημία, εκτός από λιγότερους (μακάρι στη μικρότερη δυνατή έκταση), θα μας αφήσει και πιο μαζεμένους, πιο επιφυλακτικούς. Δύσκολα πλέον θα δίνουμε την προσοχή μας (και το χρήμα μας) σε πράγματα ανάξια λόγου, σε «σπρωγμένα» και ανούσια δημιουργήματα. Έτσι, πολύ πιθανόν να επέλθει η «κάθαρση» που πολλοί βαυκαλίζονταν ότι επιζητούσαν, αλλά μαζί με αυτή και μπόλικη ανεργία. Ουδέν κακόν αμιγές καλού θα μου πείτε. Αν ήταν στα χέρια μου, δεν ξέρω αν θα έκανα ποτέ μια τέτοια επιλογή. Θέλοντας και μη όμως, την έκανε η ίδια η Φύση!
Μπορεί και όχι, αλλά αυτό είναι θέμα επόμενου κειμένου. Για την ώρα, ξοδέψτε λίγο από το χρόνο σας και σκεφτείτε το μέλλον… διότι έρχεται πολύ γρήγορα!
Νάσος Κονίτσας
