Τους πονάραμε, τους σκίσαμε τον πάτ… Καλά, αυτά δεν τα γράφει ο ΜΠΡΑΦ; Τι, δεν αρκεί που μου αρέσουν τα βιντεάκια; Αλλά και να μου αρέσουν τα βιντεάκια, μπορεί να μη μου φτάνουν για να εκφραστώ μόνο με αυτά που λέει. Θα πρέπει να κοπιάρω και τα «συνθήματα»; Ή να βγάλω και δικά μου; Άστο, βρε, θα το ψάξω μόνιτς!
Σταμάτησα να βλέπω ειδήσεις. Όχι τώρα, έχω πολύ καιρό… Όταν σκάνε τα «δελτία», ασχολούμαι για μερικά δεύτερα και μετά το μάγο! «Ρε συ, ωραία φαίνεται η Χούκλη σήμερα, χθες την είχαν βάψει σαν καρνάβαλο»… Και μετά τσουπ! Το καινούργιο DVD των Maiden, καμιά τσόντα στο youporn, κάνα ντοκιμαντέρ για το πώς αυνανίζεται ο ιππόκαμποsh. Οι αρκούδες πώς αναπαράγονται; Πώς κάνουν sex οι ιπποπόταμοι; Από επιλογές άλλο τίποτα! Σιγά μην κάτσω να δω δηλώσεις και αναλύσεις επαγγελματιών γλυφτρώνε! Μια και έκλεισαν και τα κρατικά κανάλια (άσχετα με το αν ξαναλειτουργήσει η ΕΡΤ, όπως λειτουργήσει...), το αν είχαμε κάτι καλύτερο από εκεί, δικιά σας η κριτική! Δεν γράφω καμιά πάρλα καλύτερα;
Το καλοκαίρι έχει φύγει, στα χαρτιά πάντα, αφού έξω είναι χαρά Dio, το νερό είναι σκέτη κλάβα (ή κάπως έτσι) και τα κορτσόπον στον πληθυντικό φοράνε αυτά τα φοβερά ραντάκια, παρέα με τα καυτά φυσικά… Αν και με τα φυσικά πλέον έχουν μαλώσει και δεν τα προτιμούν... Και φυσικά και χημικά και ό,τι κάνεις κεφ, εδώ έχουμε ακόμα… Κράτει όλα, φυστικάκο! Τι ήθελες να πεις; Μάλλον σου ήρθε το καλοκαίρι που πέρασες και έμεινες και εσύ με τη φάση, που εσύ μεγάλος να έχεις δει το πρωί “παιδικά” στην τηλεόραση (ουστ, μακριά από μας... η τηλεόραση...) και να βλέπεις το δωδεκάχρονο να έχει στο ένα χέρι φραπέ και στο άλλο τσιγάρο... Και να λες “κάτι στραβό έχει η εικόνα!”... Και μετά να αναρωτιόμαστε όλοι μαζί το που μπορεί να καταλήξουμε...
Ριγουάιντ. Αυτό που λέμε στα δικά μας «προς τα πίσω» και μετά χαμογελάμε πονηρά όταν βλέπουμε κάνα κολλητό να έρχεται… Το καλοκαίρι βρίσκεται επί θύρας… Μήπως είναι επί θύραις; Και τι μπόχα είναι αυτή που έρχεται απ’ έξω, ρε Καπουτζίδη μου; Τα γαμωσκούπιδα δεν τα έχουν πετάξει οι γειτοναίοι; Μήπως ακολούθησαν τη συμβουλή του Κλυνν, που έλεγε παλιά να αφήνουμε τα σκουπίδια μας στο παράθυρο του γειτόνου, για να μην μας βρωμάν; Τεσπά, λίγο πριν μπει ο Αύγουστος, τα «δελτία» ξεκίνησαν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Την τρομοκρατία. Δεν έχει λεφτά ο κόσμος για διακοπές, γιατί έρχονται εφορίες, ΔΕΗδες, ΟΤΕδες, κεφτέδες, ντιντίδες, σπαντίδες και μαστροποί τέταρτης γενεάς, με τατς σκριν και χάρλοτ μπιμ, που έχουν κάνει τον κόσμο να θεωρεί ότι είναι προτιμότερο να έχει το τατς σκριν κινητό και να το φορτίζουν στην καφετέρια που πίνουν το φρέντο τους παρά να έχουν ρεύμα στο σπίτι τους… Δεν έχει και πολλή σημασία, είναι σαν να πιστεύεις ότι αν κόψεις τα δύο πισινά πόδια ενός βατράχου, αυτός κουφαίνεται… Ε, όχι, ρε Χατζηγιάννη μου, ΔΕΝ κουφαίνεται! Πρέπει να κόψεις και τη φωνή αυτού που δίνει τις εντολές!
Αυτά ακούσαν και τα τσιράκια και μας δώκανε στα μεγάλα κεφάλια… πολύ μεγάλα, αλλά άδεια... Τι σου θύμισα τώρα, ε; Άδεια... λέξη μαγική (με προεπιλογή τη δουλειά). Παλιά δεν είχες άδεια λόγω δουλειάς αλλά το φτιάξαμε και αυτό! Τι άλλο έχει μείνει για να φτιαχτεί αυτή η κοινωνία; Φθηνότερες ουσίες για να καταστρέφεις κύτταρα και όπλα για να κανονίζεις αυτά που έμειναν. Γιατί έχουμε φτάσει σε άλλα σκηνικά! Και που να δεις συνέχεια... Α... για τι έγραφα; Α, ναι... Ήμασταν εκεί που μας δώκανε τα τσιράκια στα μεγάλα κεφάλια και άρχισε το κυνηγητό!
Μας πυροβολούσαν και μετά μάζευαν τσι σφαίρεσε αποκάτ για να μας ξαναβαρέσουν… «Πού θα πάτε, ρε κακομοί, δεν βλέπετε που σαν κυνηγάνε θεοί και δαίμονες»; Κι εμείς, σαν γνήσιοι Δαναοί, τα γράψαμε όλα αυτά στα αμπελέ μας και κάναμε του κεφαλιού μας… Καλά, αυτοί που επηρεάζονται από την καναλοκρατία είναι ακόμα στα δωμάτιά τους και τσεκάρουν αν το σκοινί θα τους αντέξει όταν ανέβουν στην καρέκλα. Αυτοί που δεν πιπιλάνε δάχτυλο προτίμησαν να πιπιλίσουν κάνα δάχτυλο φίλου ή φίλης, κάπως έτσι δεν ξεκινάει ένα καλό μπαλαμούτι; Ντάξει, ΚΑΙ έτσι…
Αλλά πάλι χάθηκα... Από ειρμό, συρμό εγκαταλελειμμένο μου φαίνεται είμαι. Πού είχα μείνει; Α... στο καλοκαίρι και τας θύρας... Τι έπειτα; Ο Σεπετέμβρης! Όταν, λοιπόν, μπήκε ο Σεπετέμβρης, ξεκίνησαν τα σκηνικά με τα σχολεία. Είναι έτοιμα, δεν είναι έτοιμα, υπάρχει φόβος γι αυτό, υπάρχει φόβος για κείνο, υπάρχουν κάτι σταφύλια στο ψυγείο, τα οποία προτίθεμαι να ξεσκίσω σουν, υπάρχουν υπόνοιες ότι όλα θα τιναχτούν στον αέρα, υπάρχει θέμα στον αέρα, υπάρχω και όσο υπάρχεις θα υπάρχω, κάτω απ’ το πουκάμισ… κάπως έτσι πέφτουν τα εξώδικα και μετά απορείς… Έτσι κι εμείς ασχοληθήκαμε με την πόση! Πόσες μπύρες μπορείς να πιεις πριν χάσεις τον έλεγχο; Πόσο αλκοόλ μπορείς να καταναλώσεις χωρίς να απλώσεις χέρι στα κορίτσια της παρέας και έτσι να εισπράξεις τρεις φούσκους και ένα χάστουκο και να παραβγείς σε κοκκινίλα με το Τζερόνιμο; Πόσο κέφι χωρείς να κάνεις χωρίς να σπάσεις τα καχόνας των φίλων σου; Πόσο τσίπουρο μπορείς να κατεβάσεις χωρίς να γίνεις εντελώς μα εντελώς μαλάξ;
Μέσα σε όλα αυτά τα ερωτήματα έρχεται και το πόσα μπορείς να γράψεις χωρίς θέμα, αλλά με ουσία. Μάλλον αρκετά και με πιο πολλά κρυμμένα νοήματα από το kryptos... ή μήπως όχι; Αλλά επειδή δεν θα σας λύσω όλες τις απορίες, νομίζω αρκετά έγραψα, φτάνει για σήμερις... Αντίλ νεξτ τάιμ λοιπόν, με το καλό να ξανανταμώσουμε, να 'χαμε να τα λέγαμε!
Κώστας Κούλης, Δημήτρης Σταυρόπουλος (δεν συνεργάστηκε ο Αντώνης Σαμαράς)
Θα ξαναπάω στο μίνι μάρκετ. Θα ξαναπάω να πω δυο κουβέντες. Να ακούσω άλλες τόσες, ίσως και περισσότερες. Να μάθω αν τελικά ήλθε η «αμαρτωλή νούμερο ένα». Να πιστοποιήσω ότι δεν έχουμε ξεφύγει...
Με νοιάζει που κάθε καμένη ή και καμένος βέβαια, για να μην βγάλουμε και την ουρά των αρσενικών απέξω, μπορεί να πράττει ως δικαστής και σωφρονιστής. Τι πίνετε αλήθεια;
Ήμαστε συνηθισμένοι να βγαίνουμε, να βολτάρουμε στους όμορφα φωτισμένους δρόμους, να χαμογελάμε έστω κι αν ήταν ημί-αληθινό, καθώς τα προβλήματα δεν χάνονταν στις γιορτές, απλά η εορταστική αύρα μας...
Κάποιοι φοβούνται ότι θα πεθάνουν, κάποιοι ότι θα πεινάσουν, κάποιοι ότι θα τους ελέγχουν, κάποιοι ότι τους κοροϊδεύουν. Εγώ πάλι, ότι μπορεί να συμβαίνουν όλα ταυτόχρονα. Και το μόνο σίγουρο ...
Από το αν γουστάρουμε τη φέτα τη χωριάτικη, μέχρι τα πολιτικά μας πιστεύω, είναι τεράστιο το εύρος των συγκρούσεων. Ναι, συγκρούσεις γίνονται, ακόμη κι εσείς σίγουρα έχετε συμμετάσχει σε μια. ...
Συχνά τα τελευταία χρόνια ακούμε πως τα σημερινά παιδιά δεν έχουν όρια. Έχετε όμως αναρωτηθεί γιατί; Μήπως γιατί τα στερεότυπα μιας παλιάς κοινωνίας, που τα κληρονομούμε από γενιά σε γενιά, εί...
Βρέθηκα στο κέντρο της πόλης κάπου στις ένδεκα το πρωί, με τον καιρό να έχει ελαφρώς γκριζάρει από τη συννεφιά και τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα να χαϊδεύει απαλά αυτό το φθινοπωρινό πρωινό. Τα...
Τι γίνεται λοιπόν με τις παραστάσεις, τις συναυλίες, τα φεστιβάλ; Τόσος κόσμος είναι επί ξύλου κρεμάμενος. Δεν ξέρω για τα οικονομικά, αλλά σίγουρα τα ψυχολογικά αποθέματα όλων βρίσκονται σε ε...
Οδηγία (μία) προς ναυτιλομένους: πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το παρακάτω κείμενο, εστιάστε στην ετυμολογία της λέξεως, η οποία καταλαμβάνει ιδιαίτερα μεγάλο χώρο στην εν γένει αφήγηση ή/και περιγρα...
Πάντα είχα μία καλή δικαιολογία για όλες τις συμπεριφορές που έχω δεχτεί. Πάντα δικαιολόγησα τον άνθρωπο και την κακή συμπεριφορά του. Μέχρι που κατάλαβα πως στην πραγματικότητα δεν είναι ο άλλος πο...
Σιγά σιγά, η πραγματικότητα βάζει στην άκρη τους συναισθηματισμούς. Το «Πώς θα ζήσουμε;» ακούγεται ακόμη και στους φωταγωγούς. Θα πάρω το επίδομα, δεν θα το πάρω, θα βρω δουλειά, δεν θα βρω online π...
Δεν είμαι ειδήμων για να πω πότε θα τελειώσει όλο αυτό και θα επανέρθουμε στην καθημερινότητά μας. Εύχομαι μόνο να τελειώσει γρήγορα. Να βρεθούμε πάλι με τις οικογένειές μας. Με τους φίλους μας. Να ...
Γι’ αυτό σας λέω, η καραντίνα έληξε επί της ουσίας. Τουλάχιστον να έρθει η 4η Μαΐου, να ανοίξουν και τα κλειστά μαγαζιά, να φάει λίγο ψωμάκι ο κόσμος, να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα υγιειν...
Να θυμάστε ότι οι χειριστικές σχέσεις δηλητηριάζουν τη σχέση μας, όχι μόνο με τους άλλους, αλλά κυρίως με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η συστηματική επαφή με χειριστικούς νάρκισσους μπορεί να ...
Παραδέχομαι! Είναι “μαέστροι” κάποιοι. Ξέρουν τι θέλεις, πώς θα το σερβίρουν και πώς θα σε κάνουν να χάσεις τον εαυτό σου, σε τέτοιο βαθμό, που δε θα θέλεις καν να κοιτάξεις στον καθρέφτη, από...
Το αμέσως επόμενο και πιο «ικανοποιητικό» είναι να γίνουν όλα όπως πρέπει, να μείνουμε σπίτι όσο χρειάζεται και σιγά σιγά από Οκτώβριο να δούμε πόσοι έμειναν για να τραγουδήσουν. Η οικονομική ...
Ήρθε η ώρα να δω κατάματα τον εχθρό μου. Τον εαυτό μου. Να θυμηθώ ξανά αυτό που πάντα λέω. «Αν κάτι σε ενοχλεί στον άλλο, ψάξτο μέσα σου». Παύση, όλα σε παύση. Και όσο εξωτερικά παύουν όλα, τό...
Θέατρα και συναυλιακοί χώροι έκλεισαν με απόφαση του κράτους, έτσι θεατρικές παραγωγές και μεγάλα φεστιβάλ αναβλήθηκαν επ’ αόριστον, οι διοργανωτές τους αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα, κυρίως οικ...
Πάρτε δύο μπαλόνια και φουσκώστε τα λίγο. Στη συνέχεια σκεφτείτε νοερά ότι το μπαλόνι είναι το σώμα και ο αέρας που μπαίνει μέσα είναι ο θυμός. Φουσκώστε τα μπαλόνια μέχρι να μη χωράει άλλο αέρ...
Την… παράσταση μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα έχουν καταφέρει να «κλέψουν» με τις εμφανίσεις τους πάλι δύο ομάδες. Η μία είναι ο Παναθηναϊκός και η άλλη ο Άρης.
Ποιος νοιάζεται για την υστεροφημία του; Τι σημασία έχει το μετά, αν δεν μπορείς να χαρείς το τώρα; Εμπρός λοιπόν, ελάτε μαζί μου και χαμογελώντας ζήστε το τώρα, χωρίς γρίνια!
Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και με τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα να επηρεάζουν και το χώρο της εκπαίδευσης, ας θυμηθούμε τι σημαίνει η παιδεία ως αξία…
Μου αρέσει το κύμα... Με κάνει να αισθάνομαι δυνατός, μου θυμίζει πράγματα στη ζωή που συνηθίζουμε να τα ξεχνάμε, πράγματα τα οποία μας φαίνονται βουνό...
Στην οθόνη, τα ζόμπι τραβούσαν τα άντερα μίας κατά τα άλλα περιποιημένης ξανθιάς, η οποία κατάφερνε να ουρλιάξει πολύ χαριτωμένα, δεδομένης της κατάστασής της...
Το θέμα είναι τι γίνεται σήμερα. Υπάρχει πραγματικά κάποιος που πιστεύει πως τα όσα ζει ο μέσος νέος μεταξύ δεκαπέντε και εικοσιπέντε δεν είναι αρκετά;
Η πραγματοποίηση των πνευματικών, ψυχικών και σωματικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, καθώς και η αίσθηση της πληρότητας-εσωτερική ισορροπία-που αυτή συνεπαγέται.
Πολιτικό μανιφέστο, πολιτική φιλοσοφία, φιλοσοφία της ιστορίας ή ουμανιστικό προσκλητήριο. Το έργο «Ηγεμόνας» κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία των ιδεών της δυτικής κουλτούρας.
Σε αυτή τη χώρα δεν έχουν απομείνει πια πολλά, οι πηγές λιγοστεύουν και ο κόσμος πληρώνει το υψηλότατο τίμημα της κακής διαχείρισης, των λαθών.Η πρώτη σκέψη είναι ότι είμαστε ολομόναχοι!
Την διατύπωση την γνωρίζεις πολύ καλά. Όπως είχε πει κάποια κάποτε: «Τα αρχίδια στους άντρες είναι ό,τι είναι οι τσάντες για τις γυναίκες». Προφανώς απαραίτητα.
Είναι ο Vladimir Franz ο πιο διαφορετικός υποψήφιος για Πρόεδρος της Τσεχίας; Όλα τα διεθνή ΜΜΕ απαντούν ναι, από την στιγμή που ο άνδρας με τα πολλά τατουάζ...
Είναι να αναρωτιέται κανείς αν η Ελλάδα στην Eυρωζώνη είναι ένα νέο whipping boy ή ένας φαρμακός που λειτουργεί ως γιατρικό για την κοινότητα αφού απομακρύνει το κακό ...
Η ανάληψη ευθυνών είναι αναγκαία, δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό, αλλά δεν θα πρέπει να γίνεται σε καμία περίπτωση με γνώμονα εκλογικά συμφέροντα και ψηφοθηρία. Γιατί τότε είναι απλά προκλητική ...
...
Ο μουσικός συντάκτης είναι ένας τσαμπατζής περιωπής, τον οποίο γλύφουν οι διοργανωτές συναυλιών και οι εταιρείες δίσκων, προκειμένου να γράψει καλά λόγια.
Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες από την δημόσια επιστολή του κου Κωστόπουλου, με την οποία ο άλλοτε αυτοκράτορας των περιοδικών, ομολογεί την αποτυχία του ...