Καραν21νάτες σκέψεις
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Mindfield
- Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 02 Ιανουαρίου 2021 23:00
Πιάνω τον εαυτό μου να ξυπνά το πρωί και να κάνει όλα όσα έκανε και πριν τις καραντίνες. Πίνω καφέ, κοιτώ τα νέα μέσω διαδικτύου, τσεκάρω τα mail μου, μετά φτιάχνω δεύτερο καφέ και μπαίνω για δουλειά. Ωραία όλα αυτά θα μου πείτε, αλλά μετά; Που κλείνεις τον υπολογιστή και είσαι πάλι μέσα σε ένα σπίτι; Μετά, που μένεις βουβός και νοιώθεις ότι ζεις τη μέρα της Μαρμότας; Μετά, που ο καλύτερός σου φίλος λέγεται ψυγείο; Μετά, που βλέπεις τηλεόραση και νιώθεις πως το φυτό που έχεις δίπλα σου είναι ο μικρός σου αδερφός; Μετά;
Είναι γεγονός πως η κατάθλιψη χτυπά πια όλες τις πόρτες. Χωρίς ενδοιασμούς. Οι δεσμοί, οι οικογένειες, αλλά και οι φιλίες περνούν κρίση. Η καραντίνα έχει σπάσει όλων τα νεύρα και οι γιορτές φέτος δεν έφεραν καμία αλλαγή στην ψυχοσύνθεσή μας. Ίσως να μας μελαγχόλησαν περισσότερο, ίσως να μας πάτησαν στον σβέρκο.
Ήμαστε συνηθισμένοι να βγαίνουμε, να βολτάρουμε στους όμορφα φωτισμένους δρόμους, να χαμογελάμε έστω κι αν ήταν ημί-αληθινό, καθώς τα προβλήματα δεν χάνονταν στις γιορτές, απλά η εορταστική αύρα μας έκανε να έχουμε περισσότερη θετική ενέργεια και να μην κλεινόμαστε μέσα στο καβούκι μας. Όλο και κάτι κανονίζαμε, όλο και κάποια συναυλία ή κάποιο θέατρο βλέπαμε. Όλο και κάποια συνάθροιση φίλων σε μπαρ ή φιλικό σπίτι θα είχαμε. Παίρναμε ενέργεια και δίναμε.
Η καραντίνα διέλυσε ακόμα και αυτή τη λίγη θετική ενέργεια. «Θα στέλνετε sms» είπαν. Το 6, για να πάτε για ρεβεγιόν και μετά τις δέκα το βράδυ θα έχετε γυρίσει, γιατί πάνω από όλα η απαγόρευση της κυκλοφορίας. Δεν ήθελαν να δημιουργήσουν εστίες μόλυνσης, που καθώς φαντάζομαι, αναπτύσσονται μεταμεσονύχτια. Έτσι το εκλαμβάνω… Όχι, δεν είμαι εγώ η ξανθιά, κάποιοι άλλοι πλέον έχουν πάρει τα σκήπτρα. Φίλτατοι, κατανοώ τη σοβαρότητα του θέματος, αλλά εσείς κατανοείτε ότι θα έπρεπε να δίνετε ελπίδα και όχι τελεσίγραφα; Δηλαδή αν μαζευόμασταν εννέα άτομα, όπως είναι το όριο και παρτάραμε, θα είχε κάποια διαφορά αν ξεκινούσαμε το πάρτι 12 το μεσημέρι ή 12 τη νύχτα; Το ίδιο αλκοόλ θα καταναλώναμε, τα ίδια θα κάναμε, έχω να σας πω.
Ξέρω τι θα μου πείτε… Ήλθε το εμβόλιο, θα γίνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν και θα ελευθερωθούμε. Πόσο σίγουροι είστε ότι θα γίνει αυτό; Πόσο εύκολα θα επιστρέψουμε σε μια νορμάλ ζωή και πόσο έτοιμοι είστε να αντιμετωπίσετε κάτι παρόμοιο στο κοντινό ή μακρινό μέλλον; Με τέτοιες απορίες περάσαμε τις γιορτές και με μια μικρή ελπίδα να σιγοκαίει πως όλα θα φτιάξουν και θα επιστρέψουμε σύντομα στους ρυθμούς και στις ζωές μας. Εδώ είμαστε και θα διαπιστώσουμε την έκβαση αυτής της ρουλέτας. Καλή Χρονιά σε όλους εύχομαι και να τελειώσει σύντομα το μαρτύριό μας!
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Είναι γεγονός πως η κατάθλιψη χτυπά πια όλες τις πόρτες. Χωρίς ενδοιασμούς. Οι δεσμοί, οι οικογένειες, αλλά και οι φιλίες περνούν κρίση. Η καραντίνα έχει σπάσει όλων τα νεύρα και οι γιορτές φέτος δεν έφεραν καμία αλλαγή στην ψυχοσύνθεσή μας. Ίσως να μας μελαγχόλησαν περισσότερο, ίσως να μας πάτησαν στον σβέρκο.
Ήμαστε συνηθισμένοι να βγαίνουμε, να βολτάρουμε στους όμορφα φωτισμένους δρόμους, να χαμογελάμε έστω κι αν ήταν ημί-αληθινό, καθώς τα προβλήματα δεν χάνονταν στις γιορτές, απλά η εορταστική αύρα μας έκανε να έχουμε περισσότερη θετική ενέργεια και να μην κλεινόμαστε μέσα στο καβούκι μας. Όλο και κάτι κανονίζαμε, όλο και κάποια συναυλία ή κάποιο θέατρο βλέπαμε. Όλο και κάποια συνάθροιση φίλων σε μπαρ ή φιλικό σπίτι θα είχαμε. Παίρναμε ενέργεια και δίναμε.
Η καραντίνα διέλυσε ακόμα και αυτή τη λίγη θετική ενέργεια. «Θα στέλνετε sms» είπαν. Το 6, για να πάτε για ρεβεγιόν και μετά τις δέκα το βράδυ θα έχετε γυρίσει, γιατί πάνω από όλα η απαγόρευση της κυκλοφορίας. Δεν ήθελαν να δημιουργήσουν εστίες μόλυνσης, που καθώς φαντάζομαι, αναπτύσσονται μεταμεσονύχτια. Έτσι το εκλαμβάνω… Όχι, δεν είμαι εγώ η ξανθιά, κάποιοι άλλοι πλέον έχουν πάρει τα σκήπτρα. Φίλτατοι, κατανοώ τη σοβαρότητα του θέματος, αλλά εσείς κατανοείτε ότι θα έπρεπε να δίνετε ελπίδα και όχι τελεσίγραφα; Δηλαδή αν μαζευόμασταν εννέα άτομα, όπως είναι το όριο και παρτάραμε, θα είχε κάποια διαφορά αν ξεκινούσαμε το πάρτι 12 το μεσημέρι ή 12 τη νύχτα; Το ίδιο αλκοόλ θα καταναλώναμε, τα ίδια θα κάναμε, έχω να σας πω.
Ξέρω τι θα μου πείτε… Ήλθε το εμβόλιο, θα γίνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν και θα ελευθερωθούμε. Πόσο σίγουροι είστε ότι θα γίνει αυτό; Πόσο εύκολα θα επιστρέψουμε σε μια νορμάλ ζωή και πόσο έτοιμοι είστε να αντιμετωπίσετε κάτι παρόμοιο στο κοντινό ή μακρινό μέλλον; Με τέτοιες απορίες περάσαμε τις γιορτές και με μια μικρή ελπίδα να σιγοκαίει πως όλα θα φτιάξουν και θα επιστρέψουμε σύντομα στους ρυθμούς και στις ζωές μας. Εδώ είμαστε και θα διαπιστώσουμε την έκβαση αυτής της ρουλέτας. Καλή Χρονιά σε όλους εύχομαι και να τελειώσει σύντομα το μαρτύριό μας!
Μαίρη Ζαρακοβίτη
