Πρέπει να σπουδάσω, πρέπει να είμαι σωστή/σωστός, πρέπει να κάνω οικογένεια, πρέπει, πρέπει… Χιλιάδες πρέπει που έρχονται να μποϋκοτάρουν τα όνειρά μας. Όλοι μας ζούμε τη ζωή μας μέσα σε όρια. Όρια που μας κάνουν να γίνουμε, μεγαλώνοντας, ικανά μέλη μιας κοινωνίας με πρέπει. Άρα, μια ζωή κλεισμένη σε μικρά κουτάκια με μόνη διέξοδο… Το τίποτα.
Συχνά τα τελευταία χρόνια ακούμε πως τα σημερινά παιδιά δεν έχουν όρια. Έχετε όμως αναρωτηθεί γιατί; Μήπως γιατί τα στερεότυπα μιας παλιάς κοινωνίας, που τα κληρονομούμε από γενιά σε γενιά, είναι εκείνα που μας πιέζουν και μας κάνουν να θέλουμε να φωνάξουμε ΑΕΡΑΑΑ!
Όχι, μη βιαστείτε να με κρίνετε.
Δεν θέλω να σας κουράσω με ένα κείμενο δίχως ουσία, μια και οι περισσότεροι από εμάς αυτά τα πρέπει τα θεωρούμε φυσιολογικά. Αν ρωτήσουμε έναν άγνωστο, έναν περαστικό, γιατί ακολουθεί την πεπατημένη, θα μας απαντήσει ότι έτσι έμαθε από την οικογένειά του. Αλήθεια, αυτό είναι το σωστό;
Τροφή για σκέψη, αγαπητοί αναγνώστες…
Συνάνθρωποί μας που έχουν αποκηρύξει τα πρέπει από τη ζωή τους για την κοινωνία που ζούμε, είναι διαφορετικοί, δεν ανήκουν στο σύνολο. Δεν ανήκουν σε μια κοινωνία που λειτουργεί με συγκεκριμένους κανόνες, αλλά, όπως συχνά λέγεται, ‘’στον κόσμο τους’’. Εγώ έρχομαι να σας ρωτήσω με βάση τον παραπάνω στοχασμό μου. Μήπως για να αποκτήσουμε την προσωπική μας ευτυχία θα πρέπει να κλειστούμε στο δικό μας κόσμο, να κοιτάζουμε μέσα από ένα παράθυρο τον κόσμο στον οποίο κινούμαστε, δίχως να μας επηρεάζουν τα συστήματα που μας αναγκάζουν να ζούμε μέσα σε ένα φαύλο κύκλο, δίχως κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα;
Γιατί μια προσπάθεια πρέπει να έχει και αποτέλεσμα. Γιατί, όπως έχω πει πολλές φορές, αν δεν έχεις στόχο τι να τον κάνεις τον σκοπό; Η ελπίδα γεννιέται μέσα από την προσπάθεια. Φτιάχνει το μικρό παιδί μια ζωγραφιά με την ελπίδα να είναι όμορφη. Προσπαθεί για αυτό. Έτσι είναι το ένστικτο του ανθρώπου και έπειτα μπαίνει το δίχτυ. Συγκρατεί κάθε τι που έχει αγγίξει την ψυχή μας. Τα όνειρά μας σαν παιδιά, τα συναισθήματά μας και όλη την προσπάθεια που έκαναν οι δημιουργοί μας να μας γεμίσουν ευτυχία.
Με τα πρέπει ο άνθρωπος αγριεύει. Δεν καταφέρνει πάντα να ανταπεξέλθει. Είναι ένα ανήσυχο πνεύμα που καταπιέζει την ίδια του τη φύση. Κατά καιρούς, έχουμε γνωρίσει ξεχωριστούς λογοτέχνες, ποιητές, επιστήμονες. Ποιο άραγε είναι το μυστικό της επιτυχίας τους; Μήπως η απελευθέρωση;
Ίσως μερικοί που διαβάζετε αυτό το άρθρο να το βρίσκετε ανιαρό, ίσως γιατί πρέπει να πληροί κάποια στερεότυπα που έχετε μέσα στο μυαλό σας. Είναι δύσκολο να δεχτούμε κάτι που αναιρεί την πεπατημένη. Είναι δύσκολο να βιώσουμε μια εμπειρία, ακόμα και αυτή του διαβάσματος, όταν δεν μπορούμε να αφήσουμε το πνεύμα μας να ζήσει.
Η ομορφιά κρύβεται πάντα πίσω από αυτά που δεν βλέπουμε. Κρύβεται πίσω από τις απλές λέξεις, από τους γκρίζους πίνακες που βοηθούν το μυαλό να δημιουργήσει τα χρώματα, άρα, να ονειρευτεί. Αφεθείτε στην ομορφιά του κόσμου που δεν μας αρέσει. Πώς; Είναι απλό. Όλα είναι όμορφα όταν αλλάξει η οπτική μας, όταν τα πρέπει γίνουν γατί όχι, γιατί να μην ζήσω, γιατί να μην ερωτευτώ, γιατί να μην αναγνωρίσω την αγάπη δίχως καμία δέσμευση...
Γιατί να κρυφτώ ενώ μπορώ να ζήσω… Κατερίνα Κονίτσα-Σωπύλη
Θα ξαναπάω στο μίνι μάρκετ. Θα ξαναπάω να πω δυο κουβέντες. Να ακούσω άλλες τόσες, ίσως και περισσότερες. Να μάθω αν τελικά ήλθε η «αμαρτωλή νούμερο ένα». Να πιστοποιήσω ότι δεν έχουμε ξεφύγει...
Με νοιάζει που κάθε καμένη ή και καμένος βέβαια, για να μην βγάλουμε και την ουρά των αρσενικών απέξω, μπορεί να πράττει ως δικαστής και σωφρονιστής. Τι πίνετε αλήθεια;
Ήμαστε συνηθισμένοι να βγαίνουμε, να βολτάρουμε στους όμορφα φωτισμένους δρόμους, να χαμογελάμε έστω κι αν ήταν ημί-αληθινό, καθώς τα προβλήματα δεν χάνονταν στις γιορτές, απλά η εορταστική αύρα μας...
Κάποιοι φοβούνται ότι θα πεθάνουν, κάποιοι ότι θα πεινάσουν, κάποιοι ότι θα τους ελέγχουν, κάποιοι ότι τους κοροϊδεύουν. Εγώ πάλι, ότι μπορεί να συμβαίνουν όλα ταυτόχρονα. Και το μόνο σίγουρο ...
Από το αν γουστάρουμε τη φέτα τη χωριάτικη, μέχρι τα πολιτικά μας πιστεύω, είναι τεράστιο το εύρος των συγκρούσεων. Ναι, συγκρούσεις γίνονται, ακόμη κι εσείς σίγουρα έχετε συμμετάσχει σε μια. ...
Συχνά τα τελευταία χρόνια ακούμε πως τα σημερινά παιδιά δεν έχουν όρια. Έχετε όμως αναρωτηθεί γιατί; Μήπως γιατί τα στερεότυπα μιας παλιάς κοινωνίας, που τα κληρονομούμε από γενιά σε γενιά, εί...
Βρέθηκα στο κέντρο της πόλης κάπου στις ένδεκα το πρωί, με τον καιρό να έχει ελαφρώς γκριζάρει από τη συννεφιά και τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα να χαϊδεύει απαλά αυτό το φθινοπωρινό πρωινό. Τα...
Τι γίνεται λοιπόν με τις παραστάσεις, τις συναυλίες, τα φεστιβάλ; Τόσος κόσμος είναι επί ξύλου κρεμάμενος. Δεν ξέρω για τα οικονομικά, αλλά σίγουρα τα ψυχολογικά αποθέματα όλων βρίσκονται σε ε...
Οδηγία (μία) προς ναυτιλομένους: πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το παρακάτω κείμενο, εστιάστε στην ετυμολογία της λέξεως, η οποία καταλαμβάνει ιδιαίτερα μεγάλο χώρο στην εν γένει αφήγηση ή/και περιγρα...
Πάντα είχα μία καλή δικαιολογία για όλες τις συμπεριφορές που έχω δεχτεί. Πάντα δικαιολόγησα τον άνθρωπο και την κακή συμπεριφορά του. Μέχρι που κατάλαβα πως στην πραγματικότητα δεν είναι ο άλλος πο...
Σιγά σιγά, η πραγματικότητα βάζει στην άκρη τους συναισθηματισμούς. Το «Πώς θα ζήσουμε;» ακούγεται ακόμη και στους φωταγωγούς. Θα πάρω το επίδομα, δεν θα το πάρω, θα βρω δουλειά, δεν θα βρω online π...
Δεν είμαι ειδήμων για να πω πότε θα τελειώσει όλο αυτό και θα επανέρθουμε στην καθημερινότητά μας. Εύχομαι μόνο να τελειώσει γρήγορα. Να βρεθούμε πάλι με τις οικογένειές μας. Με τους φίλους μας. Να ...
Γι’ αυτό σας λέω, η καραντίνα έληξε επί της ουσίας. Τουλάχιστον να έρθει η 4η Μαΐου, να ανοίξουν και τα κλειστά μαγαζιά, να φάει λίγο ψωμάκι ο κόσμος, να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα υγιειν...
Να θυμάστε ότι οι χειριστικές σχέσεις δηλητηριάζουν τη σχέση μας, όχι μόνο με τους άλλους, αλλά κυρίως με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η συστηματική επαφή με χειριστικούς νάρκισσους μπορεί να ...
Παραδέχομαι! Είναι “μαέστροι” κάποιοι. Ξέρουν τι θέλεις, πώς θα το σερβίρουν και πώς θα σε κάνουν να χάσεις τον εαυτό σου, σε τέτοιο βαθμό, που δε θα θέλεις καν να κοιτάξεις στον καθρέφτη, από...
Το αμέσως επόμενο και πιο «ικανοποιητικό» είναι να γίνουν όλα όπως πρέπει, να μείνουμε σπίτι όσο χρειάζεται και σιγά σιγά από Οκτώβριο να δούμε πόσοι έμειναν για να τραγουδήσουν. Η οικονομική ...
Ήρθε η ώρα να δω κατάματα τον εχθρό μου. Τον εαυτό μου. Να θυμηθώ ξανά αυτό που πάντα λέω. «Αν κάτι σε ενοχλεί στον άλλο, ψάξτο μέσα σου». Παύση, όλα σε παύση. Και όσο εξωτερικά παύουν όλα, τό...
Θέατρα και συναυλιακοί χώροι έκλεισαν με απόφαση του κράτους, έτσι θεατρικές παραγωγές και μεγάλα φεστιβάλ αναβλήθηκαν επ’ αόριστον, οι διοργανωτές τους αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα, κυρίως οικ...
Πάρτε δύο μπαλόνια και φουσκώστε τα λίγο. Στη συνέχεια σκεφτείτε νοερά ότι το μπαλόνι είναι το σώμα και ο αέρας που μπαίνει μέσα είναι ο θυμός. Φουσκώστε τα μπαλόνια μέχρι να μη χωράει άλλο αέρ...
Την… παράσταση μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα έχουν καταφέρει να «κλέψουν» με τις εμφανίσεις τους πάλι δύο ομάδες. Η μία είναι ο Παναθηναϊκός και η άλλη ο Άρης.
Ποιος νοιάζεται για την υστεροφημία του; Τι σημασία έχει το μετά, αν δεν μπορείς να χαρείς το τώρα; Εμπρός λοιπόν, ελάτε μαζί μου και χαμογελώντας ζήστε το τώρα, χωρίς γρίνια!
Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και με τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα να επηρεάζουν και το χώρο της εκπαίδευσης, ας θυμηθούμε τι σημαίνει η παιδεία ως αξία…
Μου αρέσει το κύμα... Με κάνει να αισθάνομαι δυνατός, μου θυμίζει πράγματα στη ζωή που συνηθίζουμε να τα ξεχνάμε, πράγματα τα οποία μας φαίνονται βουνό...
Στην οθόνη, τα ζόμπι τραβούσαν τα άντερα μίας κατά τα άλλα περιποιημένης ξανθιάς, η οποία κατάφερνε να ουρλιάξει πολύ χαριτωμένα, δεδομένης της κατάστασής της...
Το θέμα είναι τι γίνεται σήμερα. Υπάρχει πραγματικά κάποιος που πιστεύει πως τα όσα ζει ο μέσος νέος μεταξύ δεκαπέντε και εικοσιπέντε δεν είναι αρκετά;
Η πραγματοποίηση των πνευματικών, ψυχικών και σωματικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, καθώς και η αίσθηση της πληρότητας-εσωτερική ισορροπία-που αυτή συνεπαγέται.
Πολιτικό μανιφέστο, πολιτική φιλοσοφία, φιλοσοφία της ιστορίας ή ουμανιστικό προσκλητήριο. Το έργο «Ηγεμόνας» κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία των ιδεών της δυτικής κουλτούρας.
Σε αυτή τη χώρα δεν έχουν απομείνει πια πολλά, οι πηγές λιγοστεύουν και ο κόσμος πληρώνει το υψηλότατο τίμημα της κακής διαχείρισης, των λαθών.Η πρώτη σκέψη είναι ότι είμαστε ολομόναχοι!
Την διατύπωση την γνωρίζεις πολύ καλά. Όπως είχε πει κάποια κάποτε: «Τα αρχίδια στους άντρες είναι ό,τι είναι οι τσάντες για τις γυναίκες». Προφανώς απαραίτητα.
Είναι ο Vladimir Franz ο πιο διαφορετικός υποψήφιος για Πρόεδρος της Τσεχίας; Όλα τα διεθνή ΜΜΕ απαντούν ναι, από την στιγμή που ο άνδρας με τα πολλά τατουάζ...
Είναι να αναρωτιέται κανείς αν η Ελλάδα στην Eυρωζώνη είναι ένα νέο whipping boy ή ένας φαρμακός που λειτουργεί ως γιατρικό για την κοινότητα αφού απομακρύνει το κακό ...
Η ανάληψη ευθυνών είναι αναγκαία, δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό, αλλά δεν θα πρέπει να γίνεται σε καμία περίπτωση με γνώμονα εκλογικά συμφέροντα και ψηφοθηρία. Γιατί τότε είναι απλά προκλητική ...
...
Ο μουσικός συντάκτης είναι ένας τσαμπατζής περιωπής, τον οποίο γλύφουν οι διοργανωτές συναυλιών και οι εταιρείες δίσκων, προκειμένου να γράψει καλά λόγια.
Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες από την δημόσια επιστολή του κου Κωστόπουλου, με την οποία ο άλλοτε αυτοκράτορας των περιοδικών, ομολογεί την αποτυχία του ...