Προσπαθώ εδώ και μέρες να βρω τις κατάλληλες λέξεις και τον καλύτερο τρόπο να περιγράψω αυτό που τριγυρνάει μέσα στο κεφάλι μου. Μάταια… τα λόγια σκαλώνουν και δε βγαίνουν προς τα έξω, τα δάχτυλά μου αρνούνται να ακουμπήσουν τα πλήκτρα και να μιλήσουν για μένα… Η φωνή μέσα μου ουρλιάζει κι εγώ την κάνω να σωπάσει… μέχρι σήμερα! Σήμερα ήρθε και με συνάντησε η καταλληλότερη αφορμή, η νοσταλγία!
Πολύς καιρός πέρασε από τότε που πήρα ρίσκα στη ζωή μου, αποφάσεις που έχουν κόστος, προσωπικό και κοινωνικό. Αλλά το έκανα το βήμα… Ξέρετε γιατί; Γιατί ένιωσα ξανά ζωντανή… για αυτή την ανατριχίλα που διαπερνά σε ανύποπτη στιγμή τη ραχοκοκαλιά σου, τινάζεσαι… Και ο διπλανός σου σε ρώτα «Τι έπαθες»; Τι να του απαντήσεις τότε; Ότι η ύπαρξή σου με συγκλόνισε; Ότι εκεί που γερνούσα μέσα μου, με ανέστησες; Όχι, όχι, μην πάει το μυαλό κατευθείαν μόνο στο πονηρό… Μιλάω για ανάσταση ανθρώπινης υπόστασης. Για αυτό το κλικ που χρειαζόσουν την ώρα που άδειαζες τα τελευταία αποθέματα της ψυχής σου.
Αυτήν κι αν τη δάνεισες κι αν τη μοίρασες κι αν τη σπατάλησες κι αν την κακομεταχειρίστηκες κι αν τη διέλυσες κι αν τη φόρτωσες κι αν την καλόμαθες! Αλλά πόσα μπορεί να σηκώσει ο άνθρωπος στις πλάτες του; Χαχαχαχαχαχα… Όλα μπορεί να τα αντέξει ο άνθρωπος, όλα για αυτόν κι από αυτόν δημιουργήθηκαν! Το ρίσκο περιέχει κίνδυνο, ή να καείς ή να κάψεις, είναι ελάχιστες οι φορές που η τόλμη θα σε οδηγήσει στην ευτυχία ή για να ακριβολογήσω, στην ευδαιμονία. Αλλά όσες φορές κι αν αντιμετώπιζες το ίδιο δίλλημα, πάλι την ψυχή σου θα την έκαιγες… τελειωμένα πράγματα.
Μέσα από ένα έντονο, άσχημο, δύσκολο, αλλόκοτο και πρωτόγνωρο χρονικό διάστημα που διένυσα τους πρώτους μήνες του χρόνου, έκανα μια επιλογή. Αποφάσισα να κάνω γιορτές με την οικογένεια μου… Λιμάνι απάνεμο, σταθερό σαν βράχο, φιλόξενο μέρος όσο κανένα άλλο πάνω στον κόσμο, αγκαλιά παρηγοριάς ακόμα και στα λάθη μου, στα ολοδικά μου λάθη. Κι έπειτα ήρθε η «φώτιση». Δεν ήταν οι άνθρωποι που με έκαναν δυστυχισμένη… εγώ ήμουν! Εγώ επέλεξα να δυστυχήσω και να επιμένω να κάθομαι εκεί όπου δεν έβλεπα φως παρά μόνο σκοτάδι. Και ξαφνικά μέσα από μια τυχαία επίσκεψη, μέσα από ένα αγαπημένο φιλικό κι αναντικατάστατο πρόσωπο, βρήκα αυτό που έκανε τη διαφορά στο τώρα μου.
Ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με ελεύθερες επιλογές κι ευτυχισμένες καταλήξεις. Με ανθρώπους που δεν το περίμενα, αλλά η αυθεντικότητά τους με συγκλόνισε… Ένιωσα ξαφνικά αυτή την ανατριχίλα που σας περιέγραψα, σα να με τίναξε ηλεκτρικό ρεύμα! Είναι τόσο εύκολο τελικά για κάποιους ανθρώπους να είναι χαρούμενοι, να γελούν και να κάνουν εύκολα τις επιλογές τους. Για πράγματα που εγώ θα έσπαγα το κεφάλι μου μέρες να αποφασίσω, εκείνοι το έκαναν στη στιγμή. Δε χρειάστηκε πολύ να κυριευτώ από αυτή τη γοητεία, χρειάστηκε μόνο ένα δευτερόλεπτο, όσο διαρκεί ένα βλεφάρισμα.
Αυτό ήταν, οι σκέψεις που με ταλάνιζαν ξεκαθάρισαν μέσα σε μια μέρα, πήρα αποφάσεις που έτρεμα να πάρω επί μήνες και βούτηξα στα βαθιά. Κατέρριψα κάθε δισταγμό, κάθε ταμπού μου, κάθε ενοχή ή δισταγμό που είχα μέσα μου. Όταν συναντάς ένα τέτοιο πλάσμα, πρέπει να τολμάς να γίνεις ο καλύτερος εαυτός που ξέρεις ότι κρύβεις μέσα σου. Όχι τόσο για να του αποδείξεις ότι το αξίζει, αλλά γιατί τέτοιοι άνθρωποι εμφανίζονται για να σε κάνουν να καταλάβεις ότι αξίζεις εσύ πρώτα. Κι ας μη γίνουν ποτέ δικοί σου, κι ας τους κοιτάς μονίμως πίσω από τη βιτρίνα κάποιου άλλου…
Ποτέ ως τώρα δεν ένιωσα αυτό που νιώθω, να τρέμω από τη γαλήνη που ζω κι ας ξέρω ότι είναι εφήμερη, προσωρινή και με ημερομηνία λήξεως. Όλα τα όμορφα κρατάνε λίγο, γι αυτό πρέπει να τα ζεις στο έπακρον! Να τα μηδενίζεις, να τα αδειάζεις, να τα αφήνεις έρημα σακιά να τα πάρει ο αγέρας και να στα γυρίσει πίσω γεμάτα… Γιατί αυτό θα κάνει. Η ζωή είναι κύκλοι, όχι φαύλοι, αλλά ομόκεντροι. Κέντρο εσύ και γύρω σου οι ζωές των άλλων, ποιες θα επιλέξεις να διαβούν τον κύκλο σου είναι προσωπικό θέμα, αλλά μην έχεις την απαίτηση να το οριοθετήσεις κιόλας. Κολύμπα στα βαθιά νερά του κι αφέσου… όσο κύμα κι αν έχει, να ξέρεις ότι στο τέλος, το σώμα πάντα το ξερνάει η θάλασσα στη στεριά, οπότε μη φοβάσαι, θα βρεις ξέρα όπως και να ‘χει. Ζήσε το και χαμογέλα, γιατί σου πάει!
Είναι όμως κι αυτό που σε φοβίζει, το ‘χεις ξαναπεράσει θα μου πεις γι αυτό! Ε και; Πρώτη φορά θα απογοητευτείς; Τι είναι η απογοήτευση; Συναίσθημα… κι αφού νιώθεις σημαίνει πως είσαι ζωντανός, πως τα κύτταρά σου εργάζονται, είναι σε κατάσταση διέγερσης… να στεναχωριέσαι λοιπόν όταν θα πάψεις να αισθάνεσαι, όχι όταν έχεις την πολυτέλεια να τυραννιέσαι. Όσο ζεις, μαθαίνεις, είπε ο Σόλων, κάτι ήξερε παραπάνω, πιστεύω. Μάθε από τα λάθη σου, αγαπημένε, ζήσε τις επιλογές σου, μην μετρήσεις ποτέ τις κινήσεις σου… Άφησέ τες να σε οδηγήσουν εκεί που πρέπει, γίνε αυθόρμητος χωρίς να γίνεις ανήθικος και χυδαίος. Ακόμα και στα παραστρατήματά σου να παραμένεις όμορφος! Το κορμί μου ανατριχιάζει κάθε φορά που φέρνω ένα βλέμμα ή ένα χαμόγελο στο μυαλό… Πεζό και μελό ε; Μπορεί, αλλά εγώ κατέκτησα το προνόμιο να ανατριχιάζω με απλά, καθημερινά, προσωπικά, ανθρώπινα και γήινα πράγματα, το θεωρώ ευχής έργον, προσπάθησέ το κι εσύ, που διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές, είναι απίστευτο να μπορείς να χαίρεσαι με κάτι που ξέρεις ότι θα τελειώσει!
Κι αν, φεύγοντας οι μέρες, φύγει και το πάθος, αυτό που σε έφερε πίσω στη ζωή και τα συναισθήματά σου, μη λυπηθείς. Κλάψε λυτρωτικά, μαγέψου από αυτές τις στιγμές που έζησες, νιώσε ευλογημένος που είχες την ευκαιρία να γευτείς κάτι τέτοιο και πάρε μια βαθιά ανάσα… Άφησε να μπει φως και αέρας από τις πόρτες και τα παράθυρά σου, ντύσου και στολίσου πιο όμορφα από ποτέ, φόρα ό,τι πιο αγαπημένο έχεις και βγες να περπατήσεις. Κάθισε στο μέρος που ξεχωρίζεις στην πόλη που ζεις και πιες κάτι δυνατό.Τώρα είσαι έτοιμος σαν άνθρωπος να ζήσεις μια τελευταία, μαγική εμπειρία… τη νοσταλγία!Να γευτείς ό,τι σου άφησε η ύπαρξη του άλλου, να ακούσεις τον ήχο που δημιούργησε το μυαλό του και η μυρωδιά του να αγκαλιάσει το είναι σου… Έτοιμος για την επόμενη γύρα της ζωής σου!
Θα ξαναπάω στο μίνι μάρκετ. Θα ξαναπάω να πω δυο κουβέντες. Να ακούσω άλλες τόσες, ίσως και περισσότερες. Να μάθω αν τελικά ήλθε η «αμαρτωλή νούμερο ένα». Να πιστοποιήσω ότι δεν έχουμε ξεφύγει...
Με νοιάζει που κάθε καμένη ή και καμένος βέβαια, για να μην βγάλουμε και την ουρά των αρσενικών απέξω, μπορεί να πράττει ως δικαστής και σωφρονιστής. Τι πίνετε αλήθεια;
Ήμαστε συνηθισμένοι να βγαίνουμε, να βολτάρουμε στους όμορφα φωτισμένους δρόμους, να χαμογελάμε έστω κι αν ήταν ημί-αληθινό, καθώς τα προβλήματα δεν χάνονταν στις γιορτές, απλά η εορταστική αύρα μας...
Κάποιοι φοβούνται ότι θα πεθάνουν, κάποιοι ότι θα πεινάσουν, κάποιοι ότι θα τους ελέγχουν, κάποιοι ότι τους κοροϊδεύουν. Εγώ πάλι, ότι μπορεί να συμβαίνουν όλα ταυτόχρονα. Και το μόνο σίγουρο ...
Από το αν γουστάρουμε τη φέτα τη χωριάτικη, μέχρι τα πολιτικά μας πιστεύω, είναι τεράστιο το εύρος των συγκρούσεων. Ναι, συγκρούσεις γίνονται, ακόμη κι εσείς σίγουρα έχετε συμμετάσχει σε μια. ...
Συχνά τα τελευταία χρόνια ακούμε πως τα σημερινά παιδιά δεν έχουν όρια. Έχετε όμως αναρωτηθεί γιατί; Μήπως γιατί τα στερεότυπα μιας παλιάς κοινωνίας, που τα κληρονομούμε από γενιά σε γενιά, εί...
Βρέθηκα στο κέντρο της πόλης κάπου στις ένδεκα το πρωί, με τον καιρό να έχει ελαφρώς γκριζάρει από τη συννεφιά και τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα να χαϊδεύει απαλά αυτό το φθινοπωρινό πρωινό. Τα...
Τι γίνεται λοιπόν με τις παραστάσεις, τις συναυλίες, τα φεστιβάλ; Τόσος κόσμος είναι επί ξύλου κρεμάμενος. Δεν ξέρω για τα οικονομικά, αλλά σίγουρα τα ψυχολογικά αποθέματα όλων βρίσκονται σε ε...
Οδηγία (μία) προς ναυτιλομένους: πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το παρακάτω κείμενο, εστιάστε στην ετυμολογία της λέξεως, η οποία καταλαμβάνει ιδιαίτερα μεγάλο χώρο στην εν γένει αφήγηση ή/και περιγρα...
Πάντα είχα μία καλή δικαιολογία για όλες τις συμπεριφορές που έχω δεχτεί. Πάντα δικαιολόγησα τον άνθρωπο και την κακή συμπεριφορά του. Μέχρι που κατάλαβα πως στην πραγματικότητα δεν είναι ο άλλος πο...
Σιγά σιγά, η πραγματικότητα βάζει στην άκρη τους συναισθηματισμούς. Το «Πώς θα ζήσουμε;» ακούγεται ακόμη και στους φωταγωγούς. Θα πάρω το επίδομα, δεν θα το πάρω, θα βρω δουλειά, δεν θα βρω online π...
Δεν είμαι ειδήμων για να πω πότε θα τελειώσει όλο αυτό και θα επανέρθουμε στην καθημερινότητά μας. Εύχομαι μόνο να τελειώσει γρήγορα. Να βρεθούμε πάλι με τις οικογένειές μας. Με τους φίλους μας. Να ...
Γι’ αυτό σας λέω, η καραντίνα έληξε επί της ουσίας. Τουλάχιστον να έρθει η 4η Μαΐου, να ανοίξουν και τα κλειστά μαγαζιά, να φάει λίγο ψωμάκι ο κόσμος, να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα υγιειν...
Να θυμάστε ότι οι χειριστικές σχέσεις δηλητηριάζουν τη σχέση μας, όχι μόνο με τους άλλους, αλλά κυρίως με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η συστηματική επαφή με χειριστικούς νάρκισσους μπορεί να ...
Παραδέχομαι! Είναι “μαέστροι” κάποιοι. Ξέρουν τι θέλεις, πώς θα το σερβίρουν και πώς θα σε κάνουν να χάσεις τον εαυτό σου, σε τέτοιο βαθμό, που δε θα θέλεις καν να κοιτάξεις στον καθρέφτη, από...
Το αμέσως επόμενο και πιο «ικανοποιητικό» είναι να γίνουν όλα όπως πρέπει, να μείνουμε σπίτι όσο χρειάζεται και σιγά σιγά από Οκτώβριο να δούμε πόσοι έμειναν για να τραγουδήσουν. Η οικονομική ...
Ήρθε η ώρα να δω κατάματα τον εχθρό μου. Τον εαυτό μου. Να θυμηθώ ξανά αυτό που πάντα λέω. «Αν κάτι σε ενοχλεί στον άλλο, ψάξτο μέσα σου». Παύση, όλα σε παύση. Και όσο εξωτερικά παύουν όλα, τό...
Θέατρα και συναυλιακοί χώροι έκλεισαν με απόφαση του κράτους, έτσι θεατρικές παραγωγές και μεγάλα φεστιβάλ αναβλήθηκαν επ’ αόριστον, οι διοργανωτές τους αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα, κυρίως οικ...
Πάρτε δύο μπαλόνια και φουσκώστε τα λίγο. Στη συνέχεια σκεφτείτε νοερά ότι το μπαλόνι είναι το σώμα και ο αέρας που μπαίνει μέσα είναι ο θυμός. Φουσκώστε τα μπαλόνια μέχρι να μη χωράει άλλο αέρ...
Την… παράσταση μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα έχουν καταφέρει να «κλέψουν» με τις εμφανίσεις τους πάλι δύο ομάδες. Η μία είναι ο Παναθηναϊκός και η άλλη ο Άρης.
Ποιος νοιάζεται για την υστεροφημία του; Τι σημασία έχει το μετά, αν δεν μπορείς να χαρείς το τώρα; Εμπρός λοιπόν, ελάτε μαζί μου και χαμογελώντας ζήστε το τώρα, χωρίς γρίνια!
Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και με τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα να επηρεάζουν και το χώρο της εκπαίδευσης, ας θυμηθούμε τι σημαίνει η παιδεία ως αξία…
Μου αρέσει το κύμα... Με κάνει να αισθάνομαι δυνατός, μου θυμίζει πράγματα στη ζωή που συνηθίζουμε να τα ξεχνάμε, πράγματα τα οποία μας φαίνονται βουνό...
Στην οθόνη, τα ζόμπι τραβούσαν τα άντερα μίας κατά τα άλλα περιποιημένης ξανθιάς, η οποία κατάφερνε να ουρλιάξει πολύ χαριτωμένα, δεδομένης της κατάστασής της...
Το θέμα είναι τι γίνεται σήμερα. Υπάρχει πραγματικά κάποιος που πιστεύει πως τα όσα ζει ο μέσος νέος μεταξύ δεκαπέντε και εικοσιπέντε δεν είναι αρκετά;
Η πραγματοποίηση των πνευματικών, ψυχικών και σωματικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, καθώς και η αίσθηση της πληρότητας-εσωτερική ισορροπία-που αυτή συνεπαγέται.
Πολιτικό μανιφέστο, πολιτική φιλοσοφία, φιλοσοφία της ιστορίας ή ουμανιστικό προσκλητήριο. Το έργο «Ηγεμόνας» κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία των ιδεών της δυτικής κουλτούρας.
Σε αυτή τη χώρα δεν έχουν απομείνει πια πολλά, οι πηγές λιγοστεύουν και ο κόσμος πληρώνει το υψηλότατο τίμημα της κακής διαχείρισης, των λαθών.Η πρώτη σκέψη είναι ότι είμαστε ολομόναχοι!
Την διατύπωση την γνωρίζεις πολύ καλά. Όπως είχε πει κάποια κάποτε: «Τα αρχίδια στους άντρες είναι ό,τι είναι οι τσάντες για τις γυναίκες». Προφανώς απαραίτητα.
Είναι ο Vladimir Franz ο πιο διαφορετικός υποψήφιος για Πρόεδρος της Τσεχίας; Όλα τα διεθνή ΜΜΕ απαντούν ναι, από την στιγμή που ο άνδρας με τα πολλά τατουάζ...
Είναι να αναρωτιέται κανείς αν η Ελλάδα στην Eυρωζώνη είναι ένα νέο whipping boy ή ένας φαρμακός που λειτουργεί ως γιατρικό για την κοινότητα αφού απομακρύνει το κακό ...
Η ανάληψη ευθυνών είναι αναγκαία, δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό, αλλά δεν θα πρέπει να γίνεται σε καμία περίπτωση με γνώμονα εκλογικά συμφέροντα και ψηφοθηρία. Γιατί τότε είναι απλά προκλητική ...
...
Ο μουσικός συντάκτης είναι ένας τσαμπατζής περιωπής, τον οποίο γλύφουν οι διοργανωτές συναυλιών και οι εταιρείες δίσκων, προκειμένου να γράψει καλά λόγια.
Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες από την δημόσια επιστολή του κου Κωστόπουλου, με την οποία ο άλλοτε αυτοκράτορας των περιοδικών, ομολογεί την αποτυχία του ...