Η Πέρσα και ο Ντίνος είναι μαζί αλλά και δεν είναι. Είναι ζευγάρι αλλά κάνουν και τα κουμάντα τους ξεχωριστά ο καθένας (σ.σ. πέφτει σύννεφο το κέρατο). Είπαν να πάνε διακοπές, λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, δύο άσχετες ψυχές, μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Ένας ζωντοχήρος, του οποίου το όνομα θέλουμε να μην θυμόμαστε και μια περίεργη μεγαλοκοπέλα, με αυτοτεκτονικές τάσεις, ανταμώνουν με μηδενικό κοινό τόπο και όρεξη για το απόλυτο τίποτα. Συναντάμε τους δύο τελευταίους (και σε αναφορά) ήρωες λίγες ώρες μετά την δεύτερη γνωριμία τους. Η πρώτη δεν πήγε καλά, κανείς από τους δυο τους δεν φορούσε τα γυαλιά του…
Και ενώ η αρχοντοχωριάτα πλέκει τα δίχτυα της, ταυτόχρονα μαγεύει το ζωντοχήρο, μαγειρεύοντάς του κανελόνια και άλλα παραμυθένια πιάτα. Ο ζωντοχήρος την πάει σε μια συναυλία των Blind Guardian και αυτή, απ' τη χαρά της, του παίρνει ένα υποβρύχιο!
Και επειδή το υποβρύχιο έχει πολύ περισσότερη ζάχαρη απ΄ ό,τι μπορεί να αντέξει ο άμοιρος και βαυκαλιζόμενος ζωντοχήρος, παθαίνει σοκ από τη γλυκόζη, δεν προλαβαίνει καν να πιει απ' το νεράκι με το οποίο σερβιρίστηκε το υποβρύχιο και η ταλαντούχα και μανιπιουλάτα αρχοντοκαιλοιπά βουτάει τις φίλες της και την κάνει για τα μαγαζιά, ψάχνοντας για μια κροκέ κέλλυμπαγκ...
Εκεί που μπαίνει καμαρωτή-καμαρωτή στα Γκαλερί Λαφαγιέτ και ο σεκιουριτάς προσπαθεί να της δώσει το τηλέφωνό του μιλώντας της στα σουαχίλι, αυτή αισθάνεται τύψεις και ενοχές... Πετάει την κέλλυμπαγκ, παρατάει τις φίλες της, φοράει μαύρα ρούχα και ετοιμάζει τελετή-τραπεζάκι, για να καλέσει το Πνεύμα της Ποκαχόντας-αγκομαχώντας για να τη συμβουλέψει...
Η οποία Ποκαχόντας είναι στην ουσία ο Γεράσιμος Αυγέρης, μία τελειωμένη ντραγκ-κουίν/κοπτοραπτού/συνοδός υψηλών προσώπων, που έχει φοβίες για κάθε είδους τραπεζάκι! Απ' την άλλη όμως δεν φοβάται σκαμπουδάκια, πουφ, συσκευές αυτοκλεισίματος και επανάκτες. Η αρχόντω δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει την τελετή, αλλάζει όμως σε Νταρκγούμαν, καβαλάει την υπερηχητική πάπια της και πετάγεται μέχρι το Διακοφτό για σουβλάκι και τσεκ του οδοντωτού.
Αφού λοιπόν τσεκάρει τον οδοντωτό, αγοράζει πέντε σουβλάκια, τα δύο χωρίς τζατζίκι, γιατί τα βαμπίρ έχουν αλλεργία στο σκόρδο, και επιστρέφει στον καημένο τον ζωντοχήρο. Στο δρόμο κάνει μια στάση στον κυρ Αποστόλη για να τον διαβεβαιώσει ότι θα προσέχει και θα φροντίζει το ζωντοχήρο. Παρκάρει την πάπια έξω από τον πύργο του ζωντοχήρου και μπαίνει στο σπίτι ως νταρκσερβισγούμαν. Σερβίρει τα τρία σουβλάκια με το πολύ τζατζίκι στο ζωντοχήρο και του κάνει και μια ινσουλίνη, έτσι για να υπάρχει.
Δέκα ώρες μακριά (έτσι λένε τα ρολόγια, να ξηγιόμαστε), στο Las Vegas, ο Ντίνος και η Πέρσα, που έχουν τσακωθεί δεκαεφτά φορές για την επιλογή ξενοδοχείου, αφού η Πέρσα ήθελε το Venezia, για να κάνουν βαρκάδα στο λόμπι και ο άλλος, ο αρχιτσίπης, πήγε κι έκλεισε στο Μοτέλ 6, αποφασίζουν να περπατήσουν όλο το στριπ (περίπου 4 χουλουμού). Στη μέση της διαδρομής προσγειώνεται πάνω στο Ντίνο μια υπερηχητική πάπια, ο άτυχος αρχιτσίπακας σωριάζεται επιτόπου, ενώ η Νταρκπέλβιςγούμαν (ναι, το έχει με το χορό της κοιλιάς, λόγω εκπληκτικής φυσικής κατάστασης), χωρίς να δώσει την παραμικρή σημασία στον σφαδάζοντα υπέρτσίπηκαικάτιάλλα, ρωτάει την Πέρσα πως φεύγει το τζατζίκι από τα σουβλάκια που δεν έχει φάει ακόμα. Η Πέρσα ψάχνει δεξά-αριστρά για κάμερες και κάντιτ χάμουρα, γρήγορα όμως καταλαβαίνει ότι κάτι άλλο παίζει και προτείνει στη νταρκμπαρκκάττυσάρκ να την πάρει μαζί της μέχρι τα όρια της Νεβάδα, για να πάρει διαζύγιο από το Ντίνο και να παντρευτεί, με παπά το Χάρο, τον κυρ Αποστολή (τελικά πού τονίζεται;), του οποίου φωτό μεταφέρει στο μπούστο της η νταρκκαικάτω...
Η νταρκτρομάρα της λοιπόν κλείνει μια συμφωνία με την Πέρσα. Αν της βρει τρόπο να φύγει το τζατζίκι απ' τα σουβλάκια, τότε κι εκείνη θα την πετάξει μέχρι τα όρια της Νεβάδα (αρκεί να πληρώσει η Πέρσα τα διόδια του αυτοκινητόδρομου) και θα μπορεί να παντρευτεί τον κυρ Αποστόλη, τον κυρ Μέντιο ή όποιον άλλον επιθυμεί, είτε τον κουβαλάει στο ανύπαρκτο μπούστο της η νταρκφλάττσεστ είτε όχι... Δώσανε τα χέρια. Η Πέρσα ζήτησε να σταματήσουν στο πρώτο βρώμικο που βρήκαν στη Νεβάδα και αγόρασε τρία μπέργκερ με πίκλες και μπιφτέκι νυφίτσας, σε αντικατάσταση των σουβλακίων. Η ναρκοτινάναι, ευχαριστημένη με την έκβαση αυτής της ενοχλητικής υπόθεσης, αφήνει την Πέρσα στο κατώφλι του πρώτου μέθυσου ιντερνετικού παπά της πολιτείας, για να της δώσει τα συγχωροχάρτια και όλα τα συναφή. Ο ζωντοχήρος δέχεται τα τρία μπέργκερ νυφίτσας με χαρά, καθότι η νταρκτσουλίτσα του υπόσχεται πως αν την συγχωρέσει θα του δείξει τι είναι οι γαργάρες κάτω απ' τα σκεπάσματα...
Αντί επίΛόγγου: Εκατό χιλιάδες Αμερικάνοι αυτοπυρπολούνται έξω από την πρεσβεία της Ελλάδας στην ΟυΌσινγκτον (φέραμε το Χατζηνικολάου, ΕΙΔΙΚΑ για την προφορά) για την κακοποίηση της ιστορίας τους, της πατερναλιστικής κουλτούρας τους και της εκμετάλλευσης των ορίων της Νεβάδα... Οι γαργάρες κάτω από τα σκεπάσματα θα επιστρέψουν μόλις η κόμισσα ντάρκουλα μας δείξει τον τρόπο, τη μέθοδο και το τατουάζ μακαρόνια ογκραντέν που έχει κάνει σε ακατονόμαστο σημείο της...
Θα ξαναπάω στο μίνι μάρκετ. Θα ξαναπάω να πω δυο κουβέντες. Να ακούσω άλλες τόσες, ίσως και περισσότερες. Να μάθω αν τελικά ήλθε η «αμαρτωλή νούμερο ένα». Να πιστοποιήσω ότι δεν έχουμε ξεφύγει...
Με νοιάζει που κάθε καμένη ή και καμένος βέβαια, για να μην βγάλουμε και την ουρά των αρσενικών απέξω, μπορεί να πράττει ως δικαστής και σωφρονιστής. Τι πίνετε αλήθεια;
Ήμαστε συνηθισμένοι να βγαίνουμε, να βολτάρουμε στους όμορφα φωτισμένους δρόμους, να χαμογελάμε έστω κι αν ήταν ημί-αληθινό, καθώς τα προβλήματα δεν χάνονταν στις γιορτές, απλά η εορταστική αύρα μας...
Κάποιοι φοβούνται ότι θα πεθάνουν, κάποιοι ότι θα πεινάσουν, κάποιοι ότι θα τους ελέγχουν, κάποιοι ότι τους κοροϊδεύουν. Εγώ πάλι, ότι μπορεί να συμβαίνουν όλα ταυτόχρονα. Και το μόνο σίγουρο ...
Από το αν γουστάρουμε τη φέτα τη χωριάτικη, μέχρι τα πολιτικά μας πιστεύω, είναι τεράστιο το εύρος των συγκρούσεων. Ναι, συγκρούσεις γίνονται, ακόμη κι εσείς σίγουρα έχετε συμμετάσχει σε μια. ...
Συχνά τα τελευταία χρόνια ακούμε πως τα σημερινά παιδιά δεν έχουν όρια. Έχετε όμως αναρωτηθεί γιατί; Μήπως γιατί τα στερεότυπα μιας παλιάς κοινωνίας, που τα κληρονομούμε από γενιά σε γενιά, εί...
Βρέθηκα στο κέντρο της πόλης κάπου στις ένδεκα το πρωί, με τον καιρό να έχει ελαφρώς γκριζάρει από τη συννεφιά και τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα να χαϊδεύει απαλά αυτό το φθινοπωρινό πρωινό. Τα...
Τι γίνεται λοιπόν με τις παραστάσεις, τις συναυλίες, τα φεστιβάλ; Τόσος κόσμος είναι επί ξύλου κρεμάμενος. Δεν ξέρω για τα οικονομικά, αλλά σίγουρα τα ψυχολογικά αποθέματα όλων βρίσκονται σε ε...
Οδηγία (μία) προς ναυτιλομένους: πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το παρακάτω κείμενο, εστιάστε στην ετυμολογία της λέξεως, η οποία καταλαμβάνει ιδιαίτερα μεγάλο χώρο στην εν γένει αφήγηση ή/και περιγρα...
Πάντα είχα μία καλή δικαιολογία για όλες τις συμπεριφορές που έχω δεχτεί. Πάντα δικαιολόγησα τον άνθρωπο και την κακή συμπεριφορά του. Μέχρι που κατάλαβα πως στην πραγματικότητα δεν είναι ο άλλος πο...
Σιγά σιγά, η πραγματικότητα βάζει στην άκρη τους συναισθηματισμούς. Το «Πώς θα ζήσουμε;» ακούγεται ακόμη και στους φωταγωγούς. Θα πάρω το επίδομα, δεν θα το πάρω, θα βρω δουλειά, δεν θα βρω online π...
Δεν είμαι ειδήμων για να πω πότε θα τελειώσει όλο αυτό και θα επανέρθουμε στην καθημερινότητά μας. Εύχομαι μόνο να τελειώσει γρήγορα. Να βρεθούμε πάλι με τις οικογένειές μας. Με τους φίλους μας. Να ...
Γι’ αυτό σας λέω, η καραντίνα έληξε επί της ουσίας. Τουλάχιστον να έρθει η 4η Μαΐου, να ανοίξουν και τα κλειστά μαγαζιά, να φάει λίγο ψωμάκι ο κόσμος, να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα υγιειν...
Να θυμάστε ότι οι χειριστικές σχέσεις δηλητηριάζουν τη σχέση μας, όχι μόνο με τους άλλους, αλλά κυρίως με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η συστηματική επαφή με χειριστικούς νάρκισσους μπορεί να ...
Παραδέχομαι! Είναι “μαέστροι” κάποιοι. Ξέρουν τι θέλεις, πώς θα το σερβίρουν και πώς θα σε κάνουν να χάσεις τον εαυτό σου, σε τέτοιο βαθμό, που δε θα θέλεις καν να κοιτάξεις στον καθρέφτη, από...
Το αμέσως επόμενο και πιο «ικανοποιητικό» είναι να γίνουν όλα όπως πρέπει, να μείνουμε σπίτι όσο χρειάζεται και σιγά σιγά από Οκτώβριο να δούμε πόσοι έμειναν για να τραγουδήσουν. Η οικονομική ...
Ήρθε η ώρα να δω κατάματα τον εχθρό μου. Τον εαυτό μου. Να θυμηθώ ξανά αυτό που πάντα λέω. «Αν κάτι σε ενοχλεί στον άλλο, ψάξτο μέσα σου». Παύση, όλα σε παύση. Και όσο εξωτερικά παύουν όλα, τό...
Θέατρα και συναυλιακοί χώροι έκλεισαν με απόφαση του κράτους, έτσι θεατρικές παραγωγές και μεγάλα φεστιβάλ αναβλήθηκαν επ’ αόριστον, οι διοργανωτές τους αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα, κυρίως οικ...
Πάρτε δύο μπαλόνια και φουσκώστε τα λίγο. Στη συνέχεια σκεφτείτε νοερά ότι το μπαλόνι είναι το σώμα και ο αέρας που μπαίνει μέσα είναι ο θυμός. Φουσκώστε τα μπαλόνια μέχρι να μη χωράει άλλο αέρ...
Την… παράσταση μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα έχουν καταφέρει να «κλέψουν» με τις εμφανίσεις τους πάλι δύο ομάδες. Η μία είναι ο Παναθηναϊκός και η άλλη ο Άρης.
Ποιος νοιάζεται για την υστεροφημία του; Τι σημασία έχει το μετά, αν δεν μπορείς να χαρείς το τώρα; Εμπρός λοιπόν, ελάτε μαζί μου και χαμογελώντας ζήστε το τώρα, χωρίς γρίνια!
Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και με τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα να επηρεάζουν και το χώρο της εκπαίδευσης, ας θυμηθούμε τι σημαίνει η παιδεία ως αξία…
Μου αρέσει το κύμα... Με κάνει να αισθάνομαι δυνατός, μου θυμίζει πράγματα στη ζωή που συνηθίζουμε να τα ξεχνάμε, πράγματα τα οποία μας φαίνονται βουνό...
Στην οθόνη, τα ζόμπι τραβούσαν τα άντερα μίας κατά τα άλλα περιποιημένης ξανθιάς, η οποία κατάφερνε να ουρλιάξει πολύ χαριτωμένα, δεδομένης της κατάστασής της...
Το θέμα είναι τι γίνεται σήμερα. Υπάρχει πραγματικά κάποιος που πιστεύει πως τα όσα ζει ο μέσος νέος μεταξύ δεκαπέντε και εικοσιπέντε δεν είναι αρκετά;
Η πραγματοποίηση των πνευματικών, ψυχικών και σωματικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, καθώς και η αίσθηση της πληρότητας-εσωτερική ισορροπία-που αυτή συνεπαγέται.
Πολιτικό μανιφέστο, πολιτική φιλοσοφία, φιλοσοφία της ιστορίας ή ουμανιστικό προσκλητήριο. Το έργο «Ηγεμόνας» κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία των ιδεών της δυτικής κουλτούρας.
Σε αυτή τη χώρα δεν έχουν απομείνει πια πολλά, οι πηγές λιγοστεύουν και ο κόσμος πληρώνει το υψηλότατο τίμημα της κακής διαχείρισης, των λαθών.Η πρώτη σκέψη είναι ότι είμαστε ολομόναχοι!
Την διατύπωση την γνωρίζεις πολύ καλά. Όπως είχε πει κάποια κάποτε: «Τα αρχίδια στους άντρες είναι ό,τι είναι οι τσάντες για τις γυναίκες». Προφανώς απαραίτητα.
Είναι ο Vladimir Franz ο πιο διαφορετικός υποψήφιος για Πρόεδρος της Τσεχίας; Όλα τα διεθνή ΜΜΕ απαντούν ναι, από την στιγμή που ο άνδρας με τα πολλά τατουάζ...
Είναι να αναρωτιέται κανείς αν η Ελλάδα στην Eυρωζώνη είναι ένα νέο whipping boy ή ένας φαρμακός που λειτουργεί ως γιατρικό για την κοινότητα αφού απομακρύνει το κακό ...
Η ανάληψη ευθυνών είναι αναγκαία, δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό, αλλά δεν θα πρέπει να γίνεται σε καμία περίπτωση με γνώμονα εκλογικά συμφέροντα και ψηφοθηρία. Γιατί τότε είναι απλά προκλητική ...
...
Ο μουσικός συντάκτης είναι ένας τσαμπατζής περιωπής, τον οποίο γλύφουν οι διοργανωτές συναυλιών και οι εταιρείες δίσκων, προκειμένου να γράψει καλά λόγια.
Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες από την δημόσια επιστολή του κου Κωστόπουλου, με την οποία ο άλλοτε αυτοκράτορας των περιοδικών, ομολογεί την αποτυχία του ...