Έρις - Η θεά του διαδικτύου
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Mindfield
- Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 02 Νοεμβρίου 2020 09:04
Στην ελληνική μυθολογία, η Έρις (ή Έριδα) ήταν η θεά της ζήλιας, της διχόνοιας, του τσακωμού και του καυγά. Αδελφή του Άρη, κατά άλλους (του θεού), η οποία συνήθως κούτσαινε και ήταν καμπουριαμένη, εκτός από τη στιγμή που έσπερνε τα ζιζάνιά της, οπότε ομόρφαινε και έπαιρνε καλό παρουσιαστικό, όπως μας λέει ο Όμηρος. Η θεά που κατάφερε Ήρα, Αθηνά και Αφροδίτη να συγκρουστούν. Και μιλάμε για τη βασίλισσα όλων των θεών, τη σοφότερη και την ομορφότερη. Με κατάληξη το μεγαλύτερο πόλεμο όλως των εποχών και τον πιο τραγουδισμένο εις τους αιώνες. Αυτό για να καταλάβετε τη δύναμή της.
Σήμερα που οι θεοί κάνουν κάτι άλλο, ανέλαβε θεά του Facebook! Μη γελάτε καθόλου, αλήθεια είναι. Δεν είναι τυχαίο πως οποιοσδήποτε πιάνει πληκτρολόγιο στα χέρια του, σε λίγα δευτερόλεπτα κατά πάσα βεβαιότητα θα «διαφωνήσει» με κάποιον άλλο ή θα συμφωνήσει «θάβοντας» κάποιον τρίτο. Το περίφημο δε «Αφήνω αυτό εδώ», είναι μια συνήθης χιουμοριστική κατάσταση, η οποία σε πολλές (αν όχι όλες) περιπτώσεις σπέρνει τόνους ειρωνείας και ακολουθούν οι «φίλοι» που συμπληρώνουν αυτά που εμείς κατά βάθος εννοούμε.
Από το αν γουστάρουμε τη φέτα στη χωριάτικη, μέχρι τα πολιτικά μας πιστεύω, είναι τεράστιο το εύρος των συγκρούσεων. Ναι, συγκρούσεις γίνονται, μην το γελάτε, ακόμη κι εσείς σίγουρα έχετε συμμετάσχει σε μια. «Το πληκτρολόγιο μου δίνει θάρρος» λέει ένα χαζοτράγουδο. Αλλά είναι ακριβώς έτσι. Πράγματα για τα οποία στην καθημερινότητά μας δεν θα μας απασχολούσαν από καθόλου έως ελάχιστα, στο διαδίκτυο μπορεί να μας φάνε και μέρες! Πράγματα για τα οποία ελάχιστα γνωρίζουμε πραγματικά ή και καθόλου (οι ανιστόρητες και ατεκμηρίωτες απόψεις που κυκλοφορούν, προκαλούν τουλάχιστον γέλιο, αν όχι θυμηδία) και που σε ένα αληθινό τετ α τετ θα κατέληγαν με ένα «Τι ασχολείσαι, μωρέ με τις αηδίες», στο μαγικό χώρο του ίντερνετ μετατρέπονται σε διαμάχες δίχως όρια. Τα στρατόπεδα είναι ορκισμένα, τα θετικά ή/και αρνητικά σχόλια τροφοδοτούν την κόντρα, το πράγμα άνετα ξεφεύγει. Έχουν διαλυθεί σπίτια, έχουν χαλάσει κουμπαριές από τέτοιες «συγκρούσεις». Και όλοι έχουμε βάλει ένα λιθαράκι σε αυτό, είτε ποστάροντας κάτι δικό μας, είτε (το χειρότερο για μένα), αναδημοσιεύοντας κείμενο ή ανάρτηση τρίτου, αναμένοντας αντιδράσεις. Το συνηθίζουν περισσότερο οι τύποι «Δεν ασχολούμαι πολύ, για πλάκα είναι το FB, μην τσακώνεστε» και οι λίγες αναρτήσεις τους είναι φαρμακερές. Οι χαρακτηρισμοί δε, φεύγουν με περισσή άνεση από τα πλήκτρα ατόμων, που αμφιβάλλω αν από κοντά θα είχαν τα κότσια να μιλήσουν στον ενικό. Κι όμως, εδώ ο ανδρισμός (ή η γυναικεία προσωπικότητα και πυγμή) παίρνει άπειρους πόντους. Πόντους που στην πραγματικότητα ή δεν έχει ή δεν χρειάζεται. Γιατί λοιπόν συμβαίνει αυτό;
Μάλλον το ρημάδι βγάζει προς τα έξω κομμάτια του πραγματικού μας εαυτού. Αυτού που ή κρύβουμε ή θα θέλαμε να έχουμε. Επειδή όμως αυτό δεν βολεύει κανέναν μας, θα πω απλά ότι είναι ευθύνη της θεάς Έριδος. Άλλωστε, συνηθίσαμε για όσα φταίμε να ρίχνουμε την ευθύνη στους άλλους, έτσι είναι πιο εύκολο. Λέτε να παρεξηγηθεί η θεά; Δεν νομίζω, αφού και το κειμενάκι αυτό σίγουρα θα θρέψει πολλά από τα αγαπημένα της συναισθήματα.
Το ως άνω κείμενο γράφτηκε ύστερα από ένα μεγάλο κύμα απογοήτευσης, που έφερε η διχόνοια που διαχέεται στο fb δίχως όρια και δηλητηριάζει γράφοντες και αναγνώστες. Δεν θα λύσει κάτι, ούτε θα διορθώσει τίποτα. Γράφεται απλά ως ένα είδος ψυχανάλυσης, δίχως πενηντάευρο… Ξέρω, δεν αφορά εσάς, εσείς δεν έχετε μπλέξει ποτέ σε τέτοια κατάσταση. Όπως λέει κι ο Πιραντέλο «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε». Και η μοναδική αποδεδειγμένα υπαρκτή θεά, ταΐζεται από το μίσος και τη διχόνοια μας, αδιαφορώντας για τους ανθρώπινους τακτικισμούς.
Νάσος Κονίτσας
Σήμερα που οι θεοί κάνουν κάτι άλλο, ανέλαβε θεά του Facebook! Μη γελάτε καθόλου, αλήθεια είναι. Δεν είναι τυχαίο πως οποιοσδήποτε πιάνει πληκτρολόγιο στα χέρια του, σε λίγα δευτερόλεπτα κατά πάσα βεβαιότητα θα «διαφωνήσει» με κάποιον άλλο ή θα συμφωνήσει «θάβοντας» κάποιον τρίτο. Το περίφημο δε «Αφήνω αυτό εδώ», είναι μια συνήθης χιουμοριστική κατάσταση, η οποία σε πολλές (αν όχι όλες) περιπτώσεις σπέρνει τόνους ειρωνείας και ακολουθούν οι «φίλοι» που συμπληρώνουν αυτά που εμείς κατά βάθος εννοούμε.
Από το αν γουστάρουμε τη φέτα στη χωριάτικη, μέχρι τα πολιτικά μας πιστεύω, είναι τεράστιο το εύρος των συγκρούσεων. Ναι, συγκρούσεις γίνονται, μην το γελάτε, ακόμη κι εσείς σίγουρα έχετε συμμετάσχει σε μια. «Το πληκτρολόγιο μου δίνει θάρρος» λέει ένα χαζοτράγουδο. Αλλά είναι ακριβώς έτσι. Πράγματα για τα οποία στην καθημερινότητά μας δεν θα μας απασχολούσαν από καθόλου έως ελάχιστα, στο διαδίκτυο μπορεί να μας φάνε και μέρες! Πράγματα για τα οποία ελάχιστα γνωρίζουμε πραγματικά ή και καθόλου (οι ανιστόρητες και ατεκμηρίωτες απόψεις που κυκλοφορούν, προκαλούν τουλάχιστον γέλιο, αν όχι θυμηδία) και που σε ένα αληθινό τετ α τετ θα κατέληγαν με ένα «Τι ασχολείσαι, μωρέ με τις αηδίες», στο μαγικό χώρο του ίντερνετ μετατρέπονται σε διαμάχες δίχως όρια. Τα στρατόπεδα είναι ορκισμένα, τα θετικά ή/και αρνητικά σχόλια τροφοδοτούν την κόντρα, το πράγμα άνετα ξεφεύγει. Έχουν διαλυθεί σπίτια, έχουν χαλάσει κουμπαριές από τέτοιες «συγκρούσεις». Και όλοι έχουμε βάλει ένα λιθαράκι σε αυτό, είτε ποστάροντας κάτι δικό μας, είτε (το χειρότερο για μένα), αναδημοσιεύοντας κείμενο ή ανάρτηση τρίτου, αναμένοντας αντιδράσεις. Το συνηθίζουν περισσότερο οι τύποι «Δεν ασχολούμαι πολύ, για πλάκα είναι το FB, μην τσακώνεστε» και οι λίγες αναρτήσεις τους είναι φαρμακερές. Οι χαρακτηρισμοί δε, φεύγουν με περισσή άνεση από τα πλήκτρα ατόμων, που αμφιβάλλω αν από κοντά θα είχαν τα κότσια να μιλήσουν στον ενικό. Κι όμως, εδώ ο ανδρισμός (ή η γυναικεία προσωπικότητα και πυγμή) παίρνει άπειρους πόντους. Πόντους που στην πραγματικότητα ή δεν έχει ή δεν χρειάζεται. Γιατί λοιπόν συμβαίνει αυτό;
Μάλλον το ρημάδι βγάζει προς τα έξω κομμάτια του πραγματικού μας εαυτού. Αυτού που ή κρύβουμε ή θα θέλαμε να έχουμε. Επειδή όμως αυτό δεν βολεύει κανέναν μας, θα πω απλά ότι είναι ευθύνη της θεάς Έριδος. Άλλωστε, συνηθίσαμε για όσα φταίμε να ρίχνουμε την ευθύνη στους άλλους, έτσι είναι πιο εύκολο. Λέτε να παρεξηγηθεί η θεά; Δεν νομίζω, αφού και το κειμενάκι αυτό σίγουρα θα θρέψει πολλά από τα αγαπημένα της συναισθήματα.
Το ως άνω κείμενο γράφτηκε ύστερα από ένα μεγάλο κύμα απογοήτευσης, που έφερε η διχόνοια που διαχέεται στο fb δίχως όρια και δηλητηριάζει γράφοντες και αναγνώστες. Δεν θα λύσει κάτι, ούτε θα διορθώσει τίποτα. Γράφεται απλά ως ένα είδος ψυχανάλυσης, δίχως πενηντάευρο… Ξέρω, δεν αφορά εσάς, εσείς δεν έχετε μπλέξει ποτέ σε τέτοια κατάσταση. Όπως λέει κι ο Πιραντέλο «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε». Και η μοναδική αποδεδειγμένα υπαρκτή θεά, ταΐζεται από το μίσος και τη διχόνοια μας, αδιαφορώντας για τους ανθρώπινους τακτικισμούς.
Νάσος Κονίτσας
