Πάντα γράφω βράδυ. Έχει μία τόσο παράξενη ησυχία, που επιτρέπει να ακούς τις σκέψεις σου καθαρά. Καθώς σιγά σιγά σβήνουν και οι θόρυβοι της Λεωφόρου Βουλιαγμένης...
Πολύ πρόσφατα κατάλαβα πως έχει τεράστια σημασία να ξέρω τι ΔΕΝ ΘΕΛΩ. Θεωρώ πως η «Εις άτοπον απαγωγή» με οδηγεί στα σωστά βήματα. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, αυτή η συνειδητοποίηση ενέχει πόνο και εμπειρίες που δεν είναι βγαλμένες από κάποιο παραμύθι. Σαφώς έχω πονέσει, προδοθεί, σαφώς μου έχουν φερθεί με αχαριστία και με ασχήμια. Ωστόσο, δεν παραπονιέμαι. Θεωρώ πως η ζωή μου δείχνει καθαρά ποιες είναι οι καταστάσεις και ποιότητες ανθρώπων που δεν είναι για μένα.
Μέσα από όσα μας πονάνε, μας πληγώνουν, μας διαλύουν... γινόμαστε σοφότεροι. Όσοι βέβαια από εμάς ρίχνουμε και ένα τελευταίο φως στα συμβάντα της ζωής, αναλύοντας κάποιες λεπτομέρειες. Μεστώνουμε περισσότερο, επιλέγουμε σοφότερα. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει πως επιλέγουμε δυσκολότερα. Μέσα από τις άσχημες εμπειρίες, βρισκόμαστε ακόμη πιο κοντά στον εαυτό μας. Έχω μία βασική πεποίθηση. Αυτό που με ενοχλεί – απωθεί - στους άλλους, πρέπει να το ψάξω μέσα μου. Να δω – αν – και πώς το εκδηλώνω εγώ.
Δεν πιστεύω ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Ο άνθρωπος αλλάζει. Αλλά είναι δύσκολο και οι “δάσκαλοι” είναι μόνο δύο. Ο πόνος και η αγάπη. Και επειδή η αγάπη είναι δύσκολο πράγμα, αναλαμβάνει τη διαπαιδαγώγησή μας ο πόνος. Το θέμα είναι πως για να αλλάξει κανείς, απαιτούνται απίστευτες δόσεις ειλικρίνειας και καθαρότητας. Να βλέπεις κατάματα τον εαυτό σου. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι πολύ σίγουρη πως θέλουμε να δούμε ποιοί πραγματικά είμαστε. Και έτσι αρκούμαστε να “κοιτάμε” αντί να “βλέπουμε”. Δε θέλουμε να σκαλίσουμε πιο βαθιά.
Ξέρεις, παρέχει μία ασφάλεια στο να μένεις ο εαυτός σου και να απαιτείς να αλλάξει το σύμπαν για να σου ταιριάζει. Κοιτάμε την αλλαγή με ανασφάλεια, γιατί απλά μας φοβίζει το άγνωστο. Ποιοι θα είμαστε αν δεν είμαστε αυτό που ξέρουμε; Μένουμε λοιπόν στα βολικά σκοτεινά σοκάκια του εαυτού μας, γιατί ξέρουμε κάθε πετραδάκι του δρόμου αυτού και ποτέ δε θα χρειαστεί να αναρωτηθούμε «Τι να κρύβεται στην επόμενη γωνία;», γιατί πολύ απλά αυτό που βρίσκεται εκεί, το έχουμε βάλει εμείς.
Πάντα είχα μία καλή δικαιολογία για όλες τις συμπεριφορές που έχω δεχτεί. Πάντα δικαιολόγησα τον άνθρωπο και την κακή συμπεριφορά του. Μέχρι που κατάλαβα πως στην πραγματικότητα δεν είναι ο άλλος που δικαιολογούσα, αλλά ο ίδιος ο εαυτός μου. Τότε ξεχώρισα τον εαυτό μου από άσχημες συμπεριφορές. Είπα πως η συμπεριφορά του άλλου δεν είναι δική μου ευθύνη αλλά δική του. Ένιωσα πως κανένας δεν βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο για να μου αποδείξει το οτιδήποτε, να δικαιολογήσει το οτιδήποτε... όπως ούτε και εγώ. Και έτσι πια, παρακολουθώ τις συμπεριφορές, χωρίς να τις αφήσω να με αγγίζουν αλλά και να με αλλοιώνουν.
Ας δώσουμε μία ευκαιρία στον εαυτό μας να αποδεσμευτεί από όσα γνωρίζει ως “σταθερές” και ας βγούμε λίγο από την comfort zone μας και ίσως ο κόσμος γίνει λίγο (ή πολύ) καλύτερος. Και αν δεν είναι ο εξωτερικός κόσμος αυτός που θα γίνει καλύτερος, ας γίνει ο “έσω κόσμος” μας λίγο πιο ανθρώπινος!
Θα ξαναπάω στο μίνι μάρκετ. Θα ξαναπάω να πω δυο κουβέντες. Να ακούσω άλλες τόσες, ίσως και περισσότερες. Να μάθω αν τελικά ήλθε η «αμαρτωλή νούμερο ένα». Να πιστοποιήσω ότι δεν έχουμε ξεφύγει...
Με νοιάζει που κάθε καμένη ή και καμένος βέβαια, για να μην βγάλουμε και την ουρά των αρσενικών απέξω, μπορεί να πράττει ως δικαστής και σωφρονιστής. Τι πίνετε αλήθεια;
Ήμαστε συνηθισμένοι να βγαίνουμε, να βολτάρουμε στους όμορφα φωτισμένους δρόμους, να χαμογελάμε έστω κι αν ήταν ημί-αληθινό, καθώς τα προβλήματα δεν χάνονταν στις γιορτές, απλά η εορταστική αύρα μας...
Κάποιοι φοβούνται ότι θα πεθάνουν, κάποιοι ότι θα πεινάσουν, κάποιοι ότι θα τους ελέγχουν, κάποιοι ότι τους κοροϊδεύουν. Εγώ πάλι, ότι μπορεί να συμβαίνουν όλα ταυτόχρονα. Και το μόνο σίγουρο ...
Από το αν γουστάρουμε τη φέτα τη χωριάτικη, μέχρι τα πολιτικά μας πιστεύω, είναι τεράστιο το εύρος των συγκρούσεων. Ναι, συγκρούσεις γίνονται, ακόμη κι εσείς σίγουρα έχετε συμμετάσχει σε μια. ...
Συχνά τα τελευταία χρόνια ακούμε πως τα σημερινά παιδιά δεν έχουν όρια. Έχετε όμως αναρωτηθεί γιατί; Μήπως γιατί τα στερεότυπα μιας παλιάς κοινωνίας, που τα κληρονομούμε από γενιά σε γενιά, εί...
Βρέθηκα στο κέντρο της πόλης κάπου στις ένδεκα το πρωί, με τον καιρό να έχει ελαφρώς γκριζάρει από τη συννεφιά και τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα να χαϊδεύει απαλά αυτό το φθινοπωρινό πρωινό. Τα...
Τι γίνεται λοιπόν με τις παραστάσεις, τις συναυλίες, τα φεστιβάλ; Τόσος κόσμος είναι επί ξύλου κρεμάμενος. Δεν ξέρω για τα οικονομικά, αλλά σίγουρα τα ψυχολογικά αποθέματα όλων βρίσκονται σε ε...
Οδηγία (μία) προς ναυτιλομένους: πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το παρακάτω κείμενο, εστιάστε στην ετυμολογία της λέξεως, η οποία καταλαμβάνει ιδιαίτερα μεγάλο χώρο στην εν γένει αφήγηση ή/και περιγρα...
Πάντα είχα μία καλή δικαιολογία για όλες τις συμπεριφορές που έχω δεχτεί. Πάντα δικαιολόγησα τον άνθρωπο και την κακή συμπεριφορά του. Μέχρι που κατάλαβα πως στην πραγματικότητα δεν είναι ο άλλος πο...
Σιγά σιγά, η πραγματικότητα βάζει στην άκρη τους συναισθηματισμούς. Το «Πώς θα ζήσουμε;» ακούγεται ακόμη και στους φωταγωγούς. Θα πάρω το επίδομα, δεν θα το πάρω, θα βρω δουλειά, δεν θα βρω online π...
Δεν είμαι ειδήμων για να πω πότε θα τελειώσει όλο αυτό και θα επανέρθουμε στην καθημερινότητά μας. Εύχομαι μόνο να τελειώσει γρήγορα. Να βρεθούμε πάλι με τις οικογένειές μας. Με τους φίλους μας. Να ...
Γι’ αυτό σας λέω, η καραντίνα έληξε επί της ουσίας. Τουλάχιστον να έρθει η 4η Μαΐου, να ανοίξουν και τα κλειστά μαγαζιά, να φάει λίγο ψωμάκι ο κόσμος, να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα υγιειν...
Να θυμάστε ότι οι χειριστικές σχέσεις δηλητηριάζουν τη σχέση μας, όχι μόνο με τους άλλους, αλλά κυρίως με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η συστηματική επαφή με χειριστικούς νάρκισσους μπορεί να ...
Παραδέχομαι! Είναι “μαέστροι” κάποιοι. Ξέρουν τι θέλεις, πώς θα το σερβίρουν και πώς θα σε κάνουν να χάσεις τον εαυτό σου, σε τέτοιο βαθμό, που δε θα θέλεις καν να κοιτάξεις στον καθρέφτη, από...
Το αμέσως επόμενο και πιο «ικανοποιητικό» είναι να γίνουν όλα όπως πρέπει, να μείνουμε σπίτι όσο χρειάζεται και σιγά σιγά από Οκτώβριο να δούμε πόσοι έμειναν για να τραγουδήσουν. Η οικονομική ...
Ήρθε η ώρα να δω κατάματα τον εχθρό μου. Τον εαυτό μου. Να θυμηθώ ξανά αυτό που πάντα λέω. «Αν κάτι σε ενοχλεί στον άλλο, ψάξτο μέσα σου». Παύση, όλα σε παύση. Και όσο εξωτερικά παύουν όλα, τό...
Θέατρα και συναυλιακοί χώροι έκλεισαν με απόφαση του κράτους, έτσι θεατρικές παραγωγές και μεγάλα φεστιβάλ αναβλήθηκαν επ’ αόριστον, οι διοργανωτές τους αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα, κυρίως οικ...
Πάρτε δύο μπαλόνια και φουσκώστε τα λίγο. Στη συνέχεια σκεφτείτε νοερά ότι το μπαλόνι είναι το σώμα και ο αέρας που μπαίνει μέσα είναι ο θυμός. Φουσκώστε τα μπαλόνια μέχρι να μη χωράει άλλο αέρ...
Την… παράσταση μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα έχουν καταφέρει να «κλέψουν» με τις εμφανίσεις τους πάλι δύο ομάδες. Η μία είναι ο Παναθηναϊκός και η άλλη ο Άρης.
Ποιος νοιάζεται για την υστεροφημία του; Τι σημασία έχει το μετά, αν δεν μπορείς να χαρείς το τώρα; Εμπρός λοιπόν, ελάτε μαζί μου και χαμογελώντας ζήστε το τώρα, χωρίς γρίνια!
Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και με τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα να επηρεάζουν και το χώρο της εκπαίδευσης, ας θυμηθούμε τι σημαίνει η παιδεία ως αξία…
Μου αρέσει το κύμα... Με κάνει να αισθάνομαι δυνατός, μου θυμίζει πράγματα στη ζωή που συνηθίζουμε να τα ξεχνάμε, πράγματα τα οποία μας φαίνονται βουνό...
Στην οθόνη, τα ζόμπι τραβούσαν τα άντερα μίας κατά τα άλλα περιποιημένης ξανθιάς, η οποία κατάφερνε να ουρλιάξει πολύ χαριτωμένα, δεδομένης της κατάστασής της...
Το θέμα είναι τι γίνεται σήμερα. Υπάρχει πραγματικά κάποιος που πιστεύει πως τα όσα ζει ο μέσος νέος μεταξύ δεκαπέντε και εικοσιπέντε δεν είναι αρκετά;
Η πραγματοποίηση των πνευματικών, ψυχικών και σωματικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, καθώς και η αίσθηση της πληρότητας-εσωτερική ισορροπία-που αυτή συνεπαγέται.
Πολιτικό μανιφέστο, πολιτική φιλοσοφία, φιλοσοφία της ιστορίας ή ουμανιστικό προσκλητήριο. Το έργο «Ηγεμόνας» κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία των ιδεών της δυτικής κουλτούρας.
Σε αυτή τη χώρα δεν έχουν απομείνει πια πολλά, οι πηγές λιγοστεύουν και ο κόσμος πληρώνει το υψηλότατο τίμημα της κακής διαχείρισης, των λαθών.Η πρώτη σκέψη είναι ότι είμαστε ολομόναχοι!
Την διατύπωση την γνωρίζεις πολύ καλά. Όπως είχε πει κάποια κάποτε: «Τα αρχίδια στους άντρες είναι ό,τι είναι οι τσάντες για τις γυναίκες». Προφανώς απαραίτητα.
Είναι ο Vladimir Franz ο πιο διαφορετικός υποψήφιος για Πρόεδρος της Τσεχίας; Όλα τα διεθνή ΜΜΕ απαντούν ναι, από την στιγμή που ο άνδρας με τα πολλά τατουάζ...
Είναι να αναρωτιέται κανείς αν η Ελλάδα στην Eυρωζώνη είναι ένα νέο whipping boy ή ένας φαρμακός που λειτουργεί ως γιατρικό για την κοινότητα αφού απομακρύνει το κακό ...
Η ανάληψη ευθυνών είναι αναγκαία, δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό, αλλά δεν θα πρέπει να γίνεται σε καμία περίπτωση με γνώμονα εκλογικά συμφέροντα και ψηφοθηρία. Γιατί τότε είναι απλά προκλητική ...
...
Ο μουσικός συντάκτης είναι ένας τσαμπατζής περιωπής, τον οποίο γλύφουν οι διοργανωτές συναυλιών και οι εταιρείες δίσκων, προκειμένου να γράψει καλά λόγια.
Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες από την δημόσια επιστολή του κου Κωστόπουλου, με την οποία ο άλλοτε αυτοκράτορας των περιοδικών, ομολογεί την αποτυχία του ...