Mindfield

loogoo

Δεν θέλω να γράψω άλλο…

Πληροφοριακά Στοιχεία
Κατηγορία: Mindfield
Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 30 Σεπτεμβρίου 2020 22:21
 
   Τα φετινά μου γενέθλια είχα σκοπό να τα περάσω λίγο διαφορετικά απ’ ό,τι συνήθως. Να αποφύγω τα τετριμμένα (φαγητό και ποτό μέχρι τελικής πτώσεως και ύστερα προσομοίωση νεκρού στο κρεββάτι, αφού προηγουμένως χαζέψω τις ευχητήριες αναρτήσεις στο Facebook), να διαλέξω μια όμορφη παράσταση και να πάω να την απολαύσω με την καλή μου. Θα ήταν ένα είδος «εορταστικής ανταπόκρισης». Αλλά δεν. Μετά τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων, πολλά πράγματα ακυρώθηκαν, άλλα «πάγωσαν» και μαζί τους κι εμείς. Εντάξει, έχω τρέλα μέσα στο κεφάλι μου (ο νευροχειρουργός μου το ξέρει πολύ καλά), αλλά όχι τόση ώστε να ρισκάρω με την υγεία των οικείων μου. Και όσο και προσεκτικός να είσαι, χρειάζεται μια κακιά στιγμή για να φέρει την καταστροφή. Οπότε καταλήξαμε στα κλασσικά εικονογραφημένα, με το Γιάννη τον Περπατητή και τον Ιάκωβο το Δανιήλ.
 
den2054
   Τι γίνεται λοιπόν με τις παραστάσεις, τις συναυλίες, τα φεστιβάλ; Τόσος κόσμος είναι επί ξύλου κρεμάμενος. Δεν ξέρω για τα οικονομικά, αλλά σίγουρα τα ψυχολογικά αποθέματα όλων βρίσκονται σε επικίνδυνο σημείο. Πιθανότερα τα οικονομικά σε χειρότερο (σ.υ.υ.: τα οικονομικά βρίσκονται στον πάτο της θάλασσας). Ηθοποιοί, μουσικοί, σκηνοθέτες, υπεύθυνοι επικοινωνίας, χορογράφοι, παραγωγοί, θιασάρχες, μαγαζάτορες, φωτιστές… Από πού να ξεκινήσεις και πού να σταματήσεις. Και δεν ισχύουν αυτά μόνο στο χώρο του θεάματος βέβαια. Αλλά είναι ένας από τους οποίους δεν έχεις άλλη επιλογή, δεν υπάρχει «παραθυράκι». Άντε να πεις για όσες παραστάσεις πήραν επιχορήγηση. Αλλά πόσες είναι αυτές, πόσες δόθηκαν αυτή την περίεργη περίοδο; Όσες και να ‘ναι, είναι σταγόνα στον ωκεανό. Εν τω μεταξύ, όλοι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουν. Άρα πρέπει να δουν με μεγάλη σοβαρότητα την καταβολή του επιδόματος για όλη αυτή την περίοδο. Δεν ξέρω πώς θα μπορέσουν να ξεχωρίσουν την ήρα απ’ το στάρι, δεν είναι άλλωστε δική μου δουλειά, υπάρχουν τρόποι ώστε το επίδομα να πάει σε αυτούς που πρέπει, όσο πρέπει, αναλογικά με τη χασούρα τους. Δεν γίνεται όμως όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος της Ελλάδος να γίνει ζητιάνος. Ούτε βέβαια και εκπρόσωπος κομμάτων, για να ξέρουμε τι συζητάμε. Η κατάσταση απαιτεί ψυχραιμία και σοβαρότητα απ’ όλους, ώστε να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτόν το σκόπελο με ασφάλεια και να επιστρέψουμε, όταν και εφόσον, σε μια καλύτερη «κανονικότητα» ει δυνατόν.
 
den2055
   Όσον αφορά εμένα; Δεν θέλω να γράψω άλλο για παλιές ταινίες, για προβλήματα, για αγχωτικές καταστάσεις. Θέλω να εξυμνήσω το σκηνοθέτη που έστησε μια παράσταση με τον καλύτερο τρόπο, τον ηθοποιό που ενσάρκωσε το ρόλο του με απόλυτη πιστότητα, το μουσικό που με έκανε να κλάψω ή να θυμηθώ τα νιάτα μου. Αλλά θα το κάνω! Διότι ακόμη και ένας αναγνώστης να ξεφυλλίζει αυτό εδώ το περιοδικό, αναμένοντας φρέσκα νέα ή απλά κάτι να του κρατήσει συντροφιά, κάνοντάς τον να ξεχαστεί για λίγο απ’ όλα αυτά, είναι υποχρέωσή μου να του το προσφέρω. Το γεγονός ότι ο κ. διευθυντής με πληρώνει αδρά σε δολάρια (σ.υ.υ.: για την ακρίβεια 2.000 Tiyin το μήνα, τα οποία είναι περίπου κάτι παραπάνω από ένα δολάριο ΗΠΑ), είναι κάτι που το αποκρύπτω τεχνηέντως, διότι απλούστατα ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ. Και η πλάκα σταματάει εδώ, καθώς δεν γίνεται να υπάρχει κόσμος απλήρωτος κι εγώ να κάνω μαύρο χιούμορ. Επιτρέψτε μου μόνο αυτό το μικρό κομμάτι λοιπόν. Άλλωστε, όταν όλα τα άλλα όπλα σου έχουν χρησιμοποιηθεί, το μόνο που σου μένει είναι το χαμόγελο. Πάμε για νέα ταξίδια στο παρελθόν λοιπόν.

Νάσος Κονίτσας
 
den2056
 

Mindfield