Τα φετινά μου γενέθλια είχα σκοπό να τα περάσω λίγο διαφορετικά απ’ ό,τι συνήθως. Να αποφύγω τα τετριμμένα (φαγητό και ποτό μέχρι τελικής πτώσεως και ύστερα προσομοίωση νεκρού στο κρεββάτι, αφού προηγουμένως χαζέψω τις ευχητήριες αναρτήσεις στο Facebook), να διαλέξω μια όμορφη παράσταση και να πάω να την απολαύσω με την καλή μου. Θα ήταν ένα είδος «εορταστικής ανταπόκρισης». Αλλά δεν. Μετά τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων, πολλά πράγματα ακυρώθηκαν, άλλα «πάγωσαν» και μαζί τους κι εμείς. Εντάξει, έχω τρέλα μέσα στο κεφάλι μου (ο νευροχειρουργός μου το ξέρει πολύ καλά), αλλά όχι τόση ώστε να ρισκάρω με την υγεία των οικείων μου. Και όσο και προσεκτικός να είσαι, χρειάζεται μια κακιά στιγμή για να φέρει την καταστροφή. Οπότε καταλήξαμε στα κλασσικά εικονογραφημένα, με το Γιάννη τον Περπατητή και τον Ιάκωβο το Δανιήλ.
Τι γίνεται λοιπόν με τις παραστάσεις, τις συναυλίες, τα φεστιβάλ; Τόσος κόσμος είναι επί ξύλου κρεμάμενος. Δεν ξέρω για τα οικονομικά, αλλά σίγουρα τα ψυχολογικά αποθέματα όλων βρίσκονται σε επικίνδυνο σημείο. Πιθανότερα τα οικονομικά σε χειρότερο (σ.υ.υ.: τα οικονομικά βρίσκονται στον πάτο της θάλασσας). Ηθοποιοί, μουσικοί, σκηνοθέτες, υπεύθυνοι επικοινωνίας, χορογράφοι, παραγωγοί, θιασάρχες, μαγαζάτορες, φωτιστές… Από πού να ξεκινήσεις και πού να σταματήσεις. Και δεν ισχύουν αυτά μόνο στο χώρο του θεάματος βέβαια. Αλλά είναι ένας από τους οποίους δεν έχεις άλλη επιλογή, δεν υπάρχει «παραθυράκι». Άντε να πεις για όσες παραστάσεις πήραν επιχορήγηση. Αλλά πόσες είναι αυτές, πόσες δόθηκαν αυτή την περίεργη περίοδο; Όσες και να ‘ναι, είναι σταγόνα στον ωκεανό. Εν τω μεταξύ, όλοι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουν. Άρα πρέπει να δουν με μεγάλη σοβαρότητα την καταβολή του επιδόματος για όλη αυτή την περίοδο. Δεν ξέρω πώς θα μπορέσουν να ξεχωρίσουν την ήρα απ’ το στάρι, δεν είναι άλλωστε δική μου δουλειά, υπάρχουν τρόποι ώστε το επίδομα να πάει σε αυτούς που πρέπει, όσο πρέπει, αναλογικά με τη χασούρα τους. Δεν γίνεται όμως όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος της Ελλάδος να γίνει ζητιάνος. Ούτε βέβαια και εκπρόσωπος κομμάτων, για να ξέρουμε τι συζητάμε. Η κατάσταση απαιτεί ψυχραιμία και σοβαρότητα απ’ όλους, ώστε να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτόν το σκόπελο με ασφάλεια και να επιστρέψουμε, όταν και εφόσον, σε μια καλύτερη «κανονικότητα» ει δυνατόν.
Όσον αφορά εμένα; Δεν θέλω να γράψω άλλο για παλιές ταινίες, για προβλήματα, για αγχωτικές καταστάσεις. Θέλω να εξυμνήσω το σκηνοθέτη που έστησε μια παράσταση με τον καλύτερο τρόπο, τον ηθοποιό που ενσάρκωσε το ρόλο του με απόλυτη πιστότητα, το μουσικό που με έκανε να κλάψω ή να θυμηθώ τα νιάτα μου. Αλλά θα το κάνω! Διότι ακόμη και ένας αναγνώστης να ξεφυλλίζει αυτό εδώ το περιοδικό, αναμένοντας φρέσκα νέα ή απλά κάτι να του κρατήσει συντροφιά, κάνοντάς τον να ξεχαστεί για λίγο απ’ όλα αυτά, είναι υποχρέωσή μου να του το προσφέρω. Το γεγονός ότι ο κ. διευθυντής με πληρώνει αδρά σε δολάρια (σ.υ.υ.: για την ακρίβεια 2.000 Tiyin το μήνα, τα οποία είναι περίπου κάτι παραπάνω από ένα δολάριο ΗΠΑ), είναι κάτι που το αποκρύπτω τεχνηέντως, διότι απλούστατα ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ. Και η πλάκα σταματάει εδώ, καθώς δεν γίνεται να υπάρχει κόσμος απλήρωτος κι εγώ να κάνω μαύρο χιούμορ. Επιτρέψτε μου μόνο αυτό το μικρό κομμάτι λοιπόν. Άλλωστε, όταν όλα τα άλλα όπλα σου έχουν χρησιμοποιηθεί, το μόνο που σου μένει είναι το χαμόγελο. Πάμε για νέα ταξίδια στο παρελθόν λοιπόν.
Θα ξαναπάω στο μίνι μάρκετ. Θα ξαναπάω να πω δυο κουβέντες. Να ακούσω άλλες τόσες, ίσως και περισσότερες. Να μάθω αν τελικά ήλθε η «αμαρτωλή νούμερο ένα». Να πιστοποιήσω ότι δεν έχουμε ξεφύγει...
Με νοιάζει που κάθε καμένη ή και καμένος βέβαια, για να μην βγάλουμε και την ουρά των αρσενικών απέξω, μπορεί να πράττει ως δικαστής και σωφρονιστής. Τι πίνετε αλήθεια;
Ήμαστε συνηθισμένοι να βγαίνουμε, να βολτάρουμε στους όμορφα φωτισμένους δρόμους, να χαμογελάμε έστω κι αν ήταν ημί-αληθινό, καθώς τα προβλήματα δεν χάνονταν στις γιορτές, απλά η εορταστική αύρα μας...
Κάποιοι φοβούνται ότι θα πεθάνουν, κάποιοι ότι θα πεινάσουν, κάποιοι ότι θα τους ελέγχουν, κάποιοι ότι τους κοροϊδεύουν. Εγώ πάλι, ότι μπορεί να συμβαίνουν όλα ταυτόχρονα. Και το μόνο σίγουρο ...
Από το αν γουστάρουμε τη φέτα τη χωριάτικη, μέχρι τα πολιτικά μας πιστεύω, είναι τεράστιο το εύρος των συγκρούσεων. Ναι, συγκρούσεις γίνονται, ακόμη κι εσείς σίγουρα έχετε συμμετάσχει σε μια. ...
Συχνά τα τελευταία χρόνια ακούμε πως τα σημερινά παιδιά δεν έχουν όρια. Έχετε όμως αναρωτηθεί γιατί; Μήπως γιατί τα στερεότυπα μιας παλιάς κοινωνίας, που τα κληρονομούμε από γενιά σε γενιά, εί...
Βρέθηκα στο κέντρο της πόλης κάπου στις ένδεκα το πρωί, με τον καιρό να έχει ελαφρώς γκριζάρει από τη συννεφιά και τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα να χαϊδεύει απαλά αυτό το φθινοπωρινό πρωινό. Τα...
Τι γίνεται λοιπόν με τις παραστάσεις, τις συναυλίες, τα φεστιβάλ; Τόσος κόσμος είναι επί ξύλου κρεμάμενος. Δεν ξέρω για τα οικονομικά, αλλά σίγουρα τα ψυχολογικά αποθέματα όλων βρίσκονται σε ε...
Οδηγία (μία) προς ναυτιλομένους: πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το παρακάτω κείμενο, εστιάστε στην ετυμολογία της λέξεως, η οποία καταλαμβάνει ιδιαίτερα μεγάλο χώρο στην εν γένει αφήγηση ή/και περιγρα...
Πάντα είχα μία καλή δικαιολογία για όλες τις συμπεριφορές που έχω δεχτεί. Πάντα δικαιολόγησα τον άνθρωπο και την κακή συμπεριφορά του. Μέχρι που κατάλαβα πως στην πραγματικότητα δεν είναι ο άλλος πο...
Σιγά σιγά, η πραγματικότητα βάζει στην άκρη τους συναισθηματισμούς. Το «Πώς θα ζήσουμε;» ακούγεται ακόμη και στους φωταγωγούς. Θα πάρω το επίδομα, δεν θα το πάρω, θα βρω δουλειά, δεν θα βρω online π...
Δεν είμαι ειδήμων για να πω πότε θα τελειώσει όλο αυτό και θα επανέρθουμε στην καθημερινότητά μας. Εύχομαι μόνο να τελειώσει γρήγορα. Να βρεθούμε πάλι με τις οικογένειές μας. Με τους φίλους μας. Να ...
Γι’ αυτό σας λέω, η καραντίνα έληξε επί της ουσίας. Τουλάχιστον να έρθει η 4η Μαΐου, να ανοίξουν και τα κλειστά μαγαζιά, να φάει λίγο ψωμάκι ο κόσμος, να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα υγιειν...
Να θυμάστε ότι οι χειριστικές σχέσεις δηλητηριάζουν τη σχέση μας, όχι μόνο με τους άλλους, αλλά κυρίως με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η συστηματική επαφή με χειριστικούς νάρκισσους μπορεί να ...
Παραδέχομαι! Είναι “μαέστροι” κάποιοι. Ξέρουν τι θέλεις, πώς θα το σερβίρουν και πώς θα σε κάνουν να χάσεις τον εαυτό σου, σε τέτοιο βαθμό, που δε θα θέλεις καν να κοιτάξεις στον καθρέφτη, από...
Το αμέσως επόμενο και πιο «ικανοποιητικό» είναι να γίνουν όλα όπως πρέπει, να μείνουμε σπίτι όσο χρειάζεται και σιγά σιγά από Οκτώβριο να δούμε πόσοι έμειναν για να τραγουδήσουν. Η οικονομική ...
Ήρθε η ώρα να δω κατάματα τον εχθρό μου. Τον εαυτό μου. Να θυμηθώ ξανά αυτό που πάντα λέω. «Αν κάτι σε ενοχλεί στον άλλο, ψάξτο μέσα σου». Παύση, όλα σε παύση. Και όσο εξωτερικά παύουν όλα, τό...
Θέατρα και συναυλιακοί χώροι έκλεισαν με απόφαση του κράτους, έτσι θεατρικές παραγωγές και μεγάλα φεστιβάλ αναβλήθηκαν επ’ αόριστον, οι διοργανωτές τους αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα, κυρίως οικ...
Πάρτε δύο μπαλόνια και φουσκώστε τα λίγο. Στη συνέχεια σκεφτείτε νοερά ότι το μπαλόνι είναι το σώμα και ο αέρας που μπαίνει μέσα είναι ο θυμός. Φουσκώστε τα μπαλόνια μέχρι να μη χωράει άλλο αέρ...
Την… παράσταση μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα έχουν καταφέρει να «κλέψουν» με τις εμφανίσεις τους πάλι δύο ομάδες. Η μία είναι ο Παναθηναϊκός και η άλλη ο Άρης.
Ποιος νοιάζεται για την υστεροφημία του; Τι σημασία έχει το μετά, αν δεν μπορείς να χαρείς το τώρα; Εμπρός λοιπόν, ελάτε μαζί μου και χαμογελώντας ζήστε το τώρα, χωρίς γρίνια!
Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και με τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα να επηρεάζουν και το χώρο της εκπαίδευσης, ας θυμηθούμε τι σημαίνει η παιδεία ως αξία…
Μου αρέσει το κύμα... Με κάνει να αισθάνομαι δυνατός, μου θυμίζει πράγματα στη ζωή που συνηθίζουμε να τα ξεχνάμε, πράγματα τα οποία μας φαίνονται βουνό...
Στην οθόνη, τα ζόμπι τραβούσαν τα άντερα μίας κατά τα άλλα περιποιημένης ξανθιάς, η οποία κατάφερνε να ουρλιάξει πολύ χαριτωμένα, δεδομένης της κατάστασής της...
Το θέμα είναι τι γίνεται σήμερα. Υπάρχει πραγματικά κάποιος που πιστεύει πως τα όσα ζει ο μέσος νέος μεταξύ δεκαπέντε και εικοσιπέντε δεν είναι αρκετά;
Η πραγματοποίηση των πνευματικών, ψυχικών και σωματικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, καθώς και η αίσθηση της πληρότητας-εσωτερική ισορροπία-που αυτή συνεπαγέται.
Πολιτικό μανιφέστο, πολιτική φιλοσοφία, φιλοσοφία της ιστορίας ή ουμανιστικό προσκλητήριο. Το έργο «Ηγεμόνας» κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία των ιδεών της δυτικής κουλτούρας.
Σε αυτή τη χώρα δεν έχουν απομείνει πια πολλά, οι πηγές λιγοστεύουν και ο κόσμος πληρώνει το υψηλότατο τίμημα της κακής διαχείρισης, των λαθών.Η πρώτη σκέψη είναι ότι είμαστε ολομόναχοι!
Την διατύπωση την γνωρίζεις πολύ καλά. Όπως είχε πει κάποια κάποτε: «Τα αρχίδια στους άντρες είναι ό,τι είναι οι τσάντες για τις γυναίκες». Προφανώς απαραίτητα.
Είναι ο Vladimir Franz ο πιο διαφορετικός υποψήφιος για Πρόεδρος της Τσεχίας; Όλα τα διεθνή ΜΜΕ απαντούν ναι, από την στιγμή που ο άνδρας με τα πολλά τατουάζ...
Είναι να αναρωτιέται κανείς αν η Ελλάδα στην Eυρωζώνη είναι ένα νέο whipping boy ή ένας φαρμακός που λειτουργεί ως γιατρικό για την κοινότητα αφού απομακρύνει το κακό ...
Η ανάληψη ευθυνών είναι αναγκαία, δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό, αλλά δεν θα πρέπει να γίνεται σε καμία περίπτωση με γνώμονα εκλογικά συμφέροντα και ψηφοθηρία. Γιατί τότε είναι απλά προκλητική ...
...
Ο μουσικός συντάκτης είναι ένας τσαμπατζής περιωπής, τον οποίο γλύφουν οι διοργανωτές συναυλιών και οι εταιρείες δίσκων, προκειμένου να γράψει καλά λόγια.
Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες από την δημόσια επιστολή του κου Κωστόπουλου, με την οποία ο άλλοτε αυτοκράτορας των περιοδικών, ομολογεί την αποτυχία του ...