Τρέξε Λόλα, τρέξε!
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Mindfield
- Δημοσιεύθηκε : Τρίτη, 12 Φεβρουαρίου 2013 05:26
Αν πρωταγωνιστούσαμε στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, θα έμοιαζε περισσότερο με Ορκ. Αν ήταν βαμπίρ σίγουρα θα ήταν ο Τζέιμς από το Twilight. Αν παίζαμε στον Batman σίγουρα θα ήταν ο Joker… Αλλά όπως τονίζουμε και αναφέρουμε συνεχώς «Πραγματικότητα», γιατί την αγαπάμε και την υποστηρίζουμε! Back to reality λοιπόν για να κάνουμε τον Γιάννη – Γιαννάκη!Ένας τύπος που του αρέσει να ανεβάζει σόου κάθε μέρα. Για την ακρίβεια η ίδια του η ζωή είναι μια συνεχόμενη παράσταση. Xωρίς διαλείμματα για τουαλέτα ή για ανατροφοδότηση ενέργειας με τσιπς και ποπ κορν, νερό η κόκα κόλα, αντίστοιχα. Ένα εμφανίσιμος νεαρός με το κατάλληλο ντύσιμο και στήσιμο σώματος. Την απαραίτητη λαγνεία στο μάτι και τα λόγια γεμάτα υποσχέσεις. Με καλούς τρόπους συμπεριφοράς και δείκτη νοημοσύνης υψηλό. Δεν ξεχνά ποτέ και πάντα έχει το τέλειο πρόγραμμα κανονισμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορέσεις να τον ξαναδείς ύστερα από μια καταπληκτική βόλτα μαζί του στο τσίρκο (δηλαδή στο κρεβάτι του και μάλιστα χωρίς να πληρώσεις εισιτήριο, όλα δωρεάν!).
Ring the bell…
Φυσικά θα έχεις το τηλέφωνο του, αλλά απλά δεν πρόκειται να στο σηκώσει ποτέ. Και όταν γίνει αυτό πάντα, η μητέρα του θα είναι στο νοσοκομείο, ένα meeting θα είναι πάντα πιο σημαντικό από εσένα ή απλά θα είναι πολύ κουρασμένος και με πάρα πολύ δουλειά για να μπορέσει έστω να πάτε ακόμα και για σπα χαλάρωσης! Ένα σωρό τέτοιοι τύποι εμφανίζονται όλο και πιο συχνά. Δεν είναι ότι άρχισε να βρέχει «γραψαρχιδήνη» προς το γυναικείο φύλο, απλά οι άντρες κρατούσαν ομπρέλες όταν έβρεχε μυαλά και όταν έριχνε χαλάζι με καλούς τρόπους συμπεριφοράς. Και επειδή για να καταλάβεις κάτι πρέπει όπως μας μάθαιναν από το δημοτικό να χρησιμοποιούμε παραδείγματα έτσι θα κάνω και εγώ. Διάβασε παρακάτω και μάθε! Όχι για εσένα αλλά για την φουκαριάρα την ψυχούλα σου το λέω!
Κρίμα τα νιάτα, την τσαχπινιά, κρίμα το μπόι του καλέ…
Ο ΟΤΕ να έχει βαρέσει κόκκινο, η Zewasoft να έχει κάνει χρυσές δουλειές, η μύτη της φίλης μου να είναι κατακόκκινη και το δικό μου αυτί και κεφάλι να έχουν πρηστεί από το συνεχόμενο «σνιφ- σνιφ» στο ακουστικό! «Χωρίσαμε! Τέρμα ήταν οριστικό. Μα ήταν τόσο καλός μαζί μου. Γιατί; Και εγώ του έκανα όλα τα χατίρια». Και η δική μου φωνή έξαλλη από μέσα να απαντάει, σε τόνο Λιάνας Κανέλλης όταν νευριάζει με τους πολιτικούς, ότι «Είναι ένας άχρηστος που δεν έχει μάθει να εκτιμά και να υπολογίζει στη ζωή του. Ντροπή στη μανούλα που τον γέννησε. Και ότι δίνεις παίρνεις σε αυτή τη ζωή. Άμα σε ξαναπλησιάσει να τον φτύσεις». (Αμ δε…) Και η ιστορία επαναλαμβάνεται! Διότι η Κατερίνα, κάθε φορά που την γύρευε πίσω ο Γιάννης και έκανε τον ψόφιο κοριό και έλεγε πως την αγαπούσε και έκανε λάθος που την άφησε να του φύγει μέσα από τα χέρια, γυρνούσε πίσω και έπεφτε στην αγκαλιά του σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Έτσι, τα δικά μου νεύρα γινόταν ακόμα πιο πολλά μέχρι που σταμάτησα να ασχολούμαι με το θέμα γιατί κάθε φορά που της έδινα συμβουλές και τις έλεγα να τον αφήσει και να μην γυρίσει ξανά πίσω σε αυτόν και επιτέλους να βρει ένα καλό παιδί (μεταξύ μας ο οποιοσδήποτε θα ήταν καλύτερος από τον Γιάννη), εκείνη απλά απαντούσε ότι είμαι μια υστερική που για να γράψω τα άρθρα που θέλω γίνομαι μια καταπιεστική σκύλα που θέλει να επιβάλλει την άποψη της πάνω στους άλλους και ότι από τη στιγμή που δεν έχω ζήσει την αληθινή αγάπη δεν θα καταλάβω ποτέ τη σχέση έχει αυτή με τον Γιάννη (Εύκολο να κρίνεις όταν δεν γνωρίζεις. Όταν όμως ο απέναντι σου έχει αγαπήσει άκουσε τον). Γι’ αυτό και εγώ πήρα την καλή μου θέληση για βοήθεια προς το άτομο της και κατευθύνθηκα σε αυτό που ήξερα να κάνω καλυτέρα. Να γράφω!
Γιάννη μου το μαντίλι σου (να μην σε βλέπω)!
Αν ο Γιάννης ήταν ένα είδος διασκέδασης μέσα σε ένα λούνα παρκ τότε σίγουρα ήταν το τρενάκι του τρόμου. Αφού κάθε φορά που θα πας στο λούνα παρκ θα θελήσεις να ανέβεις οπωσδήποτε. Σου εξάπτει την περιέργεια, αφού είναι κάτι διαφορετικό, σου ανεβάζει την αδρεναλίνη, αλλά τελικά καταλήγεις να σου έχει πάει το σκατό στην κάλτσα (τρελή έκφραση) κυριολεκτικά, από τα πολλά σκαμπανεβάσματα! Το πρόβλημα όμως της εμφάνισης και ξαφνικής εξαφάνισης δεν το έχει μόνο ο Γιάννης. Διότι άμα το είχε μόνο αυτός, τότε θα μιλούσαμε για ένα τέλειο κόσμο. Η ουσία είναι πως το έχουν περίπου το 60% των αντρών πάνω στον πλανήτη και πλέον το 20% των γυναικών.
Άσε μας κουκλίτσα μου…
Εκεί που όλα είναι μια χαρά και βαίνουν υπέροχα, με ηλιόλουστες μέρες, εσάς τους δυο να κάθεστε στο γρασίδι αγκαλιά, τα πουλάκια να τιτιβίζουν και να ανταλλάσετε όρκους παντοτινής αγάπης σαν να μην υπάρχει αύριο, τα σύννεφα σμίγουν και η καταιγίδα αρχίζει (Αν και μόλις αυτό που περιέγραψα είναι μια εικονική σχέση και όχι πραγματική). Ο κύριος που μέχρι πρότινος δεν μπορούσε να ζήσει μακριά σου, εξαφανίζεται και εσύ μένεις στον άσο (αν παίζαμε πόκερ μπορεί και να κέρδιζες). Μόλις κλάψεις, λιώσεις σχεδόν από την αφαγία και κάνεις μαύρους κύκλους και αποφασίσεις τελικά πως πρέπει να προχωρήσεις. Ο κύριος θα ξαναεμφανιστεί, διότι πολύ απλά προχωράς. Είναι κάτι σαν σύνδρομο, που αν εμφανιστεί μια φορά, συνήθως θα εμφανιστεί και δεύτερη. Μπορεί και τρίτη αλλά ίσως και τέταρτη. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι τύποι έχουν κάτι σαν συνεχόμενα ραντάρ καρφωμένα πάνω σου, που πολύ απλά μόλις εσύ προχωρήσεις και ουσιαστικά τους ξεπεράσεις, αυτοί γυρνάν πίσω για να σε κάνουν να τους ξανά ποθείς.Escape YOUR fate…
Ουσιαστικά, αυτό που πρέπει να καταλάβεις είναι ότι εσύ για κανέναν από αυτούς δεν λειτουργείς σαν κάτι συναισθηματικό, σαν κάτι υπέροχο! Αλλά είσαι η απόλυτη επιβεβαίωση . Είσαι δεδομένη. Το σιγουράκι. Όσο άσχημο όμως και αν ακούγεται αυτό και σε χτυπά σαν μαχαίρι πίσω στην πλάτη είναι η απόλυτη αλήθεια. Κανείς από αυτούς δεν αισθάνθηκε ποτέ τίποτα για κανέναν άνθρωπο που είχε δίπλα του (μόνο ίσως για την μανούλα του). Πολύ απλά όποιον και να είχε τον κρατούσε μόνο και μόνο για αν επιβεβαιώνει το σάπιο εγώ του. Όλα για έναν εγωισμό. Για έναν εγωισμό παραπανίσιο. Το πρόβλημα όμως δεν είναι ότι το έχουν μόνο αυτοί αλλά και όλοι εμείς που τους ακολουθούμε και κάνουμε τα χατίρια τους.
My precious Ego…
Γι’ αυτό, το μόνο που μπορεί να κάνεις για να γλιτώσεις και να ξεφύγεις από μια τέτοια κατάσταση είναι να τον ξεγράψεις τελείως. Αλλά, οπλίσου με υπομονή και αντοχή συναισθηματική πάνω από όλα, διότι θα γυρίσει και θα σου ζητήσει αυτά που έχασε. Εσύ το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να φροντίσει να βρει έναν αρτιμελή βράχο μπροστά του. Που όσο και να κλωτσήσει, όσο και να σπρώχνει, αυτός δεν θα πέσει με τίποτα. Και όταν βαρεθεί (σύντομα) θα σταματήσει και θα υποχωρήσει. Δεν τον ένοιαζε, ώστε να νοιάζεται τώρα για σένα και ούτε πρόκειται να νοιαστεί. Όπως σε άφησε, έτσι θα σε αφήσει και αυτή την φορά. Θα προχωρήσει παρακάτω για το επόμενο θύμα του. Που πολύ απλά το είχε ήδη βρει, ενώ εσύ έτρωγες σοκολάτες και σκούπιζες τα δάκρυα σου για να τον ξεπεράσεις.This is the end! You know…
Και όσο ωραία και αν είναι αυτή η βόλτα που μπορεί να μου προσφέρει ένας τέτοιος τύπος δωρεάν με το τρενάκι του, απλά θα προσπεράσω. Προτιμώ να πληρώσω ακριβά και να μπω στην καλύτερη παράσταση στο Broadway, παρά σε ένα δωρεάν τρενάκι. Γιατί, ότι δίνεις, παίρνεις, λένε σε αυτή τη ζωή. Και εγώ προτιμώ να ξοδέψω πολλά και να πάρω το καλύτερο παρά να δώσω λίγα και πάρω ότι πιο χειρότεροo. Το παν είναι να μην είσαι τσιγκούνης στα συναισθήματα σου. Aλλωστε ποιος δεν προτιμάει ένα ρετιρέ από μια παράγκα;
Α, και όσον αφορά την Κατερίνα, γύρισε πίσω μετά από δύο μήνες και ζήτησε συγγνώμη για ότι είχε πει. Μου εξομολογήθηκε, ότι, της άρεσε η θέα από το ρετιρέ που της προσέφερα και μόλις βλέπει ανοιχτό υπόνομο έχει μάθει πλέον απλά να προσπερνά!
Αλίκη Κρυωνά
