Ζουν Ανάμεσα Μας
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Mindfield
- Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 13 Ιουνίου 2012 01:45
Αγαπημένοι μου γονείς, στις εκλογές που έρχονται μην ψηφίσετε σας παρακαλώ τα κόμματα που μας έφτασαν σε αυτή την κατάσταση και υπονόμευσαν το μέλλον μου.
Έχεις δίκιο κοριτσάκι μου, αλλά θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι θα πάρουμε τις συντάξεις μας, και μην ανησυχείς. Θα σε βοηθήσουμε και εμείς και έχει ο Θεός.
Τον παραπάνω διάλογο, που δεν έγινε ακριβώς με αυτά τα λόγια αλλά αυτό ήταν το γενικό πνεύμα του, μου τον μετέφερε μία φίλη μου, η οποία πληρώνεται όταν και όποτε έχει λεφτά ο εργοδότης της. Ανήκει δηλαδή στην πλειοψηφία των σημερινών… τυχερών που έχουν ακόμα δουλειά και όχι στους λίγους… προνομιούχους που και δουλειά έχουν και πληρώνονται στην ώρα τους. Η προσέγγιση αυτή, που δεν αποτελεί την εξαίρεση αλλά μάλλον τον κανόνα, είναι ενδεικτική της νοοτροπίας της νεοελληνικής κοινωνίας. Μόνο που στη συγκεκριμένη συγκυρία, μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί.Επιστροφή στις… ρίζες
Ας ξεκινήσουμε με κάποιες κοινωνικές διαπιστώσεις, μακριά από κομματικές αγκυλώσεις και προσεγγίσεις που ποτέ δεν θα ακουστούν από αυτό το site:- Η ελληνική οικογένεια είναι σε μεγάλο βαθμό ο βασικότερος πυλώνας στήριξης των νεότερων ηλικιακά ατόμων.
-Οι περιπτώσεις ανθρώπων που χάνουν τη δουλειά τους και επιστρέφουν στην οικογενειακή εστία (όσοι από αυτούς τουλάχιστον μπορούν) αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο.
- Η όποια στήριξη προσφέρεται έχει ημερομηνία λήξης. Κανείς, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είναι αθάνατος.
- Η Ελλάδα είναι χώρα στην οποία η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι μεγάλης ηλικίας.
Δύο κόσμοι
Ας δούμε τώρα και πώς ψήφισαν οι Έλληνες, στις πρόσφατες εκλογές, ανά ηλικιακή κατηγορία.Οι ψηφοφόροι έως 50 ετών ψήφισαν: Ν.Δ. 11,7%, ΣΥΡΙΖΑ 19,7%, ΠΑΣΟΚ 8,2%, Ανεξάρτητοι Έλληνες 12,3%, ΚΚΕ 8,4%, Χρυσή Αυγή 9,5%, ΔΗΜ.ΑΡ. 5,8%.
Οι ψηφοφόροι άνω των 50 ετών ψήφισαν: Ν.Δ. 23,9%, ΣΥΡΙΖΑ 15,2%, ΠΑΣΟΚ 19,4%, Ανεξάρτητοι Έλληνες 7,6%, ΚΚΕ 9,5%, Χρυσή Αυγή 4,2%, ΔΗΜ.ΑΡ. 5,6%.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη της εσωτερικής διάσπασης που υπάρχει στην ταλαίπωρη χώρα μας από τα παραπάνω νούμερα. Μιλάμε ουσιαστικά για δύο Ελλάδες, για δύο κατηγορίες ανθρώπων που συμβιώνουν έχοντας εντελώς διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων.
Αν στα παραπάνω συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι, κατά κανόνα, οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, είναι πιο τακτικοί ψηφοφόροι από τους νεαρότερους, στοιχείο που αποδεικνύεται από την εκλογική συμπεριφορά των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων, καταλαβαίνουμε ότι οι ερχόμενες εκλογές, που θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία που θα ακολουθήσει η χώρα, θα καθοριστούν σε μεγάλο βαθμό από αυτούς που έχουν το μικρότερο, χρονικά, μέλλον και οι οποίοι θα ψηφίσουν πιο μαζικά από τους νέους!
Χάσμα γενεών
Υπό αυτό το πρίσμα, νομίζω ότι το χάσμα των γενεών, αυτή η διαχρονική και αιώνια πραγματικότητα, μπορεί να μετατραπεί σε πόλεμο, έστω και ψυχρό. Αντιθέτως, η αλληλεγγύη των γενεών μοιάζει με μια έννοια που έχει χάσει τελείως το νόημα της, καθώς είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που η νέα γενιά ζει με χειρότερους όρους από την προηγούμενη και το ίδιο θα συμβεί από εδώ και πέρα και με τις επόμενες. Δεν υποστηρίζω ότι οι προθέσεις είναι κακές. Κανείς γονιός δεν θέλει να βλέπει το παιδί του να υποφέρει. Είναι όμως εκ των πραγμάτων δύσκολο για τους μεγαλύτερους να ξεφύγουν από τον συντηρητισμό που συνάδει με την ηλικία. Όταν αυτό συνδυάζεται και με τον καλλιεργούμενο φόβο, που προωθείται ως ασπίδα σωτηρίας ενός χρεωκοπημένου συστήματος, το κοκτέιλ γίνεται από επικίνδυνο έως σχιζοφρενικό.
Δεν υπάρχουν άγγελοι, σου λέω
Ούτε υποστηρίζω ότι μπορούμε να βασιστούμε σε έναν σωτήρα-βοσκό τον οποίο και θα ακολουθήσουμε ως άβουλα πρόβατα. Είναι όμως ηλίου φαεινότερο, ότι αν δεν υπάρξει δραστική αλλαγή στην πολιτική γεωγραφία και, κυρίως, στον τρόπο σκέψης μας, θα μοιάζουμε με κουνελάκια που θα προσπαθούν να αποφύγουν τα σκάγια περικυκλωμένοι από αιμοδιψείς κυνηγούς. Η απολιτική στάση που προωθήθηκε μετά βδελυγμίας τα προηγούμενα χρόνια από δήθεν ψαγμένα «άτομα» και μέσα εν(ξ)ημέρωσης δεν είναι πλέον καθόλου «cool». Τι το αντιδραστικό ή πρωτοποριακό υπάρχει στο να σου επιβάλλουν μία ζωή που δεν έχει καμία σχέση με τα όνειρά σου και εσύ να μην προσπαθείς καν να εκφραστείς ή να συμμετέχεις ώστε να μην συμβούν αυτά που ετοιμάζουν για εσένα χωρίς εσένα; Πως είναι δυνατόν να μας έχουν φλομώσει στα ψέματα, να έχουν υπονομεύσει το μέλλον μας και να υπάρχει κόσμος που είτε υιοθετεί μία μπανάλ, δήθεν αντικομφορμιστική στάση, επιλέγοντας να μην ψηφίσει ή χειροκροτεί ξανά τα ίδια τελειωμένα πρόσωπα;
Ούτε υποστηρίζω ότι μπορούμε να βασιστούμε σε έναν σωτήρα-βοσκό τον οποίο και θα ακολουθήσουμε ως άβουλα πρόβατα. Είναι όμως ηλίου φαεινότερο, ότι αν δεν υπάρξει δραστική αλλαγή στην πολιτική γεωγραφία και, κυρίως, στον τρόπο σκέψης μας, θα μοιάζουμε με κουνελάκια που θα προσπαθούν να αποφύγουν τα σκάγια περικυκλωμένοι από αιμοδιψείς κυνηγούς. Η απολιτική στάση που προωθήθηκε μετά βδελυγμίας τα προηγούμενα χρόνια από δήθεν ψαγμένα «άτομα» και μέσα εν(ξ)ημέρωσης δεν είναι πλέον καθόλου «cool». Τι το αντιδραστικό ή πρωτοποριακό υπάρχει στο να σου επιβάλλουν μία ζωή που δεν έχει καμία σχέση με τα όνειρά σου και εσύ να μην προσπαθείς καν να εκφραστείς ή να συμμετέχεις ώστε να μην συμβούν αυτά που ετοιμάζουν για εσένα χωρίς εσένα; Πως είναι δυνατόν να μας έχουν φλομώσει στα ψέματα, να έχουν υπονομεύσει το μέλλον μας και να υπάρχει κόσμος που είτε υιοθετεί μία μπανάλ, δήθεν αντικομφορμιστική στάση, επιλέγοντας να μην ψηφίσει ή χειροκροτεί ξανά τα ίδια τελειωμένα πρόσωπα; Οι απορίες και τα ερωτηματικά θα μπορούσαν να γεμίσουν σελίδες ολόκληρες. Ενδεχομένως και οι αντιρρήσεις σχετικά με τις δυνατότητες δραστικής αλλαγής που υπάρχουν στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Σε κάθε περίπτωση, από κάπου πρέπει να αρχίσει η αλλαγή. Και από τη στιγμή που δεν είμαστε έτοιμοι να πιάσουμε τα όπλα και να βγούμε στους δρόμους, όπως ακούω από διάφορους που έχουν εύκολα τα μεγάλα λόγια, η καλύτερη ευκαιρία για να γίνει το πρώτο βήμα είναι οι ερχόμενες εκλογές.
Κοντός ψαλμός αλληλούια.
Νίκος Κασκαράς
