Να γράψω ένα άρθρο; Να γράψω ένα άρθρο!
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: InspirArt
- Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 19 Φεβρουαρίου 2014 23:49
Να γράψω ένα άρθρο, αν θέλω και αν μπορώ, για όλα αυτά που με θυμώνουν, που με γεμίζουν σκέψεις και συναισθήματα...
Και από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις… Δεν ξέρω... σκέψεις, λέξεις, όλα μπερδεμένα… Να φταίει η μπύρα; Είχα να πιω και καιρό…
Να φταίει ό,τι με θυμώνει και ό,τι με απογοητεύει;
Ας πάμε από την αρχή! Δεν αντέχω να ακούω ανθρώπους να έχουν άποψη για άλλους που δεν γνωρίζουν, απλά από τον τρόπο που ντύνονται ή που απλά κρατάνε το ποτό τους. Δεν μπορώ να κλαίμε όλοι όσοι δεν φταίμε, μα τη σκέψη μας και την ψυχή μας να την κρατάμε για τους εκλεκτούς… Ποιούς εκλεκτούς; Αυτούς που επιλέγουμε να είναι μέσα στον μικρόκοσμό μας...
Και αν η αλήθεια είναι μπροστά μας κι αν εμείς είμαστε η νέα γενιά, τι δίνουμε στους επόμενους; Ορίστε! Αυτό δεν με θυμώνει, με προβληματίζει…
Κατά περιόδους με πληγώνει… Τόσοι υπέροχοι άνθρωποι κοντά μου και ποιος τους γνωρίζει;
Ποιος τους ακούει; Και το χειρότερο… Τελικά θέλουν να ακουστούν;
Είναι της μόδας… Όσο περνάει ο καιρός και όσο όλοι μας βρίσκουμε κάποιον άνθρωπο που αγαπάμε να χάνεται μέσα στην κρίση, να επιλέγουμε την ανθρωπιστική πλευρά των γεγονότων. Να θέλουμε να αγαπηθούμε, να προσπαθούμε απεγνωσμένα να αγαπήσουμε...
Στροφή στο παρελθόν. Μουσικά, θεατρικά και ό,τι άλλη τέχνη χωράει το ανθρώπινο μυαλό και η ιστορία.Ρετρό το ονομάσαμε ή ίσως vintage αλλά γιατί; Στο παρόν ζούμε! Στο τώρα αναπνέουμε, το αύριο αντιμετωπίζουμε όλοι γυμνοί! Επειδή… αν δεν θυμηθείς δεν θα καταλάβεις τα λάθη… Επειδή αν δεν αναγνωρίσεις την αρχή του λάθους δεν θα βρεις τον τρόπο να το αντιμετωπίσεις…
Έπαρση! Θα υπάρχουμε για πάντα! Θα βγάλουμε όλοι λεφτά! Όλοι θα γίνουμε ισχυροί!
So you cover your bleeding wounds,
So the dogs won't smell you coming.
There may be time... and...
Everything will work out fine!
So the dogs won't smell you coming.
There may be time... and...
Everything will work out fine!
Πού ξεκινάς και πού καταλήγεις; Και τελικά ποιος θέλεις να είσαι; Δεν απογοητεύομαι από τους ανθρώπους, λέω, οι άνθρωποι είναι για να μας εκπλήσσουν. Εκεί που όλα φτάνουν στο τέλμα, ζεις ξαφνικά μια αναγέννηση… Μετά πάλι τέλμα. Και προβληματίζομαι… Απληστία! Αυτή μας δημιουργεί κύκλους. Και εμείς, ενώ τη γνωρίζουμε, τη διαβάζουμε στην ιστορία που μας έχουν διδάξει, τη βλέπουμε στα πρόσωπα που έχουμε επιλέξει για να κρίνουν το μέλλον μας, στο τέλος θα γυρίσουμε πάλι σε αυτήν. Γιατί θα γυρίσουμε... όταν αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο της κρίσης καταλαγιάσει χρόοοονια μετά, θα έρθει η ύφεση, η ανάπτυξη και μετά η επόμενη κρίση… Κάποιες γενιές θα χαθούν, κάποιες θα μεσουρανήσουν.
Η συνειδητοποίηση σε ποια γενιά ανήκεις είναι ίσως η πιο πικρή μου σκέψη και η πιο σκληρή αλήθεια… Και όμως, ακόμα και τώρα που ακούω, διαβάζω και θλίβομαι, δεν μπορώ να μην ελπίζω ότι ίσως να είμαστε η γενιά που θα πολεμήσει, θα διεκδικήσει και θα κάνει την διαφορά… Θα μου πεις, με ποιους; Με τι δυναμικό; Θα σου απαντήσω… Με ό,τι έχει… Με ό,τι έχει μείνει… Γιατί αν δεν έχεις ένα λόγο και ένα σκοπό δεν έχει μείνει τίποτα να σε κάνει να συνεχίσεις...Αν δεν μάθουμε να δεχόμαστε την ήττα μας, το λάθος δρόμο μας, πώς, αλήθεια, θα βρούμε το σωστό μονοπάτι;
Χάρις Μολυβιάτη
