WOMEX 2012 (Ανταπόκριση 2ης Ημέρας)
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Εκθέσεις & Εκδηλώσεις
- Δημοσιεύθηκε : Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2012 12:20
Άλλη μια ενδιαφέρουσα βραδιά πέρασε εχθές στην WOMEX 2012. Το ενδιαφέρον γίνεται κάθε μέρα και μεγαλύτερο μιας και εμφανίζονται βαθμιαία τα πιο «δυνατά» σχήματα. Η προσέλευση του κόσμου είναι οπωσδήποτε μεγαλύτερη «ανάβοντας» ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα.Την βραδιά άνοιξαν οι Eva Ayllón από το Περού, μια μικρόσχημη ορχήστρα με έμφαση στα φωνητικά από την ομώνυμη τραγουδίστρια σε λατινικούς Περουβιανούς ρυθμούς. Σε παράλληλη σκηνή, στο περίπτερο 12 έπαιζαν οι Red Baraat, ένα αμερικανικό συγκρότημα από την Νέα Υόρκη, που παίζει αφρικάνικη ρυθμική μουσική σε αλέγκρο ρυθμούς ανάβοντας τα χορευτικά ένστικτα.
Η σκηνή Globalkan άνοιξε με τον Μπαμπή Παπαδόπουλο. Εξαιρετικός μουσικός, που εκτός από δικά του κομμάτια κάνει φανταστικές οργανικές διασκευές και το μουσικό του σχήμα παίζει κομμάτια χωρίς φωνητικά. Συνέχεια στην ίδια σκηνή δώθηκε με το φανταστικό τούρκικο συγκρότημα Café Aman Istanbul, το οποίο παίζει κυρίως ελληνικά τραγούδια, καθώς και τραγούδια στις δυο γλώσσες. Το συγκρότημα έχει μουσικούς και ερμηνευτές, και από τις δυο χώρες. Την σκηνή Globalkan έκλεισαν οι γνωστοί Locomondo σκορπίζοντας κέφι και ξεσηκώνοντας σε χορό όλο το πλήθος με τους ξέφρενους λατινικούς ρυθμούς τους.Σε παρόμοιο κλίμα ήταν και οι Canalon de Timbiqui από την Κολομβία στο περίπτερο 12, αλλά και οι Ricardo Herz Trio από την Βραζιλία στο Βελλίδειο, ειδικευμένοι στα οργανικά κομμάτια. Η μικρή αίθουσα στο Βελλίδειο ήταν αφιερωμένη στην ιταλική παραδοσιακή μουσική, όπου έπαιξαν ο Antonio Castrignano, οι Mama Marjas και οι Mascarimiri. Οι ρυθμοί ήταν ξέφρενοι και η αδρεναλίνη στο φουλ. Εντυπωσίασαν επίσης οι Ιρανοί Mohsen Sharifian-The Lian Band με παραδοσιακή ιρανική μουσική και όργανα που για πρώτη φορά άκουσα και είδα.
Έτσι λοιπόν κύλισε και η δεύτερη βραδιά πλουτίζοντας τις μουσικές μας γνώσεις και προσφέροντας ακούσματα που ποιος ξέρει αν θα ακούγαμε ποτέ. Συνιστώ ανεπιφύλακτα την επίσκεψη στην WOMEX 2012, αφού είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία.
Σπύρος Γκάλτσας
