Το ταξίδι της ζωής μας
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Βιβλία
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 31 Ιανουαρίου 2021 14:46
Νικολέττα Λέκκα
Το ταξίδι της ζωής μας
Εικονογράφηση: Ευτυχία και Γαρυφαλλιά Βλάχου
Εκδόσεις Γελλάς
Το ταξίδι της ζωής μας
Εικονογράφηση: Ευτυχία και Γαρυφαλλιά Βλάχου
Εκδόσεις Γελλάς
«Στόχος στ’ αλήθεια, αγάπη μου δεν υπάρχει. Μόνο σκοπός»
Ο Ήλιος αγάπησε τη θάλασσα. Και κείνη, με τη σειρά της, αγάπησε τον Ήλιο. Το χρυσαφί και το γαλάζιο έμπλεξαν και έφτιαξαν μιαν αγάπη όμορφη, με δίχως ασκημάδι, που θα ‘λεγε και ο ποιητής. Προϊόν αυτής της αγάπης μια βαρκούλα. Ένα χαριτωμένο πλεούμενο που απολάμβανε την αγκαλιά της μαμάς της και τη ζεστασιά του μπαμπά της. Το μόνο της πρόβλημα… ο μπαμπάς δεν ήταν πάντα εκεί. Μια η νύχτα, μια τα σύννεφα και οι βροχές… Της τον έκρυβαν για ώρες, της τον έκρυβαν για μέρες ολόκληρες…
Η Νικολέττα Λέκκα γράφει ένα παιδικό βιβλίο για τις καρδιές μας, για τα πλασματάκια μας, για τις αγάπες των ψυχών μας. Ένα βιβλίο παιδικό, με μια θαυμάσια ιστορία και μαζί αλληγορία, με ένα κείμενο που είναι παραμύθι, αλήθεια και όλα τα ενδιάμεσα. Η βαρκούλα ταξιδεύει και μαθαίνει. Ρωτά και ξαναρωτά, συγκινείται και μένει ατάραχη, δείχνει τις ευαισθησίες της και συναντά και εκείνη την αγάπη. Και ετοιμάζεται να κάνει το μεγάλο βήμα και να διαβεί σε αχαρτογράφητες γαίες, παρέα με το ταίρι της. Και μπορεί πλέον να έχει μεγαλώσει, να έχει αποκτήσει γερά πανιά και θεόρατα κατάρτια, στα μάτια των γονιών της όμως θα είναι πάντα εκείνη η βαρκούλα, λόγο μεγαλύτερη ίσως από εκείνες που φτιάχνουμε από χαρτί.
Είναι λυρικό το παραμύθι αυτό. Είναι μια ψυχούλα πάνω σε ένα χαρτί, πασπαλισμένη με ζωγραφιές που δημιούργησαν οι βαρκούλες της ίδιας της συγγραφέως. Οι κόρες της. Τα χρώματα και οι πινελιές, το παιδικό μυαλό και η ζωή μέσα από τα μάτια και τις ευαισθησίες δύο μίσχων, που λειτούργησαν σαν να παίζουν, που κοίταξαν κατάματα τον Ήλιο και όχι μόνο δεν παραπονέθηκαν για το φως, το έκαναν κτήμα τους κιόλας. Το διάβασα μέσα σε μερικά λεπτά και μου ήλθε τρανή επιθυμία να το αφηγηθώ στη βαφτιστήρα μου και να δω πως η συγκεκριμένη βαρκούλα θα αντιδράσει. Είναι ένας ύμνος στην αγάπη και την ανιδιοτέλεια ανάμεσα στον γονιό και το παιδί του.
Κάπου διαβάζω «Δεν είσαι ίδιος με όποιον αγαπάς». Πόσο όμορφο σαν σκέψη και φράση, πόσο όμορφη και γλυκιά διατύπωση ενός ολόκληρου κόσμου, ενός συγκινησιακού καταρράχτη. Δεν είσαι ίδιος με όποιον αγαπάς. Και κάπως έτσι τα ετερώνυμα έλκονται. Και σαν γνήσιος γονιός, βλέπεις το παιδί σου να ανθίζει, βλέπεις τη βαρκούλα σου να ανοίγει πανιά… Και ας έχουν άλλο χρώμα από το δικό σου. Η κυρία Λέκκα γράφει ένα παραμύθι για τον άνθρωπο και τους δεσμούς του με το μέλλον. Γράφει μία ιστορία χρυσογάλαζη, για αχτίδες και κύματα, για αγάπη και την ανάγκη για αγάπη.
Να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο της Νικολέττας! Να είναι καλοτάξιδες οι ζωγραφιές των υπέροχων μουσουδένιων της! Ο Ήλιος είναι τεράστιος, η θάλασσα είναι απέραντη, η αγάπη πάλι είναι λίγο πιο μεγάλη κι από τους δυο τους. Το προτείνω ανεπιφύλακτα για τα παιδιά σας, για εσάς, για όλους όσους αγαπάτε. Διαβάστε το σε αυτούς που έχετε στην καρδιά σας. Είναι ευκαιρία να ακούσετε και εσείς οι ίδιοι την ιστορία και μαζέψετε εκείνο το δάκρυ. Δεν γράφω περισσότερα, θα τα ανακαλύψετε μόνοι σας…
Κώστας Κούλης
Η Νικολέττα Λέκκα, γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα, είναι μακροοικονομολόγος, συγγραφέας και δημιουργός του Να Μου Γελλάς.
Έχει διδακτορικό στα διεθνή οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Εργάστηκε 15 χρόνια σε επενδυτικούς οργανισμούς στο Λονδίνο και στην Αθήνα και 6 χρόνια ως συντάκτης του περιοδικού ΜΕΤΡΟ. Έχει προλογίσει το βιβλίο του Χάρη Χατζιδάκη “The Cat That Lost Her Mouse” από τις αγγλικές εκδόσεις Minerva Press.
Το 2018 ίδρυσε τις εκδόσεις ΓΕΛΛΑΣ και δημιούργησε το Να Μου Γελλάς (www.namougellas.com), μια πρωτότυπη ιδέα μέσω της οποίας ο αναγνώστης αποκτά πρόσβαση σε λογοτεχνικές ιστορίες που θα αγαπήσει και έχει την ευκαιρία να ζήσει ξεχωριστές συναντήσεις με ανθρώπους που θαυμάζει.
Aπό τις εκδόσεις ΓΕΛΛΑΣ κυκλοφορούν επίσης τα παραμύθια «Ι-δανικά όνειρα», «Το κλειδί της Ευτυχίας» και οι ιστορίες για μεγάλους «Ιερές Αριθμήσεις», «Ουράνια τόξα, τότε και τώρα».
