Το δικό της δωμάτιο
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Βιβλία
- Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 27 Ιανουαρίου 2021 09:45
Γιάννης Λασπιάς
Το δικό της δωμάτιο
Κάπα Εκδοτική
Κάπα Εκδοτική
«Το δικό της δωμάτιο» ήταν η τελευταία παράσταση που είδα πριν μας κλείσουν για δεύτερη φορά, στο Θέατρο 104. Χάρηκα πολύ όταν έμαθα ότι το θεατρικό αυτό έργο κυκλοφόρησε μέσα από την Κάπα Εκδοτική. Κάθισα και διάβασα το βιβλίο που είναι βασισμένο πάνω στο δοκίμιο της Βιρτζίνια Γούλφ “A Room of One’s Own”. Ο Γιάννης Λασπιάς μας είχε δώσει τότε, τόσο με το κείμενο όσο και με τη σκηνοθεσία του, μια συγκλονιστική παράσταση.
Κάθε γυναίκα πρέπει να έχει Το δικό της δωμάτιο. Είναι ο χώρος όπου εκείνη αισθάνεται ασφαλής, ο χώρος που τη βοηθά να δημιουργεί και να σκέφτεται. Είναι ο χώρος που μπορεί να βρει τη δική της ταυτότητα, να ξεφύγει από τα κοινωνικά πρέπει της όποιας εποχής, γιατί κατάλοιπα ακόμα υπάρχουν, να εμπνευστεί, να επαναπροσδιορίσει αλλά και να θέσει τους στόχους της. Η γυναίκα έχει κερδίσει με το σπαθί της την ισάξια θέση της μέσα στη κοινωνία, στην εργασία, στη μόρφωση, στην πολιτική αλλά και την οικογένεια. Δεν είναι πια έρμαιο μιας πατριαρχικής κοινωνίας, ούτε δευτέρας κατηγορίας. Η γυναίκα έχει πια τη δυνατότητα να βάλει στόχους και να τους κατακτήσει.
Στη δεύτερη σκηνή η Βιρτζίνια Γούλφ ή ας φανταστούμε ότι είναι η Βιρτζίνια, προετοιμάζει την ομιλία της για της φοιτήτριες του Φέρναμ, του κολλεγίου που βρίσκεται μέσα στο ανδροκρατούμενο Όξμπριτζ. Βρίσκεται στον εξωτερικό χώρο του κολλεγίου και κάποια στιγμή ξεκινά για να πάει ξανά πίσω. Τη σταματά ένας άνδρας για να την επιπλήξει. Ο χώρος αυτός, το ειδυλλιακό τοπίο που εκείνη θαύμαζε, ανήκε σε καθηγητές και φοιτητές, άνδρες. «Η δική σας θέση είναι στο μονοπάτι με τα χαλίκια»… Ρωτά να μάθει αν μπορεί να δει τις περίφημες βιβλιοθήκες, αλλά και εκεί η απάντηση είναι αρνητική. Μόνο συνοδευόμενη από κάποιον άνδρα μπορεί να μπει. Το 1928 λοιπόν για να μπορέσει να περπατήσει μια γυναίκα στους κήπους του Όξμπριτζ, θα έπρεπε να ήταν άνδρας ή να συνοδευόταν από κάποιον. Τα χρόνια πέρασαν, η γυναίκα παρόλους τους αγώνες της παρέμενε κοινωνικά ένα αντικείμενο, αφού από την κατοχή του πατέρα περνούσε σε εκείνη του συζύγου. Φυσικά οι αγώνες δεν σταμάτησαν και δεν θα σταματήσουν μέχρι να εδραιωθεί πλήρως η θέση της στην κοινωνία αλλά και στο μυαλό όλων.
Το θεατρικό αυτό βιβλίο είναι μια ακόμα αφορμή να κοιτάξουμε μέσα μας, να επαναπροσδιοριστούμε ως όντα αυτής της γης, όχι μόνο για τον ρόλο της γυναίκας αλλά για τον ρόλο όλων μας σε αυτό τον καταπονημένο από τα λάθη μας πλανήτη. Εύχομαι με την επάνοδο στην κανονικότητα να το συναντήσω ξανά μέσα στα θεατρικά μου μονοπάτια και να απολαύσω για άλλη μια φορά μια δυνατή παράσταση.
Κάθε γυναίκα πρέπει να έχει Το δικό της δωμάτιο. Είναι ο χώρος όπου εκείνη αισθάνεται ασφαλής, ο χώρος που τη βοηθά να δημιουργεί και να σκέφτεται. Είναι ο χώρος που μπορεί να βρει τη δική της ταυτότητα, να ξεφύγει από τα κοινωνικά πρέπει της όποιας εποχής, γιατί κατάλοιπα ακόμα υπάρχουν, να εμπνευστεί, να επαναπροσδιορίσει αλλά και να θέσει τους στόχους της. Η γυναίκα έχει κερδίσει με το σπαθί της την ισάξια θέση της μέσα στη κοινωνία, στην εργασία, στη μόρφωση, στην πολιτική αλλά και την οικογένεια. Δεν είναι πια έρμαιο μιας πατριαρχικής κοινωνίας, ούτε δευτέρας κατηγορίας. Η γυναίκα έχει πια τη δυνατότητα να βάλει στόχους και να τους κατακτήσει.
Στη δεύτερη σκηνή η Βιρτζίνια Γούλφ ή ας φανταστούμε ότι είναι η Βιρτζίνια, προετοιμάζει την ομιλία της για της φοιτήτριες του Φέρναμ, του κολλεγίου που βρίσκεται μέσα στο ανδροκρατούμενο Όξμπριτζ. Βρίσκεται στον εξωτερικό χώρο του κολλεγίου και κάποια στιγμή ξεκινά για να πάει ξανά πίσω. Τη σταματά ένας άνδρας για να την επιπλήξει. Ο χώρος αυτός, το ειδυλλιακό τοπίο που εκείνη θαύμαζε, ανήκε σε καθηγητές και φοιτητές, άνδρες. «Η δική σας θέση είναι στο μονοπάτι με τα χαλίκια»… Ρωτά να μάθει αν μπορεί να δει τις περίφημες βιβλιοθήκες, αλλά και εκεί η απάντηση είναι αρνητική. Μόνο συνοδευόμενη από κάποιον άνδρα μπορεί να μπει. Το 1928 λοιπόν για να μπορέσει να περπατήσει μια γυναίκα στους κήπους του Όξμπριτζ, θα έπρεπε να ήταν άνδρας ή να συνοδευόταν από κάποιον. Τα χρόνια πέρασαν, η γυναίκα παρόλους τους αγώνες της παρέμενε κοινωνικά ένα αντικείμενο, αφού από την κατοχή του πατέρα περνούσε σε εκείνη του συζύγου. Φυσικά οι αγώνες δεν σταμάτησαν και δεν θα σταματήσουν μέχρι να εδραιωθεί πλήρως η θέση της στην κοινωνία αλλά και στο μυαλό όλων.
Το θεατρικό αυτό βιβλίο είναι μια ακόμα αφορμή να κοιτάξουμε μέσα μας, να επαναπροσδιοριστούμε ως όντα αυτής της γης, όχι μόνο για τον ρόλο της γυναίκας αλλά για τον ρόλο όλων μας σε αυτό τον καταπονημένο από τα λάθη μας πλανήτη. Εύχομαι με την επάνοδο στην κανονικότητα να το συναντήσω ξανά μέσα στα θεατρικά μου μονοπάτια και να απολαύσω για άλλη μια φορά μια δυνατή παράσταση.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Φωτιάδη με εξετάσεις από το υπουργείο πολιτισμού. Αποφοίτησε επίσης από το τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και από το τμήμα Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας.
Έχει πρωταγωνιστήσει σε θεατρικές παραστάσεις, με πιο πρόσφατες τις ακόλουθες : “Βερολίνο 1989″ (σε σκηνοθεσία Άρη Τρουπάκη, Απλό θέατρο), “1984″ του Τζορτζ Όργουελ (σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Βούλγαρη, Bios), “LUV” του Τόμας Σαίνσμπουρυ (σε σκηνοθεσία Αντώνη Σπινουλα, Nixon – Αίθουσα Σινεμά) , “Ο θεός της σφαγής” της Γιασμίν Ρεζά (σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γιαμλόγλου , Θέατρο 104 – Κεντρική σκηνή), “FIT TO KILL” του Victor Cahn (Ελληνικός Τίτλος: Άσκηση για φόνο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γιαμλόγλου, Θεάτρο Αγγέλων Βήμα – Κεντρική Σκηνή), “CLOSER” του Patrick Marber (σε σκηνοθεσία Στέλιου Μάινα, Κεντρική Σκηνή του θεάτρου 104 ), “Η Πτωτική Άνοδος του Αρτούρο Ούι” του Μ. Μπρεχτ (σε σκηνοθεσία Αγγελικής Καρυστινού στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη), «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Λ. Πιραντέλλο ( σε σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή στο θέατρο Τόπος Αλλού)
Έχει πρωταγωνιστήσει σε κινηματογραφικές παραγωγές, με πιο πρόσφατες τις ακόλουθες μεγάλου μήκους: “Δέκα μερες, δέκα χρόνια” σε σκηνοθεσία-σενάριο Αργύρη Θανάσουλα, “Χιγκίτα η Κλωτσιά του Σκορπιού” σε σκηνοθεσία – σενάριο Αλέξανδρου Βούλγαρη.
Το 2013 συνέγραψε το θεατρικό κείμενο “Camille Claudel : Mudness” το οποίο και σκηνοθέτησε στο θέατρο Αγγέλων Βήμα (Χειμώνας 2013 -14).
Το 2015 σκηνοθέτησε την παράσταση “Έγκλημα και Τιμωρία: Οι μεγάλοι Ρώσοι Συγγραφείς”, σε κείμενο του ιδίου στο Αγγέλων Βήμα (με θέμα τη ζωή και το έργο των Μεγάλων Ρώσων Συγγραφέων Φ. Ντοστογιέφσκι, Β. Μαγιακόφσκι, Μ. Μπουλγκάκοφ και Α. Τσέχωφ)
Το 2016/17 το έργο του “Camille Claudel Mudness”, παρουσιάστηκε στο VAULT THEATRE PLUS σε σκηνοθεσία του ιδίου και κυκλοφόρησε από την ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ. Επίσης σκηνοθέτησε την κωμωδία ‘’TRES’’,του Ισπανού Juan Carlos Rubio, που παρουσιάστηκε αρχικά στο θέατρο OLVIO και έπειτα στο Θέατρο ΑΛΜΑ σε συμπαραγωγή με τις Θεατρικές Σκηνές.
Το 2017/18 σκηνοθετεί μια από τις πιο μακροχρόνιες επιτυχίες του Brodway , το Deathtrap του Ira Levin ( Φονική Παγίδα ) στο θέατρο Αγγέλων Βήμα με τους Αντώνη Λουδάρο, Τζένη Μπότση, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Γιάννη Κουκουράκη και Αργύρη Γκαγκάνη.
Επίσης το έργο του Camille Claudel Mudness (ΚΑΠΑ εκδοτική) παρουσιάζεται ξανά στο θέατρο ΠΟΛΗ με τις Μάνια Παπαδημητρίου και Αγγελική Καρυστινού σε σκηνοθεσία Πάνου Κούγια.
Το 2018/19 διασκεύασε και σκηνοθέτησε στην κεντρική σκηνή του Bios, το «Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας» της Λ. Βερτμίλερ μ’ένα πολυπληθή θίασο. Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το υπουργείο πολιτισμού. Επίσης σκηνοθέτησε το έργο Grace & Glorie του Tom Ziegler, στην θεατρική σκηνή του Αγγέλων Βήμα, με τις Αλεξάνδρα Παντελάκη και Δώρα Χρυσικού στους ομώνυμους ρόλους. Ερμήνευσε το ρόλο του Λαουντίζι στην κωμωδία «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Λ. Πιραντέλλο, σε σκηνοθεσία Ν. Καμτσή, στο θέατρο Τόπος Αλλού.
Είναι μέλος της θεατρικής ομάδας Square Theatre Company με τους οποίους συνεργάζεται στενά τόσο στην παραγωγή, όσο και στο δημιουργικό κομμάτι θεατρικών παραστάσεων και κινηματογραφικών ταινιών.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Φωτιάδη με εξετάσεις από το υπουργείο πολιτισμού. Αποφοίτησε επίσης από το τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και από το τμήμα Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας.
Έχει πρωταγωνιστήσει σε θεατρικές παραστάσεις, με πιο πρόσφατες τις ακόλουθες : “Βερολίνο 1989″ (σε σκηνοθεσία Άρη Τρουπάκη, Απλό θέατρο), “1984″ του Τζορτζ Όργουελ (σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Βούλγαρη, Bios), “LUV” του Τόμας Σαίνσμπουρυ (σε σκηνοθεσία Αντώνη Σπινουλα, Nixon – Αίθουσα Σινεμά) , “Ο θεός της σφαγής” της Γιασμίν Ρεζά (σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γιαμλόγλου , Θέατρο 104 – Κεντρική σκηνή), “FIT TO KILL” του Victor Cahn (Ελληνικός Τίτλος: Άσκηση για φόνο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γιαμλόγλου, Θεάτρο Αγγέλων Βήμα – Κεντρική Σκηνή), “CLOSER” του Patrick Marber (σε σκηνοθεσία Στέλιου Μάινα, Κεντρική Σκηνή του θεάτρου 104 ), “Η Πτωτική Άνοδος του Αρτούρο Ούι” του Μ. Μπρεχτ (σε σκηνοθεσία Αγγελικής Καρυστινού στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη), «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Λ. Πιραντέλλο ( σε σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή στο θέατρο Τόπος Αλλού)
Έχει πρωταγωνιστήσει σε κινηματογραφικές παραγωγές, με πιο πρόσφατες τις ακόλουθες μεγάλου μήκους: “Δέκα μερες, δέκα χρόνια” σε σκηνοθεσία-σενάριο Αργύρη Θανάσουλα, “Χιγκίτα η Κλωτσιά του Σκορπιού” σε σκηνοθεσία – σενάριο Αλέξανδρου Βούλγαρη.
Το 2013 συνέγραψε το θεατρικό κείμενο “Camille Claudel : Mudness” το οποίο και σκηνοθέτησε στο θέατρο Αγγέλων Βήμα (Χειμώνας 2013 -14).
Το 2015 σκηνοθέτησε την παράσταση “Έγκλημα και Τιμωρία: Οι μεγάλοι Ρώσοι Συγγραφείς”, σε κείμενο του ιδίου στο Αγγέλων Βήμα (με θέμα τη ζωή και το έργο των Μεγάλων Ρώσων Συγγραφέων Φ. Ντοστογιέφσκι, Β. Μαγιακόφσκι, Μ. Μπουλγκάκοφ και Α. Τσέχωφ)
Το 2016/17 το έργο του “Camille Claudel Mudness”, παρουσιάστηκε στο VAULT THEATRE PLUS σε σκηνοθεσία του ιδίου και κυκλοφόρησε από την ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ. Επίσης σκηνοθέτησε την κωμωδία ‘’TRES’’,του Ισπανού Juan Carlos Rubio, που παρουσιάστηκε αρχικά στο θέατρο OLVIO και έπειτα στο Θέατρο ΑΛΜΑ σε συμπαραγωγή με τις Θεατρικές Σκηνές.
Το 2017/18 σκηνοθετεί μια από τις πιο μακροχρόνιες επιτυχίες του Brodway , το Deathtrap του Ira Levin ( Φονική Παγίδα ) στο θέατρο Αγγέλων Βήμα με τους Αντώνη Λουδάρο, Τζένη Μπότση, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Γιάννη Κουκουράκη και Αργύρη Γκαγκάνη.
Επίσης το έργο του Camille Claudel Mudness (ΚΑΠΑ εκδοτική) παρουσιάζεται ξανά στο θέατρο ΠΟΛΗ με τις Μάνια Παπαδημητρίου και Αγγελική Καρυστινού σε σκηνοθεσία Πάνου Κούγια.
Το 2018/19 διασκεύασε και σκηνοθέτησε στην κεντρική σκηνή του Bios, το «Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας» της Λ. Βερτμίλερ μ’ένα πολυπληθή θίασο. Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το υπουργείο πολιτισμού. Επίσης σκηνοθέτησε το έργο Grace & Glorie του Tom Ziegler, στην θεατρική σκηνή του Αγγέλων Βήμα, με τις Αλεξάνδρα Παντελάκη και Δώρα Χρυσικού στους ομώνυμους ρόλους. Ερμήνευσε το ρόλο του Λαουντίζι στην κωμωδία «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Λ. Πιραντέλλο, σε σκηνοθεσία Ν. Καμτσή, στο θέατρο Τόπος Αλλού.
Είναι μέλος της θεατρικής ομάδας Square Theatre Company με τους οποίους συνεργάζεται στενά τόσο στην παραγωγή, όσο και στο δημιουργικό κομμάτι θεατρικών παραστάσεων και κινηματογραφικών ταινιών.
