Η θεία Χούλια και ο γραφιάς
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Βιβλία
- Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 02 Μαϊος 2013 21:49
Tου Mario Vargas Llosa
Εκδόσεις Καστανιώτη
Εκδόσεις Καστανιώτη
“Η θεία Χούλια και ο γραφιάς” είναι ένα μυθιστόρημα του περουβιανού συγγραφέα Μάριο Βάργας Γιόσα (Λιόσα, κατά τις εκδόσεις Καστανιώτη) που τιμήθηκε για το έργο του με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2010.
Σύμφωνα με το συγγραφέα, η πρόθεσή του αρχικά ήταν να διηγηθεί την ιστορία του Πέδρο Καμάτσο, ενός σεναριογράφου για ραδιοφωνικές σαπουνόπερες, για να αναδείξει τις υπερβολές και τα στερεότυπα στο περιεχόμενο αυτών των επιφανειακών έργων. Ωστόσο, για να εμπλουτίσει το μυθιστόρημα, αποφάσισε να συμπεριλάβει ένα «αυτοβιογραφικό κολλάζ», δηλαδή την προσωπική του ιστορία με την πρώτη του σύζυγό του.
Ο δεκαοκτάχρονος Γιόσα, που εργαζόταν τότε σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό προετοιμάζοντας τα ειδησεογραφικά δελτία ενώ κυνηγούσε το όνειρό του να γίνει συγγραφέας, έζησε την πρώτη του ερωτική περιπέτεια με μια γυναίκα πολύ μεγαλύτερή του, η οποία ήταν στην πραγματικότητα γι' αυτόν θεία εξ' αγχιστείας, εγείροντας έντονες αντιδράσεις στην οικογένειά τους.
Η αφήγηση αυτή δημιούργησε τόση αναστάτωση στο περιβάλλον του Βάργας Γιόσα, που η ίδια η Χούλια Ιγιάνες, θιγμένη από τον τρόπο που παρουσιάστηκαν τα γεγονότα, έγραψε αργότερα ένα μυθιστόρημα-απάντηση στο δικό του με τίτλο «Όσα δεν είπε ο Βαργίτας», αποκαλώντας τον με το υποκοριστικό που χρησιμοποιούσε για να τον απωθήσει όσο την πολιορκούσε.
Στην εξέλιξη αυτής της ερωτικής περιπέτειας παρεμβάλλονται αυτοτελή κεφάλαια με διαφορετικά σενάρια για ραδιοφωνικές σαπουνόπερες δια χειρός του αινιγματικού ήρωα Πέδρο Καμάτσο, που αν και είναι φανταστικό πρόσωπο, αναφέρεται πως εργαζόταν στον ίδιο ραδιοφωνικό σταθμό με τον Βάργας Γιόσα στο Περού της δεκαετίας του ’50, όταν οι ψυχαγωγικές ραδιοφωνικές ζώνες κατακλύζονταν από τέτοιες παραγωγές χαμηλού κόστους και ποιότητας.
Αυτό ήταν και το ερέθισμα του συγγραφέα, που θέλησε να προσφέρει μια εικόνα - καρικατούρα ίσως – γιατρών, ξενοδόχων, δικαστών, αστυνομικών, ιερέων και ιερόδουλων, όπως τους σκιαγραφούσαν οι κωμικοτραγικές σαπουνόπερες: γραφικοί χαρακτήρες σε σύγχυση, αιχμάλωτοι στη ζωηρή και απρόβλεπτη καθημερινότητα. Από τις αναμνήσεις του συγγραφέα, ωστόσο, ο αναγνώστης γνωρίζει πολλές αποχρώσεις της ζωής στη Λίμα της εποχής εκείνης, όταν οι φοιτητές δούλευαν για να βγάλουν το ψωμί τους και ερωτεύονταν σε κινηματογράφους και κέντρα διασκέδασης χορεύοντας mambo.
Με αυτόν τον τρόπο αναπτύσσεται το μυθιστόρημα που ήδη από τον τίτλο του δείχνει το δίπολο που περιβάλλει τον Βάργας Γιόσα: τη Χούλια και τον εκκεντρικό σεναριογράφο, προεκτείνοντας τον προβληματισμό του γύρω από τα όρια της φαντασίας και του ρεαλισμού τόσο στον έρωτα όσο και στη συγγραφή.
Δήμητρα Τσιούνη
