Κάτι από μένα
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Βιβλία
- Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 28 Ιουλίου 2022 15:02
John Emmans
Κάτι από μένα
Εκδόσεις Γράφημα
Κάτι από μένα
Εκδόσεις Γράφημα
Η Κάθριν βρίσκεται στο Σέλινγκτον. Διακοπές το βάφτισε αυτό το ξεφευγέν. Δένει τα μαλλιά της, τα πιάνει αλογοουρά και αρχίζει να τρέχει. Της αρέσει. Την απελευθερώνει. Ο Κένεθ κρατά ένα τετράδιο και γράφει, κάνει τις αρχικές καταχωρήσεις για το πρώτο του βιβλίο. Δικηγόρος έχει σπουδάσει, αλλά… Μέχρι πριν λίγη ώρα ο ένας δεν γνώριζε την ύπαρξη του άλλου. Και κάποια στιγμή… όσα φέρνει η ώρα, ε; Κάπως έτσι λοιπόν γνωρίζουμε τους δύο από τους πρωταγωνιστές. Η Κάθριν είχε μία σχέση δώδεκα ετών με έναν άνθρωπο που δεν της άξιζε. Ο Κένεθ έχει παντρευτεί, δεν το πολύ-ήθελε, αλλά από αυτό τον γάμο απέκτησε δύο παιδιά, τα οποία είναι όλη του η ζωή. Οι δυο τους θα έλθουν κοντά. Μία σειρά κινήσεων, πράξεων, δράσεων και παρεξηγήσεων, θα χαράξει την πορεία τους και το πεπρωμένο τους.
Το δεύτερο βιβλίο του Γιάννη – θα μου επιτρέψετε να τον προσφωνώ έτσι – είναι μία ιστορία που δεν σταματάς να διαβάζεις. Το βιβλίο είναι πάνω από πεντακόσιες σελίδες, σας βεβαιώ όμως ότι θα θέλατε να έχει χίλιες! Κι αυτό γιατί όλα όσα συμβαίνουν, όλα όσα εκτυλίσσονται, πραγματικά ρουφιούνται από τον αναγνώστη. Με βασικό σετ ένα όμορφο παραθαλάσσιο χωριό, οι ήρωες χωρίζουν και ανταμώνουν, μετατρέπονται σε ήρωες και αποδιοπομπαίους τράγους, φιλιώνουν και χωρίζουν. Τι αισθάνεται ο πρωτόβγαλτος συγγραφέας για τη δασκάλα; Γιατί εκείνη λειτουργεί έτσι όπως λειτουργεί; Τι κουβαλάει ο καθένας από τα προηγούμενά του;
Η τεχνική του συγγραφέα να μπάζει χαρακτήρες στην πλοκή και στη συνέχεια να αναλύει την ιστορία κάθε νεοφερμένου, είναι απόλυτα εναρμονισμένη με τη δίψα μας σαν αναγνωστικό κοινό. Ωραία λοιπόν, η τάδε είναι η μητέρα της δείνα, η οποία μπλα-μπλα-μπλα. Και εκεί ο δημιουργός μας δίνει ολοκληρωμένο το στίγμα της τάδε. Και μέσα από αυτές τις περιγραφές αφουγκραζόμαστε, εγκλιματιζόμαστε, ετοιμαζόμαστε. Για την επόμενη κίνηση. Για το επόμενο πρόσωπο που θα μπει στο κάδρο.
Ο ένας δεν γνώριζε την ύπαρξη του άλλου; Καλά… Δικαιολογεί αυτό, αφού τώρα πλέον έχουν γνωριστεί, την ένταση και τη φαγωμάρα; Όποιος αγαπάει παιδεύει, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι από κανιβαλισμό. Ο συγγραφέας πλάθει την ιστορία, δεν κάνει τίποτα να φαίνεται εύκολο, βάζει τους πρωταγωνιστές του να κονταροχτυπηθούν, ενώ δεν θα το ήθελαν ποτέ αυτό. Είναι όπως στη ζωή. Πάντα σου άρεσε η Ελενίτσα και όταν έμαθες ότι και εκείνης δεν της είσαι αδιάφορος, στην πρώτη ατάκα που σου πέταξε, της είπες μια χοντράδα. Και δεν ήθελε ούτε να σε φτύσει μετά… Δίνει πόνο ο Emmans. Δεν είναι απλά μία εξιστόρηση. Είναι πλέον ηθογραφία. Είναι η καλλιτεχνική ερμηνεία μίας κατάστασης που βρισκόταν κλειδωμένη σε μια ντουλάπα για χιλιάδες χρόνια, που είχε συνηθίσει να βλέπει ανθρώπους να πλακουτσίζουν πέτρες για να δημιουργήσουν φωτιά και τώρα, η ίδια κατάσταση παρατηρεί κάποιον να πληρώνει στο σούπερ-μάρκετ, χρησιμοποιώντας ένα τηλέφωνο…
Μου άρεσε πολύ. Μου αρέσει πολύ, γιατί το ξανανοίγω και διαβάζω ξανά κάποιες φράσεις που μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση. Η Φύση δεν είναι για να τα βάζεις μαζί της. Ο συγγραφέας φροντίζει να μας το θυμίζει με διάφορους τρόπους. Η γλαφυρότητα των εικόνων και η επιστράτευση των νοτών, είναι εκείνες που διαμορφώνουν κάθε φορά το περιβάλλον. Γιατί η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας του δημιουργού και ο ίδιος φροντίζει να το κάνει μέρος της διήγησης. Διάφορες αναφορές σε τραγούδια και καλλιτέχνες. Το soundtrack ενός βιβλίου. Αν έχεις καλή και γερή φαντασία, μέχρι που τραγουδιέται κιόλας.
Καλοτάξιδο, Γιάννη μου! Φρόντισες να μας βάλεις να ζήσουμε στο δικό σου περιβάλλον. Και μας άρεσε. Και τρομάξαμε. Και θυμηθήκαμε τρεις νότες που μας τρόμαξαν περισσότερο. Και θέλουμε να το ξαναζήσουμε. Και μάλιστα σύντομα.
