Φιλική εταιρεία πνεύματος
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Βιβλία
- Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 01 Μαρτίου 2018 21:39
Δημήτρης Καρύδας
Φιλική εταιρεία πνεύματος
Εκδόσεις Διάπλαση
Φιλική εταιρεία πνεύματος
Εκδόσεις Διάπλαση
Οι Έλληνες συγγραφείς δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ξένους συναδέλφους τους. Τίποτα απολύτως! Η μόνη διαφορά που εντοπίζω έχει να κάνει με το «διαθέσιμο» κοινό. Όταν κυκλοφορείς ένα βιβλίο στις ΗΠΑ, έχεις να παίξεις με μία αγορά που είναι τριάντα φορές σαν τη δική μας. Γκαντεμιά; Εννοείται!
Ο Δημήτρης Καρύδας κυκλοφορεί ένα βιβλίο που θα μπορούσε άνετα να γίνει ταινία, να γίνει μεγάλη παραγωγή και να κάνει σπουδαία φασαρία στις αμερικάνικες αγορές. Μέχρι να μεταφραστεί και να δοκιμαστεί στο μεγάλο ταξίδι, θα ασχοληθούμε με τον τσαμπουκά που βγάζει εδώ, στη χώρα μας. Μια εξαιρετική ιδέα μετουσιώνεται σε ένα βιβλίο που το διαβάζεις και προσπαθείς να «κλέψεις» στην ταχύτητα, να πας όσο πιο γρήγορα γίνεται πιο κάτω, για να δεις πως τελειώνει η ιστορία. Η κάθαρση έρχεται με δρασκελιές, εμείς όμως, οι αναγνώστες, θέλουμε να γκαζώσει ακόμα περισσότερο. Ο ήρωας της ιστορίας μας είναι ένας δικηγόρος, από αυτούς που δεν έγιναν ποτέ περιζήτητοι, από κείνους που ποτέ δεν είχαν το μεγάλο γραφείο, με τους δεκάδες υπαλλήλους και τις καρακουκλάρες γραμματείς, από τους δικηγόρους που παίρνουν υποθέσεις οτινάναι, μόνο και μόνο για να μπορέσουν να βιοποριστούν και που βαυκαλίζονται ότι «κάποια στιγμή» θα τα καταφέρουν…
Ο εν λόγω, στα νιάτα του, είχε προσπαθήσει να γράψει ένα βιβλίο. Και τα κατάφερε! Βρήκε μάλιστα και οίκο να το εκδώσει. Το βιβλίο κυκλοφόρησε και πήγε όπως ακριβώς (δεν) περιμέναμε να πάει. Πέρασε με συνοπτικές διαδικασίες στα αζήτητα. Κριτικές δεν γράφτηκαν, παρουσιάσεις δεν έγιναν, αναγνώσεις και εμφανίσεις… Καλά τώρα… Ο νέος γκρίζαρε απότομα, έπεσε στα τρίσβαθα της απόγνωσης, δεν ήθελε να ασχοληθεί με τίποτα. Πέταξε ένα κουβά με χρώμα σ’ ένα τοίχο και ήταν να είχε χρησιμοποιήσει στένσιλ. Η λέξη «Μετριότητα», απ’ άκρη σ’ άκρη, έδειχνε πως είχε έλθει για να μείνει, πέρα από κάθε προσπάθεια για επανάσταση, αλλαγή, κατακαίνουργιες αποφάσεις και νέες γραμμές πορείας. Κάποιο βράδυ, ο δικηγορίσκος είναι έτοιμος να πέσει για ακόμα μια φορά στο κατά συνθήκη άδειο κρεβάτι του.
Μέχρι που χτυπά το τηλέφωνο… Στην άλλη άκρη βρίσκεται ο κανένας. Μία φωνή που δεν του θυμίζει τίποτα. Αυτή η φωνή λοιπόν του τάζει. Του χαρίζει ένα βιβλίο, γραμμένο από τον ίδιο τον ήρωά μας, που δεν έχει γράψει εκείνος όμως, με το όνομά του φαρδύ πλατύ πάνω στο εξώφυλλο και όλα όσα αυτό το βιβλίο μαζέψει με το ξαμόλημά του στην αγορά. Αρνείσαι μία τέτοια πρόταση; Μην απαντήσετε, ας το κρατήσουμε για μετά την ανάγνωση. Ο συνήγορος παραλαμβάνει το βιβλίο. Το διαβάζει… Και διαπιστώνει πως πρόκειται για αριστούργημα! Είναι απίστευτο το συναίσθημα, είναι μοναδική η πλοκή και η γραφή. Συγκλονίζεται. Γεύεται τη δόξα και το χρήμα, πλην όμως, η επαφή με τη δόξα είναι εντελώς επιφανειακή. Το «συμβόλαιο» δεν επιτρέπει ενεργή συμμετοχή. Δεν θα βγει στην τηλεόραση να μιλήσει για το βιβλίο «του». Δεν θα πάει στο ραδιόφωνο. Δεν θα είναι παρών ούτε καν στην παρουσίαση του βιβλίου. Τα δικαιώματα από τις πωλήσεις πάλι… Αυτά θα έκαναν κάθε ένα από μας να σωπάσει και να κοιτάξει να καρπωθεί τα αργύρια στο μέγιστο βαθμό. Γιατί, παρακαλώ; Προδώσαμε κανέναν; Εντάξει, εντάξει τώρα, ο εαυτός μας δεν μετράει. Δεν μετράει;
Ο Καρύδας γράφει ένα βιβλίο που ΠΡΕΠΕΙ να γίνει best seller. Έχει όλα τα στοιχεία για να καλοταξιδέψει. Δράση, έρωτες, ανθρώπους αδίστακτους και – από την άλλη – χαρακτήρες πολύ διστακτικούς. Το πνεύμα μπορεί να είναι ανήσυχο, μπορεί όμως να είναι και ανήθικο. Και εκεί πλέον καραδοκεί… το χαντάκι. Δις ιζ δε μπουκ μπίζνες, γιες; Απίστευτο λεξιλόγιο από το δημιουργό, ο οποίος δείχνει πόσο υψηλό είναι το επίπεδο γραφής των Ελλήνων συγγραφέων, καθώς και την απεραντοσύνη της γλώσσας μας. Θυμάμαι ότι κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης έπιασα τον εαυτό μου να σταματάει σε μία λέξη, να αρνείται πεισματικά να προχωρήσει στο επόμενο μπουκέτο γραμμάτων και να θαυμάζει εκείνη τη λεξούλα. Κάπως έτσι εξελίσσεται μία ιστορία που θα μας/σας ξετρελάνει. Ομολογώ ότι δεν είμαι οπαδός του τελειώματος που επέλεξε, θα πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι λειτούργησε εντελώς εκτός του δικού μου ορίζοντα και με έπιασε εντελώς απροετοίμαστο. Και αυτό είναι που μετράει. Ένας επίλογος που σε δένει κόμπο και σε κάνει να θέλεις να μάθεις ποιος άλλο έχει διαβάσει το βιβλίο, για να εμπλακείς σε μια κουβέντα χωρίς αρχή και τέλος, γι’ αυτό ακριβώς το τέλος.
Καλοτάξιδο να είναι! Μακάρι να μεταφερόταν στη μεγάλη οθόνη τώρα! Αυτό θα ήταν ακόμα πιο φιλικό στο πνεύμα.
Κώστας Κούλης
Ο Δημήτρης Καρύδας γεννήθηκε το 1963 στο Μαρούσι, όπου και συνεχίζει να ζει μέχρι σήμερα. Έγραψε το πρώτο του μικρό κείμενο σε αθλητική εφημερίδα τον Απρίλιο του 1979 και από τότε ασχολείται χωρίς διακοπή με το αθλητικό ρεπορτάζ. Το 2005 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Lucky Strike από τα Ελληνικά Γράμματα. Τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησε ένα ακόμη μυθιστόρημα (H πτήση, 2006) και μια συλλογή διηγημάτων (Παγιδευμένοι στο δίκτυο, 2007). Έχει πάρει μέρος σε συλλογικές δουλειές και έχει μεταφράσει το βιβλίο Torture the Artist του Joey Goebel (2009, ελληνικός τίτλος: Βίνσεντ). Έχει δουλέψει σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά, υπήρξε μέλος του αθλητικού τμήματος του Mega Channel από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του σταθμού μέχρι το 1996, και από το 1998 μέχρι σήμερα σχολιάζει αγώνες μπάσκετ για λογαριασμό του συνδρομητικού καναλιού Nova.
