Bob Dylan, 100 τραγούδια Του Βύρωνα Κριτζά Εκδόσεις Πατάκη
«Δε χρειάζεσαι μετεωρολόγο για να ξέρεις προς τα πού φυσάει ο άνεμος». Bob Dylan, 1965
Φωνή συνείδησης της Αμερικής, τραγουδοποιός με διαρκή απήχηση από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα, καλλιτέχνης γεμάτος αντιφάσεις και απόμακρος άνθρωπος, ο Bob Dylan θεωρείται από πολλούς ο σημαντικότερος τραγουδοποιός του 20ού αιώνα. Η βράβευσή του με Νόμπελ Λογοτεχνίας καθιστά απαραίτητη την επανεξέταση του έργου του. Από πού ξεκινάμε όμως;
Γραμμένο από έναν ένθερμο φαν του καλλιτέχνη, το "Bob Dylan - 100 τραγούδια" περιλαμβάνει κείμενα πάνω στα εκατό κορυφαία δείγματα του έργου του. Στο φόντο διακρίνονται οι μεταβολές στα κοινωνικά και καλλιτεχνικά ρεύματα, μαζί με κάποια βασικά δεδομένα από την προσωπική ζωή του δημιουργού.
Επιπλέον, δέκα άνθρωποι από τον χώρο της μουσικής επιλέγουν ένα αγαπημένο τους κομμάτι και μιλούν για τον δικό τους Dylan, με συναρπαστικές αφηγήσεις. Συμμετέχουν με κείμενά τους: Γιάννης Αγγελάκας, Φοίβος Δεληβοριάς, Αργύρης Ζήλος, Πάνος Κατσιμίχας, Κατερίνα Καφεντζή (Kafka), Μάκης Μηλάτος, Γιάννης Πετρίδης, Νίκος Πορτοκάλογλου, Διονύσης Σαββόπουλος, Χάρης Συμβουλίδης.
Στο βιβλίο περιλαμβάνονται πέντε έργα του Αχιλλέα Ραζή, φιλοτεχνημένα ειδικά για την έκδοση.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα Ο Βύρωνας Κριτζάς γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1987. Από το 2005 κατοικεί στην Αθήνα και από το 2008 εργάζεται ως δημοσιογράφος, σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. To "Bob Dylan - 100 τραγούδια" είναι το πρώτο του βιβλίο. Ενδεχομένως και το τελευταίο. Ένα βιβλίο με εκατό τραγούδια, επιλεγμένα από τον ίδιο, ως τα σπουδαιότερα της καριέρας του, που προσδιορίζουν την ιστορία του πάνω στη μουσική.
Μέσα από εκατό κείμενα μαθαίνουμε τη ιστορία πίσω από τη μουσική, αντιλαμβανόμαστε μέσα από τις ιστορικές αναδρομές της κάθε εποχής και τον ψυχισμό, τον τρόπο που προσπαθούσε να εναντιωθεί και τη μοναδικότητα αυτού του ανθρώπου, που πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2016 για τη δημιουργία νέων ποιητικών εκφράσεων.
Το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας είναι βραβείο που απονέμεται από το 1901 ετησίως σε έναν εν ζωή συγγραφέα, από οποιαδήποτε χώρα, ο οποίος σύμφωνα με την διαθήκη του Alfred Nobel παρήγαγε το πιο εντυπωσιακό έργο στο τομέα της λογοτεχνίας, σε μια ιδεώδη κατεύθυνση. Η επιλογή του νικητή γίνεται από τα 18 μέλη της Σουηδικής Ακαδημίας και το βραβείο ανέρχεται στα 8εκ. σουηδικές κορώνες ή περίπου 820.000 ευρώ.
Ο Bob Dylan δέχθηκε αυστηρή κριτική σε όλη του την καριέρα, αλλά τίποτα δεν ήταν δυνατό για να τον σταματήσει. Μέσα από αυτό το βιβλίο, ο Dylan θα σας συναρπάσει με τον τρόπο που ζει, βλέπει, σκέφτεται και αποδίδει μουσικά όλα τα ερεθίσματα της κάθε εποχής. Μέσα από τα εκατό τραγούδια, η διαδρομή στον «κόσμο» του Dylan θα σας συναρπάσει.
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Αντί σχολίου: Τι να τον κάνω εγώ το Ντίλαν; Να τον τρίψω στην κασίδα μου; Ναι, αμέ! Μπορεί έτσι κάτι να κερδίσω…
Όταν έμαθα ότι ο Bob Dylan πήρε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, χαμογέλασα με φανερή την αίσθηση του σαρκασμού. Ο Ντίλαν, ρε μάγκα μου… Ο άνθρωπος που παίζει Live και δεν λέει μια καλησπέρα στο κοινό του. Καλά, αυτά είναι τα καλύτερά του, παλιά έπαιζε με την πλάτη γυρισμένη στον κόσμο! Ο άνθρωπος που νιαούριζε ακατάληπτα, που η φωνή του ήταν για μένα τα καμένα take του Mustaine… Όταν έχεις το Springsteen τι να τον κάνεις το Dylan, ρε δαίμονα; Άσε που – μεταξύ μας – γούσταρα πολύ περισσότερο τη στιχουργική δουλειά που είχε κάνει ο Νιόνιος στον Παλιάτσο, σε σχέση με το «ορίτζιναλ» του «Γουοτστάουερ». Υπάρχει μια διέξοδος… Κι αν σου ‘χει μείνει ΜΙΑ σταλιά ντροπή, δείξε λιγάκι προσοχή!
Εννοείται πως διαβάζοντας για το Ντίλαν, άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτό που μου έβγαινε ήταν πιο πολύ χολή και ίσως βλακωδώς, επειδή όμως όλοι έχουμε τα κολλήματά μας, επιτρέψτε μου. Έχει άλλωστε τόσους οπαδούς ο Ντίλαν… Να μην τον κάνουν κέφι κάνα δυο δεν αλλάζει το αποτέλεσμα. Οι στίχοι του “Hurricane” είναι τουλάχιστον αριστουργηματικοί και δεν χορταίνω να διαβάζω και να ακούω. Σκόπιμα δεν πρόκειται να αναφερθώ σε κομμάτια σαν το “Like A Rolling Stone” ή το “Blowin’ In The Wind”… Τι να σας πω άλλωστε γι’ αυτά; Έλα, παππού μου, να σου δείξω τ’ αμπελοχώραφά σου;
Το γεγονός ότι ο Ντίλαν τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ ανοίγει το δρόμο και για άλλους καλλιτέχνες. Δεν ξέρω πότε θα προσκληθεί από τη Σουηδική Ακαδημία ο επόμενος, σίγουρα όμως θα υπάρξει επόμενος. Από την πλευρά μου κρατάω τα θετικά και μόνο αυτά. Ο Ντίλαν δεν θα γίνει ποτέ Σεφέρης, δεν θα γίνει ποτέ Ελύτης… Δεν τον απασχολεί κιόλας. Αυτός θέλει να παίζει και να γράφει και να κυκλοφορεί μουσική… με το δικό του τρόπο. Θυμάμαι μία κυρία μετά τη συναυλία στη Μαλακάσα το 2014 να μου λέει με παράπονο «Μα να μην χαιρετήσει καν τον κόσμο»; Της εξήγησα και μέσα σε δύο λεπτά το κατάλαβε, χαμογέλασε, αγκάλιασε το σύζυγό της και έφυγαν κουβεντιάζοντας για τα παλιά κομμάτια που δεν παίχτηκαν…
Το βιβλίο που παρουσιάζει η Μαίρη αναφέρεται σε εκατό κομμάτια του μεγάλου δημιουργού και είναι πιθανόν κάποια από αυτά να σας έχουν αγγίξει ιδιαίτερα. Μπορεί και όχι. Στο τέλος-τέλος μουσική είναι, ψυχαγωγία είναι. Το Νόμπελ είναι μία λεπτομέρεια που, για μένα τουλάχιστον, είναι απλά ένα συν στο βιογραφικό του Ντίλαν. Όπως και το Όσκαρ που είχε πάρει για κείνο το “Things Have Changed”, που ούτε για τα ποτήρια δεν έκανε. Γνώμες είναι και ξέρετε τι ισχύει Καλαχανικά για τις γνώμες. Εσείς πάρτε το βιβλίο, διασκεδάστε το και… Καλή ανάγνωση!