Τι σε ενθουσιάζει περισσότερο στο χώρο σου; Τι σε απωθεί περισσότερο στο χώρο σου;Με ενθουσιάζει η επικοινωνία με διαφορετικούς ανθρώπους. Από τον τεχνικό μέχρι τον ηθοποιό, από το σκηνογράφο μέχρι το φωτιστή, διότι είναι εμπειρίες… Ό,τι δεν ξέρω λέω με καμάρι ότι «Δεν το ξέρω»! Δεν κάνω τον πολύξερο. Καθένας στο είδος του. Το θέατρο και η τηλεόραση έχουν ένα σύνολο ανθρώπων με παρά πολλές ιδιότητες. Πρέπει να σέβεται ο ένας τον άλλο, να τον ακούει και να συνεργάζεται. Είναι μία αλυσίδα με πολλούς κρίκοι, που ίσως δεν είναι και ίδιοι μεταξύ τους. Αλλά πρέπει να τους ενώσουμε, για να φτιαχτεί η αλυσίδα, για να προχωρήσει το καράβι, το έργο δηλαδή… Θέλει μεγάλη μαεστρία να κρατήσεις τις ισορροπίες… Απ’ την άλλη, δεν με ενδιαφέρουν οι ίντριγκες και τα κουτσομπολιά… Ήμουν διευθυντής σκηνής στο Μικρό Παλλάς για πέντε χρόνια και το πρώτο πράγμα που με ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι ήταν το κουτσομπολιό. Και η απάντησή μου ήταν «Σας ευχαριστώ για την ερώτησή σας! Πολύ ωραίο το έργο»! Και μου έλεγαν «Μα δεν σας ρωτήσαμε αυτό»… Και απαντούσα «Εγώ ακούω αυτά που πρέπει να με ρωτήσετε»… Κάποτε, κάποια στιγμή, πρέπει να βάλουμε μυαλό… Με απωθεί όταν προσπαθούν να μου σκάψουν το λάκκο. Προσπαθώ να κρατηθώ όμως… Μην σε ξενίζει ότι κάθε μέρα που έχω παράσταση, θεωρώ ότι έχω πρεμιέρα… Γι’ αυτό κάνω όλα αυτά, για να έχω ένα εισόδημα και να μην έχω ανάγκη. Όσον αφορά το βιβλίο, δεν βγαίνει κάποιο εισόδημα από κει. Κάνω όμως το ξεκίνημα για να έχω επικοινωνία με τον κόσμο. Όταν κάθομαι και γράφω, το βλέπω σαν εικόνα, ότι σκηνοθετώ. Είχα τη χαρά να δουλέψω με τρεις παλαιούς ηθοποιούς, τρεις κορυφές. Τη Ρένα Βλαχοπούλου στο σήριαλ «Μάμμα Μία», σε κείμενο Χάρη Ρώμα. Φοβερή γυναίκα! Πιο απλή και πιο χιουμορίστα δεν υπήρχε… Με το Νίκο Ρίζο κάναμε μία ταινία, εξίσου συμπαθέστατος και ευγενικός… Και έκανα το τελευταίο θεατρικό με το Ντίνο Ηλιόπουλο, ένα υπέροχο πλάσμα… Η ευγένειά του, το ήθος του… Απίστευτος! Να πω εδώ κάτι και για το Γρηγόρη Βαλτινό… ο οποίος είναι εξαιρετικός άνθρωπος… Όταν σκηνοθετεί και του αρέσει κάτι που κάνει κάποιος ηθοποιός, θα το φωνάξει! «Μπράβο, Κώστα, μπράβο, Διονύση»! Αν δεν του αρέσει κάτι – πρέπει να γραφτούν αυτά – θα σηκωθεί από τη θέση του, θα έλθει, θα σε πιάσει και θα σου μιλήσει στο αυτί… «Βρε Κώστα μου… Μήπως αυτό θα μπορούσαμε να το κάνουμε έτσι; Τι λες»; Τέτοια ευγένεια, τέτοιο ήθος… Το λέω και δακρύζω…
Και είναι ο Βαλτινός, έτσι;
Και είναι ο Βαλτινός! Θα μιλήσει σε όλο τον κόσμο, μετά την παράσταση… Άψογος! Γιατί ηθοποιός δεν είσαι μόνο στη σκηνή, είσαι συνέχεια!