John Emmans - H συνέντευξη
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Άρθρα & Συνεντεύξεις
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 20 Σεπτεμβρίου 2020 18:04
Ένας νέος άνθρωπος που ακούει μουσική, παίζει μουσική, συνθέτει και γράφει. Γράφει βιβλία. Ένας συγγραφέας που ξεκίνησε δυναμικά και μας πήρε κι εμάς μαζί του στο ταξίδι του. Το «Αφιερωμένο στον γιο μου», το ντεμπούτο βιβλίο του John Emmans, ήταν η αρχική γνωριμία, ήταν η θερμή χειραψία που μας οδηγούσε στο να πούμε «Πραγματικά χάρηκα πολύ»! Γνωρίζω το Γιάννη εδώ και αρκετά χρόνια και ομολογώ ότι είμαι οπαδός της πένας του. Έχει ένα δικό του τρόπο να περιγράφει τοπία, καταστάσεις, σχέσεις και ανθρώπους. Είναι ένα μοτίβο ποτισμένο με λόγια και μουσικές. Με λέξεις και μελωδίες. Μιλήσαμε με το Γιάννη για το βιβλίο του, για τα επόμενα βιβλία του, για εκείνο το θαματουργό ταξίδι.
Το «Αφιερωμένο στον γιο μου» κυκλοφόρησε πριν ένα χρόνο περίπου. Τι ανταπόκριση έχει ως τώρα; Τι φτάνει στ’ αυτιά σου από Τύπο και αναγνώστες;
Το «Αφιερωμένο στον γιο μου» έκανε το ταξίδι του και εκπλήρωσε το σκοπό του. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με την έως τώρα πορεία του βιβλίου και ακούω με προσοχή τα σχόλια για το πρώτο μου εγχείρημα στον κόσμο της λογοτεχνίας. Δεν έχω δεχτεί ακόμη κάποια αιχμηρή κριτική, αλλά πιστεύω πως σίγουρα θα υπάρχουν κάποιοι αναγνώστες εκεί έξω που δεν τους άγγιξε το «Αφιερωμένο στον γιο μου», είτε ως είδος είτε ως τρόπος γραφής κι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό επειδή δεν μπορούμε – και δεν πρέπει – να αρέσουμε σε όλους…
Ο πατέρας και ο γιος και η μητέρα… Τι ήταν αυτό που σε έκανε να σκεφτείς να γράψεις αυτή την ιστορία; Ποια τα ερεθίσματα, ποια η σπίθα που οδήγησε στην πυρκαγιά;
Νομίζω πως έχει να κάνει με το γεγονός πως είμαι κι εγώ πατέρας και γιος ταυτόχρονα. Η ιδέα αυτή υπήρχε εδώ και πολύ καιρό στο μυαλό μου. Είχα κάνει κάποιες αρχικές σκέψεις πριν από χρόνια και τελικά αποφάσισα να τις βάλω σε σειρά για να κάνω το ντεμπούτο μου με τούτη την ιστορία. Δέθηκα πολύ με τους κεντρικούς ήρωες και ταξίδεψα μέχρι το γραφικό Μέινχοουμ, την πόλη που διαδραματίζεται η ιστορία, για να ζήσω από κοντά τον πόνο και την αγωνία τους. Μπορεί το ταξίδι να ήταν απολαυστικό, αλλά οι αποφάσεις που έπρεπε να παρθούν ήταν πολύ δύσκολες. Συνελόντι ειπείν, υπήρχε μέσα μου μια ανεκπλήρωτη επιθυμία να μιλήσω για έναν καλό πατέρα και έναν εξαιρετικό γιο, θύματα μιας παρεξήγησης…
Παράλληλα με την ιστορία, μας «τροφοδοτείς» με διάφορα τραγούδια που ακούνε οι ήρωές σου κατά τη διάρκεια της πορείας τους στο βιβλίο. Φωτογραφίζεις δικές σου αγαπημένες μπάντες ή ό,τι πήγαινε ασορτί με την ιστορία σου;
Η μουσική κατέχει μεγάλο μέρος στη ζωή μου. Γράφω με μουσική, αλλά και γράφω μουσική. Η αλήθεια είναι ότι διασκεδάζω πολύ ανακατεύοντας τραγούδια και καλλιτέχνες στις ιστορίες μου, άλλοτε με αγαπημένες μπάντες και άλλοτε με ό,τι πηγαίνει ασορτί με την ιστορία. Η Ροκ πλευρά μου συγκρούεται μονίμως με την συντηρητική Κλασική και… Γαία πυρί μιχθήτω.
Μια και η μουσική κατέχει έτσι κι αλλιώς μεγάλο μέρος στη ζωή σου, σκέφτεσαι να γράψεις κάτι που να αφορά καθαρά τη μουσική; Μία τέτοια ιστορία;
Ναι! Έχω σκοπό να αφηγηθώ μια τέτοια ιστορία, που κατά κάποιο τρόπο θα είναι σαν να αποτίνω φόρο τιμής στις πανέμορφες δεκαετίες του 1970 και 1980. Όλα εκείνα τα μεγαθήρια της μουσικής βιομηχανίας συγκεντρωμένα σε μια ιστορία με ένα μουσικό που ταξιδεύει στο παρελθόν και το μέλλον για να συναντήσει… νομίζω πως είπα ήδη αρκετά για το φιλόδοξο σχέδιό μου.
Έχεις κάτι έτοιμο για δημοσίευση; Είναι καιρός να μιλήσεις και για την επόμενη δουλειά σου;
Έχω ολοκληρώσει δυο βιβλία, ενώ ήδη γράφω το τρίτο και βρίσκομαι σε συζητήσεις. Δεν βιάζομαι, το καλό πράγμα αργεί να γίνει.
Τι είναι αυτό που συγκρατείς, όσον αφορά τις αντιδράσεις του κόσμου για το βιβλίο σου; Κάτι που σου είπαν και το θυμάσαι…
Το είδος που επέλεξα να υπηρετήσω έχει φανατικούς υποστηρικτές και ορκισμένους εχθρούς. Το θέμα είναι να ακολουθείς το ένστικτό σου χωρίς παρωπίδες και να γράφεις γι’ αυτό που είσαι κι όχι γι’ αυτό που θα ήθελαν οι άλλοι να είσαι… Οι περισσότεροι άνθρωποι μου είπαν πως τους συγκίνησε η αρχή και τους τράνταξε το φινάλε.
Ποια τα συναισθήματα ενός νέου ανθρώπου που βλέπει ολοκληρωμένο το δημιούργημά του; Που το χαζεύει στα ράφια των βιβλιοπωλείων;
Αυτού του είδους η ικανοποίηση δεν συγκρίνεται με τίποτα. Ο κόπος και η αγωνία σου επιτέλους αναγνωρίζονται. Όσο για το πώς ένιωσα χαζεύοντας το βιβλίο στα ράφια του βιβλιοπωλείου, νομίζω πως μια λέξη το περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο: ηρεμία.
Τι είναι αυτό που αγαπάς στη συγγραφή; Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να γράφεις, να εξιστορείς;
Είναι ανάγκη, ψυχοθεραπεία, ένας τρόπος να ξεφύγεις από την ψεύτικη πραγματικότητα, να μπεις στην αληθινή φαντασία και να πλάσεις τον κόσμο γύρω σου όπως θα ήθελες να είναι. Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία, εύχομαι σε εσάς και τους αναγνώστες σας υγεία και παρρησία, κόντρα στην παράνοια της εποχής…
Κώστας Κούλης
Το «Αφιερωμένο στον γιο μου» κυκλοφόρησε πριν ένα χρόνο περίπου. Τι ανταπόκριση έχει ως τώρα; Τι φτάνει στ’ αυτιά σου από Τύπο και αναγνώστες;
Το «Αφιερωμένο στον γιο μου» έκανε το ταξίδι του και εκπλήρωσε το σκοπό του. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με την έως τώρα πορεία του βιβλίου και ακούω με προσοχή τα σχόλια για το πρώτο μου εγχείρημα στον κόσμο της λογοτεχνίας. Δεν έχω δεχτεί ακόμη κάποια αιχμηρή κριτική, αλλά πιστεύω πως σίγουρα θα υπάρχουν κάποιοι αναγνώστες εκεί έξω που δεν τους άγγιξε το «Αφιερωμένο στον γιο μου», είτε ως είδος είτε ως τρόπος γραφής κι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό επειδή δεν μπορούμε – και δεν πρέπει – να αρέσουμε σε όλους…
Ο πατέρας και ο γιος και η μητέρα… Τι ήταν αυτό που σε έκανε να σκεφτείς να γράψεις αυτή την ιστορία; Ποια τα ερεθίσματα, ποια η σπίθα που οδήγησε στην πυρκαγιά;
Νομίζω πως έχει να κάνει με το γεγονός πως είμαι κι εγώ πατέρας και γιος ταυτόχρονα. Η ιδέα αυτή υπήρχε εδώ και πολύ καιρό στο μυαλό μου. Είχα κάνει κάποιες αρχικές σκέψεις πριν από χρόνια και τελικά αποφάσισα να τις βάλω σε σειρά για να κάνω το ντεμπούτο μου με τούτη την ιστορία. Δέθηκα πολύ με τους κεντρικούς ήρωες και ταξίδεψα μέχρι το γραφικό Μέινχοουμ, την πόλη που διαδραματίζεται η ιστορία, για να ζήσω από κοντά τον πόνο και την αγωνία τους. Μπορεί το ταξίδι να ήταν απολαυστικό, αλλά οι αποφάσεις που έπρεπε να παρθούν ήταν πολύ δύσκολες. Συνελόντι ειπείν, υπήρχε μέσα μου μια ανεκπλήρωτη επιθυμία να μιλήσω για έναν καλό πατέρα και έναν εξαιρετικό γιο, θύματα μιας παρεξήγησης…
Παράλληλα με την ιστορία, μας «τροφοδοτείς» με διάφορα τραγούδια που ακούνε οι ήρωές σου κατά τη διάρκεια της πορείας τους στο βιβλίο. Φωτογραφίζεις δικές σου αγαπημένες μπάντες ή ό,τι πήγαινε ασορτί με την ιστορία σου;
Η μουσική κατέχει μεγάλο μέρος στη ζωή μου. Γράφω με μουσική, αλλά και γράφω μουσική. Η αλήθεια είναι ότι διασκεδάζω πολύ ανακατεύοντας τραγούδια και καλλιτέχνες στις ιστορίες μου, άλλοτε με αγαπημένες μπάντες και άλλοτε με ό,τι πηγαίνει ασορτί με την ιστορία. Η Ροκ πλευρά μου συγκρούεται μονίμως με την συντηρητική Κλασική και… Γαία πυρί μιχθήτω.
Μια και η μουσική κατέχει έτσι κι αλλιώς μεγάλο μέρος στη ζωή σου, σκέφτεσαι να γράψεις κάτι που να αφορά καθαρά τη μουσική; Μία τέτοια ιστορία;
Ναι! Έχω σκοπό να αφηγηθώ μια τέτοια ιστορία, που κατά κάποιο τρόπο θα είναι σαν να αποτίνω φόρο τιμής στις πανέμορφες δεκαετίες του 1970 και 1980. Όλα εκείνα τα μεγαθήρια της μουσικής βιομηχανίας συγκεντρωμένα σε μια ιστορία με ένα μουσικό που ταξιδεύει στο παρελθόν και το μέλλον για να συναντήσει… νομίζω πως είπα ήδη αρκετά για το φιλόδοξο σχέδιό μου.
Έχεις κάτι έτοιμο για δημοσίευση; Είναι καιρός να μιλήσεις και για την επόμενη δουλειά σου;
Έχω ολοκληρώσει δυο βιβλία, ενώ ήδη γράφω το τρίτο και βρίσκομαι σε συζητήσεις. Δεν βιάζομαι, το καλό πράγμα αργεί να γίνει.
Τι είναι αυτό που συγκρατείς, όσον αφορά τις αντιδράσεις του κόσμου για το βιβλίο σου; Κάτι που σου είπαν και το θυμάσαι…
Το είδος που επέλεξα να υπηρετήσω έχει φανατικούς υποστηρικτές και ορκισμένους εχθρούς. Το θέμα είναι να ακολουθείς το ένστικτό σου χωρίς παρωπίδες και να γράφεις γι’ αυτό που είσαι κι όχι γι’ αυτό που θα ήθελαν οι άλλοι να είσαι… Οι περισσότεροι άνθρωποι μου είπαν πως τους συγκίνησε η αρχή και τους τράνταξε το φινάλε.
Ποια τα συναισθήματα ενός νέου ανθρώπου που βλέπει ολοκληρωμένο το δημιούργημά του; Που το χαζεύει στα ράφια των βιβλιοπωλείων;
Αυτού του είδους η ικανοποίηση δεν συγκρίνεται με τίποτα. Ο κόπος και η αγωνία σου επιτέλους αναγνωρίζονται. Όσο για το πώς ένιωσα χαζεύοντας το βιβλίο στα ράφια του βιβλιοπωλείου, νομίζω πως μια λέξη το περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο: ηρεμία.
Τι είναι αυτό που αγαπάς στη συγγραφή; Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να γράφεις, να εξιστορείς;
Είναι ανάγκη, ψυχοθεραπεία, ένας τρόπος να ξεφύγεις από την ψεύτικη πραγματικότητα, να μπεις στην αληθινή φαντασία και να πλάσεις τον κόσμο γύρω σου όπως θα ήθελες να είναι. Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία, εύχομαι σε εσάς και τους αναγνώστες σας υγεία και παρρησία, κόντρα στην παράνοια της εποχής…
Κώστας Κούλης
