Να ακούς το χιόνι να πέφτει @ Studio Μαυρομιχάλη

Ο Δημήτρης Καταλειφός σκηνοθετεί σε καμβάδες συναισθημάτων και πρωταγωνιστεί, απογειώνοντας το σύνολο της παράστασης. Είναι η ήσυχη δύναμη, είναι ο άνθρωπος που συντελεί για να μπουν όλα τα κομμάτια στη θέση τους. Είναι μια από τις καλύτερές του στιγμές. Έχει εισχωρήσει στο μυαλό του συγγραφέα και έχει αναδείξει όλο το μεγαλείο των ιστοριών του.

Destiny @ Θέατρο 104

Ναι, δύο γυναίκες μπορεί να είναι φίλες. Όσο υπάρχει εκείνο το καράβι για εκείνο το νησί, μπορούν να είναι και θα είναι. Όσο για μας, τους θεατές… Μία παράσταση που μας έκανε να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, να αναρωτηθούμε. Όχι, μην φοβάστε, τα μισά της χιλιάδας παραμένουν πεντακόσια. Άλλα είναι τα νοήματα που πρέπει να μας προβληματίζουν.

Το σφαγείο του έρωτα @ Θέατρο Οδού Κυκλάδων

Τι να σας πρώτο-περιγράψω, αγαπητοί μου αναγνώστες. Μια κατάμεστη αίθουσα και μια ομάδα συγκλονιστική. Η παραδοσιακή μουσική δεν είναι τίποτε άλλο από αφήγηση ιστοριών, κυρίως αγάπης, έρωτα και φονικών. Εδώ έρχεται και κολλά η παράσταση που παρακολουθήσαμε. Τα κοστούμια των ηθοποιών εκ πρώτης όψεως μοιάζουν «οξύμωρα», όταν όμως ο θεατής μπει στο κλίμα της ατμόσφαιρας που θέλουν να αποδώσουν, θα τα βρει πολύ έξυπνά.

Ο απρόσκλητος επισκέπτης @ Θέατρο Eliart

Ποιος να είναι ο δολοφόνος λοιπόν; Ποιος ευθύνεται για τον θάνατο του Ρίτσαρντ Γουόρικ; Γεμάτο κόσμο το σπίτι. Η σύζυγος, ο «μικρός» αδελφός με τη διανοητική δυσλειτουργία (sic), η οικονόμος, ο «αποκλειστικός», η μητέρα… Και ο απρόσκλητος επισκέπτης. Μέσα από το σκοτάδι ήλθε, με έναν φακό και μερικές ερωτήσεις. Και μάλλον στο σκοτάδι θα επιστρέψει.

ΜΑΚΙΝΑΛ @ Θέατρο του Νέου Κόσμου

Ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή. Είναι όμως ο τέλειος μηχανισμός, έτσι όπως τον όρισε η Φύση. Καμιά φορά αυτές οι πλευρές δεν μπορούν να μην συγκρουστούν. Και όταν συμβεί αυτό, τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί να το ξέρει κανείς. Ίσως η καταδίκη του ανθρώπου από άνθρωπο να είναι μέσα στο παιχνίδι και ίσως η αποδόμηση ενός χαρακτήρα να είναι απευκταία αλλά δόκιμη.

Guilty Choices @ Vault

Κατάχρηση εξουσίας. Από τον προϊστάμενο στον υφιστάμενο, από τον δάσκαλο στον μαθητή, από τον γνωστό στον άγνωστο, από τον άνθρωπο στον άνθρωπο. Γεμάτη η ζωή με ιστορίες και παραδείγματα, γεμάτη και η παράσταση με θέματα προς συζήτηση. Απέναντί μας τέσσερις χαρακτήρες. Μία κυρία και τρεις κύριοι. Ο καθένας του με τα δικά του, τα προσωπικά του. Τις δικές του εμμονές, ροπές, τα σημεία κοινωνικής παθογένειας ίσως.